FanFic.nl

The world behind my wall (afgelopen)

2

“Bill, OPSTAAN!”� galmde in mijn oor. Ik zuchtte en trok de deken over mijn hoofd. “Bill, je moet opstaan”� zei weer een andere stem. Dit keer was het Tom. Zijn stem is heel wat anders als die van David. Serieus die mens moet echt op vakantie. “Ik wil niet”� zei ik vanonder mijn lakens. “Anders eet ik je cornflakes op”� zei Tom. “Hmmm”� zei ik. “Billllll!”� zei Tom en schudde me heen en weer. “af!”� bromde ik. “Dan moeten we harde maatregelen treffen”� zei Georg. Wat bedoelde hij daar nu weer mee? Ik had het al snel door. Ze trokken mijn laken van me af en goten een paar glazen ijskoud, maar dan ook ijskoud water over me heen. “AAAh”� gilde ik. “Sukkels”� drijfnat nam ik wat kleren en verdween de badkamer in. Wat een losers. Ik liet het warm worden in dit mini hok. Ik ging de douche uit. Het warme water stroomde over mijn lichaam. Ik ging er weer uit en droogde me af en trok mijn kleren aan. Dat die sukkels niets beter te doen hebben. Ik droogde mijn haar en stijlde ze. “Tom waar is mijn haarlak?”� vroeg ik. “Die liggen onderaan in de lade kast”� zei Tom vanuit de keuken. Ik trok de lade open. Ik nam een bus en zette mijn hanenkam goed. Ik verliet de badkamer en ging naar de keuken. Ik schoof aan tafel. “Wat is er te eten?”� vroeg ik. “cornflakes, brood enzo”� zei Gustav. Ik stond op en nam een kom en vulde die met cornflakes en goot er wat melk bij. Ik nam ook een lepel en ging naar de zitkamer. Het was er lekker warm. Het is hier best wel mooi, voor een muziek studio te zijn. Ik duwde de tv aan en legde mijn voeten op het salontafeltje. Op een of ander boekje. boeien. “Af met je poten”� zei Georg en trok het boekje van onder mijn voeten vandaan. “Huishoud producten”� lachte ik. “Wie moet het anders doen,”� zei Georg. “Je neemt me in de maling zeker”� lachte ik. “Jij en poetsen”� “Wil je het liever zelf doen dan?”� vroeg Georg. Hij gooide het boekje naar mijn hoofd. “Nee dankje, poetsman Georg”� lachte ik. Van het lachen liet ik bijna mijn cornflakes vallen. “Als je die laat vallen, mag je het zelf opkuisen hè”� zei Georg. Ik zette mijn lege kom weg. Ik moest nog lachen om het beeld dat ik voor me zag. Georg met een schort en een stofzuiger en al. “Wat valt er te lachen?”� vroeg Tom. “Georg is poetsfanaat”� lachte ik. “Niet”� verdedigde hij zichzelf. “Waarom kijk je dan graag in boekjes met schoonmaak producten en ben jij altijd diegene die die dingen koopt?”� vroeg ik met een lach. Ook Tom ging scheef van het lachen. “Ik doe het, omdat niemand anders het hier doet”� zei Georg. “Huur dan effe een schoonmaakster in ofzo”� lachte Tom. Hij veegde een lachtraan weg. Georg ging geraakt weg. Tom kon niet stoppen met lachen. “Zie je het al voor je, Georg me zo een schort vrolijk staan stofzuigen”� zei Tom terwijl hij lachte. “Ik zie het al voor me”� lachte ik. Ik veegde een lachtraan weg. “Die gast is hilarisch”� zei tom terwijl hij ook een lachtraan wegveegde. “echt wel”� zei ik. Scotty kwam naar me toe lopen. Ik aaide hem over zijn kop. “Ik ga hem uitlaten”� zei ik. “Ja is goed, en sorry van vanmorgen, je moest opstaan”� zei Tom. “Maakt niet uit”� zei ik. Ik deed Scotty zijn lijband om. Ik trok mijn warme kleren aan. Zelfs in september is het al koud. Onderweg kwamen we veel fans tegen. Ik kon bijna niet meer door. Slim van me, om op een woensdag namiddag met Scotty te gaan wandelen.

Reacties: