FanFic.nl

The world behind my wall (afgelopen)

3

Ik was amper 10 minuten weggeweest. Scotty had zich in ieder geval geamuseerd. Wat wil je als je door een ganse menigte word geaaid over je kop. Ik plofte weer in de zetel. “Ik verveel me”� bromde ik. “Doe dan wat”� zei Georg. “Wat dan?”� vroeg ik. “Moet je zelf maar uitzoeken”� zei hij. Ik stond weer recht en ging naar mijn kamer. Ik denk dat we hier met zijn 4 al veel te lang samen zijn opgesloten. Ik ging op mijn bed zitten en nam mijn schrijfblok. Ik mis mijn eigen bed wel. Ik staarde naar het plafond. Ja, die ziet er ook zo sexy uit. Ik nam mijn stift en tekende op de muur. Ahaha David zal bij zijn. Ik hou van hem tegenwerken. Mijn hobby geworden de afgelopen maanden. Ik denk dat het nodig tijd word dat die album af is. Over een paar dagen gaan we het laatste werk doen dus. 5 oktober zullen de albums uitkomen. Engels en Duits. Ik moet nog 1 nummer schrijven. Ik weet niet waarover ik kan schrijven. Mijn inspiratie is op. Tom kwam binnen. Ik schrok uit mijn gedachten. “Wat heb jij gedaan?”� vroeg Tom. Hij had het natuurlijk over mijn muur. “Ik verveelde mee”� zei ik. “Mag jij lekker gaan uitleggen bij David”� grijnsde Tom. “boeien”� zuchtte ik. “Wat is er”� zei Tom en ging op mijn bed zitten. “Ik moet nog 1 nummer schrijven. Maar het lukt me niet zo echt”� zei ik. Ik legde mijn schrijfblok op mijn nachtkastje. “Waarover heb je nog niet echt iets geschreven?”� vroeg Tom. “Ik weet niet”� zei ik. Even was er een stilte. Toen kwam David binnen voor te vragen als ik al een tekst had. “Bill heb je al… godverdomme wat heb jij met je muur gedaan?”� vroeg David. Zijn stem sloeg over van kwaad, naar mega kwaad. “Laat me denken”� zei ik. “Als je geen ster was, had ik je die nu zelf opnieuw laten verven”� zei David kwaad. “Je moest eens weten hoe de wereld achter die muur van je succes eruit ziet…blalblall”� Bromde David. “Ik heb het”� zei ik en sprong recht. “Iedereen de kamer uit bitte”� zei ik. “Tom trok David mee die rood kleurde van woede. ik sloot mijn deur. Ik nam mijn schrijfboek en begon te schrijven. Het leek alsof alles nu uit mijn hand vloeide. Zo ontstond ‘the World behind my wall.’ Na een 2 tal uurtjes blijkbaar was ik klaar. Ik ging de zit kamer in. Tom, Georg en Gustav probeerde David te kalmeren. Hij zag rood. “Wat heeft hij?”� vroeg ik. “Wat denk je?”� vroeg Georg. “Sorry, dan zeg ik al niets meer”� zei ik en ging zitten in de zetel. Georg deed een kalmeringspil in een glas met water en gaf die aan David. Ik herken die pillen maar al te goed. En ze smaken afschuwelijk. Toen David gekalmeerd was trok zijn roodheid van woede weg. “Wat heb je daar?”� vroeg hij. “de laatste tekst”� zei ik. “Laat me eens lezen”� zei hij. Ik gaf hem het papier. Zijn ogen vlogen over de regels. In 2 seconden had hij het gelezen. “Niet goed, opnieuw”� zei hij en stopte het papier weer in mijn handen. “wat niet goed”� zei ik. “Alles, het is barslecht en het trekt op niets”� zei David. Ik stond geraakt op en liep weg. “Zoek het dan maar uit met je laatste tekst”� zei ik en sloeg de deur van mijn kamer hard achter me toe. Ik liet me op bed vallen. Als het niet goed is, dat hij het maar zelf. De tekst was toch goed, hij zei niet eens wat er echt fout was. Wat weet ik nu met ‘barslecht’, ‘het trekt op niets’ en ‘niet goed’. Ik sta open voor zijn argumenten maar niet als hij zo begint. Ik hoorde hen praten. “Het is toch altijd wat met die Bill”� hoorde ik David zeggen. “je hebt gelijk”� zei Georg. “Ik hou me erbuiten”� zei Gustav. “Hij is overspannen denk ik”� zei Tom. “Niets te overspannen, hij heeft gewoon geen goesting om goede liedjes te schrijven, alles wat eruit komt is brol”� zei David. Ik zuchtte en legde een kussen op mijn hoofd. Ik wilde het niet horen. Ik wilde niet horen hoe David mij en mijn teksten afkraakte. Daar had ik nu even geen behoefte aan. Toch hoorde ik hen praten. “Het is zo al maanden lang, dat hij niets anders doet dan mij tegen te zitten”� zei David. “En dan moet ik nog medelijden met hem hebben, niet hoor”� “Ik denk er het zelfde over”� zei Georg. “Hij plaagde je enkel met je poetsman carrière”� grijnsde Tom. “Begin jij ook al niet”� zei Georg. “Het is gewoon grappig”� zei Tom. “Jongens stop”� zei David. “We moeten hier toch iets aan doen, of niet soms”� “Ja”� zei Georg. “Laat hem gewoon met rust, dan komt alles wel vanzelf”� zei Tom. Tom ging weg. Ik herken zijn manier van geluid maken als hij weg wandelt. Enkel Georg en David staan nu nog op de gang. Maar toen hoorde ik dat ook zij wegliepen. Deze muren zijn ultra dun dus kan je gewoon horen als iemand voorbij wandelt. De stilte vulde mijn kamer. Ik ging recht op zitten en veegde door mijn ogen. Make-up hing aan mijn handen. Geweldig. Ik nam een doekje en veegde er mee over mijn ogen. Tot alle make-up er af was. Ik hou van die meeneem bare spiegeltjes. Ik ben niet van plan om nu naar de badkamer te gaan en iedereen onder ogen te komen. Ze zullen de volgende dagen geen last van me hebben. En toch denk ik dat Tom dat allemaal ook van me vind. Ik denk dat hij dat gewoon zegt om me niet te kwetsen ofzo. Maar ik denk dat het niet zo is.

Reacties: