FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 7 - Maryl

“Wie denkt dat pretentieus stuk vriendin van je zus wel niet dat ze is?”� vroeg Stefan verhit en duidelijk geïrriteerd.
“Saskia?”� vroeg Maryl, terwijl ze het antwoord eigenlijk al kon raden.
“Nee, die Laura ofzo..”�
Hmm... Dat was dus een fout antwoord geweest. Ach ja... Het bewees alleen maar dat Saskia niet haar enige vriendin was die niet deugde.
“Oh. Laurien, dat is waarschijnlijk nog de ergste.”� wist Janni. “Waarom?”�
“Ooooh!”� deed Stefan Laurien na met een hoge, vrouwelijke stem en zijn hand halfomgeslagen naar de grond gewezen. “Komt die bende achterlijken ook?”�
Magali proestte het uit.
“Maar hoe zit het nu voor vrijdag?”� voegde ze er nog aan toe, toen ze uitgelachen was.
“Zouden er geen afstudeerfeestjes van zesdejaars plaatsvinden dit jaar?”� vroeg Pieter.
“Al gecheckt. Geen feestjes dit jaar. Ik heb het aan zowat heel de laatste graad gevraagd en gekeken op wat sites van mensen uit de buurt, maar blijkbaar wonen we maar in een saaie buurt.”� zuchtte Magali bijdehand.
“We kunnen ook wat organiseren bij jouw thuis? Weet je wel, gewoon iets kleins. Een dvd-marathon of een kleine fuif ofzo?”� stelde Pieter voor terwijl hij naar mij keek. Hij streek een bruine streng haar achter zijn oren, terwijl de rest instemmend naar hem keek.
“Dat is ook goed voor mij. Als ik maar niet teveel moet opruimen achteraf. Ik heb geen zin om nog vroeger op te staan dan noodzakelijk is voor mijn vakantiejob.”�
“Als we maar niet teveel bij Laurien rondhangen, want dan sta ik niet in voor de gevolgen.”� gromde Stefan.
“Ja! Ik bedoel... Wie zegt er nu dat uitgerekend jí­j achterlijk bent...”� lachte Magali.
“Hier zoekt iemand ruzie...”� grijnsde Stefan met een twinkeling in zijn ogen. Maar Maryl wist dat Stefan nog geen vlieg kwaad deed. Iedereen die hen niet beter kende, dacht waarschijnlijk dat Stefan Magali de hele tijd probeerde te versieren, of omgekeerd, maar ze waren gewoon goede vrienden bij wie de spreuk 'Plagen is om liefde vragen!' niet van toepassing was. Bovendien was Magali dolgelukkig met Jasper en Stefan in de zevende hemel met zijn Kyra.
“Gaan we naar het shoppingcentrum? Alsjeblieft, alsjeblieft?”� pruilde Janni. “Ik moet nog wat hebben voor de verjaardag van mijn neefje, en als ik nu niet ga, komt het er nog niet meer van.”�
“Dat is goed!”� riepen Maryl en Magali enthousiast in koor.
“Oeeeh!”� riepen ze zoals alle nagellaktrutjes uit films, wanneer die iets in koor zeiden. Ze keken elkaar zogezegd verbaasd aan, waarna ze weer begonnen lachen.
“Ik moet toch nog even de gameswinkel in.”� zei ook Bryan instemmend.
“En ik zou voor geen geld van de wereld jullie aanwezigheid willen missen.”� zei Stefan liefjes.
Ook Pieter ging mee en vrolijk arm in arm liepen ze naar het shoppingparadijs van de stad. Liedje na liedje passeerde de revue, vals gezongen door hen.
Blijkbaar waren ze niet de enigen met het idee om hun vrije namiddag te spenderen door geld op te doen, want er was veel volk in de stad.
“Oooh! Kijk daar! Toen ik vorige week ging kijken, was dat topje uitverkocht. Ik ben onmiddellijk terug.”� zei Magali ademloos. Zij was dé shop-a-holic onder hun zessen.
“Da's mooi!”� mopperde Janni lachend.
“Zullen we al ergens een broodje gaan bestellen?”� stelde Bryan voor.
“Meneer heeft weer honger.”� reageerde Maryl. Als je Bryan zag, had hij altijd een broodje of wat zoetigheid in zijn handen. Niet dat hij het zich moest laten, want hij verdikte toch niet, waarschijnlijk door zijn vele uren die hij elke week in het zwembad spendeerde.
“Zullen we al in de rij bij Benny's gaan staan?”� stelde Stefan voor.
“Jaaa!”� hoorden ze in de verte al. “Benny's is goed. Kijk, is het niet schitterend?”�
Magali was terug en hield een grijs glinsterend topje voor zich met één blote schouder.
“Woehoew!”� joelde Janni.
“Mooi, mijn allerliefste Magali!”� complimenteerde ook Maryl haar vondst.
Het zestal trok naar Benny's en Maryl gaf gauw de bestelling door.
“Zeg, hoe zit het? Wat doen we hierna?”� vroeg Janni, bijtend van een broodje met americain préparé. Ze was een bezige bij en kon simpelweg niet stilzitten.
“Shoppen!”� rolde Magali met haar ogen, alsof dat overduidelijk was. Plots schoot er Maryl iets te binnen.
“En als we onze jongens nu eens wat minder achterlijk maken?”�
“Zeg, op je gemak, hé! Bovendien behoorden niet enkel wij, maar ook jullie tot de 'club der achterlijken'!”� verbeterde Bryan.
“Ik vind nochtans dat wij er heel wat minder achterlijk uitzien, hoor.”� pleitte Janni, terwijl ze Maryl en Magali naar zich toe trok.
“Een restyling?”� lachte Pieter, nippend van zijn colaatje.
De drie meisjes knikten en Stefan zei: “Ach ja... Zolang ik geen travestiet ben aan het eind van de dag of een stom pak aan moet, is het goed. Wie weet geraken deze twee dan ook eens aan een lief..”� zei Stefan doelend op Bryan en Pieter.
Ja, wie weet...

Als Maryl en haar vrienden op dat moment in een film zouden meespelen, zou dit waarschijnlijk één van de vele compilatiebeelden zijn met een stevig deuntje muziek. Ze gingen de ene winkel in, en de andere weer uit. Ze kozen kledingstukken voor elkaar uit, pasten ze, keurden ze daarop, trokken ze weer uit, hingen sommigen weer terug en namen ontelbaar veel foto's.
Het was niet veel voorkomend; jongens in winkels, maar gelukkig leken ze er niet veel op tegen te hebben.
Maryl amuseerde zich kostelijk toen ook Pieter hemd na hemd uit en aantrok. De jongens hadden zelf ook daadwerkelijk enkele niet al te dure t-shirts gekozen, tot grote vreugde van het ego van de meisjes.
Terwijl Stefan, Bryan en Pieter weer elk in een pashokje zaten, bogen Magali, Maryl en Janni zich dichter naar elkaar toe.
“Durven we ze naar de kapper laten gaan?”� fluisterde Janni.
Magali en Maryl keken elkaar ontzet aan.
“Is dat niet wat overdreven?”�
Intussen kwamen de jongens de hokjes weer uit. Magali trok haar neus afkeurend op, terwijl ze hen alledrie een blik schonk.
“Uitdoen die handel!”�
Ze doken de hokjes weer in en even later waren ze de winkel uit. Het idee van de kapper hadden ze dan maar laten varen, na de blik op Stefans gezicht toen die dat woord hoorde. Zijn haar was heilig.
Stefan keek op de grote wandklok die een heel stuk van de muur in beslag nam, en schrok toen hij zag dat het al 17u00 was.
“Sorry, meisjes!”� zei hij, en hij lachte even naar Bryan en Pieter, “Maar ik moet weg. Tot donderdag!”�
Ze wuifden hem uit en toen even later Bryan en Pieter meer geïnteresseerd waren in de nieuwste I-pod en de nieuwste spelletjes voor op de X-box en de meiden zagen dat de Six langzaamaan dicht ging, besloot iedereen naar huis te gaan.
“Tot donderdag!”� nam Maryl afscheid, terwijl ze richting huis fietste.

Reacties: