FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

15

Tom:
Toen we aangekleed en wel naar beneden liepen zat Milou en boek te lezen op de bank. Onschuldig gluurde ze over de rand van haar boek naar ons toe. Ik stak mijn tong naar haar uit en kreeg hetzelfde gebaar terug.
‘zullen we maar een boodschappenlijstje maken?’vroeg ze om het onderwerp niet naar haar streken toe te leiden. Ik pakte mijn telefoon er bij om een lijstje te typen.
‘oké, wat hebben we allemaal nodig en wat is ons budget?’ vroeg Bill. Milou haalde haar portemonnee tevoorschijn.
‘we hebben tweehonderd euro gekregen om ons deze week te redden. We hebben nodig… brood, groente, fruit, drinken, snoepjes nog meer?’ Ik schreef alles op en we somde nog wat dingen op. Eenmaal klaar pakte we de jassen en een aantal plastic zakken. Lopend gingen we naar het winkelcentrum en liepen daar de supermarkt in.
‘Op naar de snoepafdeling!’ zei ik en wilde er al vandoor gaan maar Milou vatte me bij mijn kraag.
‘niets daarvan. Eerst de echte benodigdheden en dan je snoepgoed.’ Niet eerlijk. Dus liep ik maar achter Bill aan die bij het fruit stond.
‘snoepies zijn veel lekkerder dan bah fruit en bah groente.’ Zei ik en Bill lachte.
‘ga jij nou maar die kar duwen en niet zeuren.’ Zei hij.

Na een kwartiertje hadden we de meeste spullen al. Nu liepen we naar de snoepafdeling en ik stond al hyper te doen.
‘Tom! Kappen met dat hyperre gedoe! Je werkt op mijn zenuwen.’ Zei Milou lachend. Mij maakte het niets uit en ik haalde mijn schouders op.
Ik koos voor een grote zak skittles, Bill voor iets met van alles en nog wat en Milou wilde zuurtjes.
‘nu hebben we alles we kunnen naar de kassa.’ Zei ik en duwde de inmiddels zware kar richting kassa. Ik gooide alles op de band en Bill deed het weer in de tassen zodra de producten gescand waren.
‘dat is dan zesenvijftig euro tien.’ Zei de dame achter de kassa terwijl ze ons drie van top tot teen bekeek. Milou negeerde de blik van de dame en betaalde de kassière. Nog voor we weer thuis waren, had ik mijn zak met skittles al bijna op.

Eenmaal thuis werden we rond een uur of twee gebeld en Bill nam op.
‘’t is Georg. Of we zin hebben om morgen op te treden op een feestje van een klasgenoot van hem. beetje last-minute, maar wel leuk.’ Zei hij. Ik keek naar Milou en knikte daarna.
‘vraag wel even of Milou ook mee kan.’ Zei ik en Bill knikte. Na een kwartiertje kwam hij terug.
‘geregeld. Om drie uur moeten we naar de muziekschool om van alles af te spreken. Milou mag ook gewoon mee dus geen problemen voor zover ik weet.’ Ik knikte. ‘leuk! Zie ik jullie ook nog eens echt optreden.’ Zei Milou.

Milou:
Het was nu half vier en we zaten in een ruimte in de muziekschool. Georg en Gustav waren er ook en de jongens waren aan het afspreken welke nummers ze wilde gaan doen. Ik zat lekker op een poef die in een hoek stond en was een boekje aan het lezen. Ik was duf geworden van de lange busreis welke we hadden gemaakt om naar de muziekschool te komen. De voorgaande keren dat we hier naar toe moesten, hadden onze ouders ons gebracht met de auto en dat scheelde een boel tijd. Nu zat ik rustig te lezen terwijl de jongens aan het repeteren waren. Na enige tijd waren ze meer aan het kibbelen dan aan het spelen en Bill riep me naar zich toe.
‘ We komen er niet helemaal over uit wat we willen spelen morgen.’ Hij hield een lijst voor mijn neus met titels van eigen nummers en covers en ik liet mijn vingers langs verschillende titels gaan.
'Ik ken lang niet alles. Moet ik gewoon wat bij elkaar kiezen voor een set list van een half uur?' Georg knikte bemoedigend.
'We hebben al een nummer voor een start en einde gekozen.' Hij wees twee titels aan waarvan ik één nummer herkende.
'Kunnen jullie eerst wat meer laten horen?' Vroeg ik en de jongens knikte. Een half uur later had ik een lijstje gemaakt en was er een set list gecreëerd. De jongens herhaalde de set list nog een paar keer terwijl ik genietend van de muziek mijn boek verder las. Na enige tijd was het tijd om op te ruimen. De jongens waren bezig met hun spullen op te ruimen en spraken ondertussen af wat er morgen nog moest gebeuren.
‘dus om vier uur daar?’ vroeg Bill uiteindelijk aan Georg die knikte.
‘ja, we komen jullie anders wel halen. Gustav zijn zus heeft toch vrij. redden jullie het om half vier op het station te staan?' Bill knikte weer en Tom hees zijn tas met gitaar erin over zijn schouder.
‘en Milou kon zeker weten mee?’ vroeg hij.
‘ja Tom, Milou kan gewoon me. Dat heb je nu al zo’n duizend keer gevraagd.’ Tom werd een beetje rood.
‘tja, ze is en blijft een soort zusje, dus ook zij moet mee!’ prevelde hij en ik moest lachen.
‘hé, ik ben bijna even oud hoor!’ zei ik zogenaamd beledigd. Bill sloeg zijn armen om me heen. Verlegen glimlachte ik naar hem.
‘met nadruk op bijna.’ Zei hij en gaf me een kusje in mijn nek.
We namen afscheid van de andere twee jongens en gingen weer naar het huis van de Kaulitzen.

Tom plofte neer op de bank en pakte zijn gitaar uit. Hij begon gelijk al weer te spelen. Bill begon zijn deuntje op te pakken en begon iets te zingen. ‘hebben jullie al niet genoeg aan muziek gedaan vanmiddag?’ vroeg ik.
‘nee, muziek is ons leven! We doen niets anders.’ Zei Tom. Ik moest giechelen en gaf een tik op het hoofd van Tom.
‘Maar meneer kaulitz één, u had nog wat beloofd, niet? Vanavond mag jij gaan koken. Je mag dus vanavond wel wat anders gaan doen dan muziek.’ Tom sloeg hierdoor een paar hele valse noten aan en legde zijn gitaar weg.
‘ik is Kaulitz één en ik ga naar de keuken hoor mevrouw Milane!’ zei hij en sprong overeind.
‘het is Milou!’ riep ik nog tegen hem, maar Tom verdween al lachend de keuken in.

Bill moest ook lachen en hij kreeg een klap met een kussen van de bank.
‘lach niet!’ zei ik zelf lachend en ook Bill pakte een kussen. Ik kreeg een klap op mijn hoofd waardoor mijn haar flink in de war ging zitten.
‘naah! Dat was mijn haar!’ riep ik. En zo hadden Bill en ik dus een heus kussengevecht.
‘laten jullie alles wel heel?!’ riep Tom na een tijdje.
‘moet je horen wie het zegt.’ Zei Bill fluisterend in mijn oor. Ik liet een heel giecheltje horen en Bill moest weer lachen. We gingen achter elkaar aan rennen en ik rende na een tijdje de tuin in. Ik verschool me achter een boom in hun tuin en wachtte tot Bill langs zou lopen.
‘brrr… ’t is koud!’ hoorde ik hem zeggen. Zelf merkte ik ook dat de temperatuur flink gedaald was. Zeker nu ik in alleen mijn T-shirtje hier stond. Bill liep langs de boom waar ik me achter verschool en ik maakte een zacht ‘boe’ geluid.
‘Haha Milou.’ Zei Bill sarcastisch toen ik mijn handen over zijn ogen deed. ‘Milou? Wie is Milou? Ik ben Milou niet hoor! Ik ben een lieve rare gekke heks die je omtovert in een kikker.’ Zei ik met een verdraaide stem. Ik voelde Bill even sidderen.
‘oh, maar dit jongetje is bang van heksen?! Nou wees maar niet bang, want als je een kikker bent kan een prinsesje je wel weer tot een prinsje kussen en dan leef je nog lang en gelukkig. Zo slecht ben ik niet.’ Ik moest weer giechelen. ‘ja maar mevrouw de heks? Kunt u dan niet beter mijn broertje omtoveren tot kikker? Hij moet nog zijn prinsesje vinden. Ik heb er al een.’ Bill probeerde zich om te draaien maar ik bleef zijn ogen bedekt houden. Nog steeds stond hij met zijn rug naar mij toe.
‘och, dat zou ik kunnen doen. Maar wat moet ik dan met jou? Zo een sappig lief jongetje kan ik niet zomaar laten lopen.’ Bill moest grinniken.
‘Milou kap nou please.’ Maar ik bleef mijn handen voor zijn ogen houden. Bill probeerde door zijn handen achteruit te steken te voelen waar ik was. Ik kreeg een hand in mijn gezicht. De vingers van zijn hand betaste teder mijn gezicht. Zijn andere hand kwam lager. Op een plaats waar ik ze liever niet zomaar had.
‘BILL!’gilde ik. Snel trokken beide handen zich terug. Ik haalde mijn handen voor zijn gezicht weg en verstopte me snel weer achter de boom.
‘wat was er?’ vroeg de stem van Bill die waarschijnlijk zoekend om zich heen zou kijken waar ik was gebleven.
‘dat was niet de bedoeling mag ik hopen?’ vroeg ik met een lichte paniek in mijn stem.
‘wat was niet de bedoeling?’ vroeg hij weer. Ik voelde mijn hart even nog kloppen in mijn keel en het nam gelukkig langzaam af. Het voelde wel fijn dat hij me daar aanraakte, maar doordat het zo abrupt was, was ik ervan geschrokken. Daarnaast schoten de beelden van het schoolfeest door mijn hoofd.
‘Milou?’ hoorde ik Bill zacht fluisteren en ik hoorde geritsel. Ik bleef wat vertwijfeld staan en Bill zocht mijn ogen op.
'Ik moest weer denken aan die foto.' Gaf ik schoorvoetend toe. Bill zuchtte.
'Dat betekende niets. dat is verleden tijd.' Ik schudde mijn hoofd.
'Zo lang geleden is het nou ook weer niet.' Mokte ik terwijl ik een stap van Bill weg zette. Hij keek me ongemakkelijk aan. Op dat moment riep Tom dat hij het eten klaar had gemaakt. We keken elkaar aan en liepen stilletjes naar binnen.

Reacties: