FanFic.nl

Bermuda Triangle

Hoofdstuk 5.2

‘Oké,’ zei Solegna. ‘Ik ben dus Solegna von Strauss. 16 jaar oud. Ik kom uit Manhattan, New York. Mijn moeder was Frans, mijn vader Zwitsers, en ze kwamen elkaar tegen op een of andere conferentie. Ze werden verliefd, trouwden, en toen kwam ik. Hun mooie dochter Solegna.’ Ze kon het niet nalaten even te grinniken. ‘En toen werd mijn moeder 4 jaar later opnieuw zwanger, en toen hield mijn luxe leventje op met bestaan. Ik had het waarschijnlijk altijd goed kunnen vinden met mijn moeder als de tweeling niet was gekomen. Ik kreeg er twee zusjes bij, Stella en Selene. En mijn moeder vond ze geweldig. Ze leken meer op mijn moeder dan ik met hun getinte huid en hun bambi-ogen. En ze waren nog wonderkinderen ook. Op hun vierde konden ze allebei al piano spelen en op hun achtste wonnen ze al wedstrijden. Mijn moeder was altijd vol lof over hen en besteedde geen aandacht meer aan mij. Het was altijd Stella dit en Selene dat. Solegna werd in een hoekje geplaatst. Dus trok ik meer naar mijn vader toe. Terwijl mijn moeder altijd ervandoor was met mijn zusjes, had mijn vader medelijden met me en kocht troostcadeautjes voor me. Toch was onze relatie nogal afstandelijk. Het was altijd mijn moeder en mijn zusjes tegen mij, want mijn vader was altijd op zakenreis. Ik stond er dus alleen voor. Ik had medestanders nodig en daarom ging ik veel om met mijn vriendinnen. Zij waren er wel altijd voor mij. Uiteindelijk besloot mijn moeder om met haar dochters op een cruise te gaan. En dus moest ik gedwongen mee. Mijn zusjes wisten het uit te spelen en dus zat ik met drie tegen één vast op een cruise. En dus zijn mijn moeder en zusjes verdronken en eigenlijk kan het me niet zoveel schelen want ze deden toch altijd gemeen tegen mij,’ beëindigde Solegna haar verhaal. Met grote ogen staarden Ben, Connor en Kat haar aan. Ze zwegen beiden. Dit hadden ze niet verwacht van Solegna, dat het zo met haar gesteld was. Kat was de eerste die uit haar trance ontwaakte.
‘Dat geloof ik niet,’ zei ze. ‘Dat je er helemaal niets om kan geven dat ze verdronken zijn.’
‘Nou, ik denk ik dat ik met jullie tot nu toe meer heb gesproken dan met mijn zusjes hun hele leven. Ze waren altijd gemeen tegen me, wisten mama tegen me uit te spelen, zodat ik altijd de zondebok was van hun daden. Zusjes kunnen vaak heel lief zijn. Maar de mijne waren dat absoluut niet.’
‘Goed, laten we het dan niet over je zusjes hebben,’ zei Ben. Hij dacht even na. ‘Vertel eens een maf feitje over jezelf.’
Solegna begon te lachen. ‘Ik weet wel iets, maar als ik dat vertel geloven jullie me toch niet of lachen jullie me uit.’
‘We zullen je niet uitlachen,’ beloofde Connor.
‘Jij zult haar niet uitlachen. Ik zal mijn best doen haar niet uit te lachen,’ zei Kat.
‘Beloof je dat echt?’ vroeg Solegna. ‘Anders ga ik het echt niet vertellen.’
‘Goed, goed, ik zal mijn kop houden,’ zei Kat.
‘Goed,’ antwoordde Solegna. Ze haalde even diep adem. ‘Ik doe aan karate,’ zei ze daarna vol trots.
‘Wat?’ vroeg Kat direct daarna. ‘Je doet aan karate?’
‘Ik zei toch dat je me niet zou geloven?’ zei Solegna. ‘Het is echt zo. Als ik zou willen zou ik je met een stoot kunnen uitschakelen als je nog een hatelijke opmerking zou maken. Maar dat doe ik niet want ik gebruik mijn karate alleen in gepaste situaties.’
Kat schudde ongelovig haar hoofd. ‘Een meisje op hakken dat aan karate doet?’
‘Jaha. Laat me nou maar lekker,’ zei Solegna. ‘De volgende mag.’
‘Dat is zeker ook de eerste keer dat je vrijwillig een spreekbeurt afgeeft?’ vroeg Kat.
‘Ja, ga jij nou maar over je oh zo boeiende leven vertellen,’ zei Solegna terug.
‘Ja, dus lekker niet. Connor mag,’ zei Kat.
‘Waarom mag ik nu ineens?’ vroeg Connor.
‘Omdat Ben en Solegna al zijn geweest en ik niet meedoe aan dit gezeur,’ zei Kat.
‘Mooi dus wel dat jij dadelijk ook over jezelf gaat vertellen,’ zei Connor.
‘Ja ja, cowboy, begin jij nou maar eerst.’
Connor haalde even diep adem voor hij begon. ‘Goed, dus mijn naam is Connor Brookfield. Ik ben 17 jaar. Ik zat op de cruise met mijn vader, moeder en broertje. Er was niets mis met ons. We waren een gelukkig gezin.’ Connor staarde even in het niets. ‘Met de nadruk op waren.’ Connor’s adem stokte.
‘Niet aan denken,’zei Kat, een poging wagend om Connor te steunen. ‘Hobby’s, bijzonderheden? Vriendin?’
‘Ik speelde altijd schaak met mijn opa. Ik hield ervan om bij de open haard te zitten. Het vuur boeide me. Het zette me aan tot denken.’
‘Ga je op de filosofische toer, cowboy?’
Connor grinnikte weer. ‘Je kunt wel een beetje stellen dat ik filosofisch bezig ben af en toe. Maar ik was ook de gezellige grote broer. Mijn broertje was het leukste jochie dat ik kende. En hij was zo trots op mij. Als zijn vrienden kwamen spelen, dan moest ik laten zien wat ik kon.’
‘En wat kon je dan?’ vroeg Solegna.
‘Ballonfiguren maken,’ zei Connor.
Zowel Solegna als Kat grinnikten.
‘Is dat het gekke weetje over jou? Dat je ballonfiguren kan maken?’ vroeg Kat.
‘Nee. Mijn gekke weetje is dat ik niet op blonde meisjes val.’
‘Hoezo dat nu weer?’ vroeg Ben.
‘Geen idee,’ zei Connor met een grijns. ‘Iedereen schijnt altijd te denken dat ik op blonde meisjes val.
‘Hè, wat jammer nou,’ zei Solegna. ‘Dan val ik buiten je doelgroep.’
Connor lachte. ‘Wil je in mijn doelgroep vallen dan?’
‘Laat maar,’ zei Solegna met een gemaakt pijnlijk gezicht, om vervolgens te lachen.
‘Ik vind dat gekke feitje niet meetellen,’ zei Kat. ‘Het is niet eens gek.’
‘Eigenlijk vind ik dat ook,’ grijnsde Ben.
‘Oké, oké, ik vertel nog wel meer. Maar jij bent dadelijk aan de beurt, cowgirl. Jij mag ook wat gekke feitjes over jezelf gaan vermelden.’
‘Dat zien we dadelijk wel weer,’ zei Kat.
‘Goed. Een gek feitje over mij. Eh…’ Connor dacht even na. ‘Oké. Ik weet er eentje.’
‘We luisteren,’ zei Kat.
‘Oké. Niet lachen. Ik ruik in de winkel graag in douchegel.’
Kat kon een grinnik niet onderdrukken en ook Solegna had het moeilijk.
‘Je ruikt aan douchegel?’ vroeg Solegna ongelovig.
‘Ja, dat ruikt lekker!’ bracht Connor ertegenin.
‘Ben jij wel een jongen?’ vroeg Solegna.
‘Wil je bewijs?’ vroeg Connor.
‘Ik zou het wel willen zien,’ zei Kat.
‘Ach, vlieg toch op. Als je dat al raar vind heb ik er ook nog wel eentje,’ zei Ben.
‘Ah, krijg je te weinig aandacht van de meiden?’ vroeg Connor grappend.
‘Ik wil gewoon niet onder doen voor jou. En mijn gekke feitje is sowieso veel gekker dan het jouwe.’
‘Nog gekker dan een jongen die ruikt aan douchegel?’ vroeg Solegna ongelvig.
‘Nog gekker dan een jongen die ruikt aan douchgel,’ bevestigde Ben.
‘Dat wil ik horen,’ zei Kat. ‘Ik ben benieuwd.’
‘Oh, en het is geoorloofd om te lachen bij mij, want het is echt gewoon belachelijk,’ zei Ben grijnzend.
‘Waarom vertel je het dan?’ vroeg Connor.
‘Zoals ik al zei, omdat ik niet wil onderdoen voor een blondie zoals jij,’ zei Ben. ‘Goed, komt ie. Ik deed vroeger aan ballet. Omdat er een leuk meisje bij zat.’
Nu hadden Kat en Solegna het al helemaal niet meer. Nu barstten ze allebei in lachen uit.
‘Oh my god, jullie zijn echt erg,’ zei Solegna.
‘Oké, daar kan ik niet tegenop. Zo diep gaan mijn geheimen niet,’ zei Connor.
Kat sloeg hem bemoedigend op zijn schouder. ‘Wees daar maar blij om,’ knikte ze lachend toe.

Reacties: