FanFic.nl

Don't kill me with your Ultraviolet light.

Hoofdstuk 14. I'm the stupid idiot

Esmé was razend. Maar al snel vond ze haar lieve aard weer terug. 'Je kon het niet helpen en probeerde hem te beschermen', probeerde ze Jazz op te beuren. Maar die zat sip voor zich uit te staren. 'Maar ik maak hem alleen maar kapot. Ik had hem al mijn wereld laten toetreden, nu is hij een vast deel van mijn wereld, en ik wil zelf niet eens deel van mijn wereld zijn, het is verwarrend!'
'Misschien is de schade niet zo erg', suste Esmé haar. Jazz fronste en trok haar lip tot een streepje. 'Oh ja vast, ik zette mezelf als een bloedzuiger op zijn hals, nee de schade is vast niet erg', zei ze. De andere keken haar aan. 'Staar niet zo!', riep ze hysterisch. 'Is er een manier om me dood te krijgen?', vroeg Jazz plots na een ijselijke stilte. Daarna viel er nog een stilte en Jazz zuchtte geërgerd.
Ze liep weg. In de hal kwam ze een spiegel tegen die ze zich niet kon herinneren tijdens haar verblijf bij de Cullens. Ze keek er in, haar spiegelbeeld was wel zichtbaar, wat anders was dan bij normale vampieren, toch? Ze keek eens goed en schreeuwde. 'Mijn ogen zijn rood!'. Emmett lachte wat onbenullig door de verwarrende situatie. 'Ja, ehm... dat komt door mensen...bijten', zei hij langzaam. Jazz rolde weer met haar ogen en liep weg. Uiteindelijk verruilde ze haar looppas voor rennen en zo snel als ze kon rende ze weg, diep een bos in. Bij een dikke boom klom ze omhoog.
'Als mens kon ik mezelf tenminste laten vallen en...'. Ze stopte met tegen zichzelf te praten en mokkend staarde ze voor zich uit. 'Stom gedoe. Stomme vampieren'. Toch kon ze het niet laten tegen zichzelf aan te leuteren.
Zo ging het de hele middag door.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.