Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Overige » Verdwaald » Geheimen

Verdwaald

Geschreven door:
natty

Onderdeel van:
Verdwaald

Laatst bijgewerkt:
17 dec 2009 - 0:12

Aantal woorden:
253

Aantal reacties:
0

Aantal keer gelezen:
243



Geheimen

Deborah zit in de tuin. De zon schijnt fel op haar licht getinte huid. Echt heerlijk! dit is echt de enige plek waar ik me kan ontspannen, Denkt Deborah in zichzelf. Ze voelt dat ze langzaam in slaap valt. DEBORAH! WAKKER WORDEN, NU! plotseling voelt Deborah een harde klap op haar hoofd. AUW! schreeuwt ze en ze draait zich om, Brian waar heb ik dat nou weer aan verdiend. Haar broer lacht, maar het klonk niet als een lief bedoelde lach. Je maakt me bang Brian, doe toch is normaal. Ik ga het tegen mama zeggen hoor! HAHAHAHA lacht Brian nu keihard. En wat wil je daarmee bereiken? je weet dat ze jou nooit geloofd. IK ben haar lieveling en jij bent een nietsnut Deborah. Ze zouden je niet eens missen, snap je dat nou nog niet? Deborah staart voor zich uit. Hij heeft gelijk, ik ben ook een nietsnut en weer rolt er een traan over haar wang.

Ze loopt haar kamer in, en slaat de deur met een harde klap dicht. Ze ploft op haar bed neer en begint hard te snikken. Ik weet dat ik een nietsnut ben en ik weet dat ik niks voorstel, waarom hebben jullie mij dan ook genomen, waarom ben ik ooit geboren. Deborah slaat zo hard als ze kan haar hoofd tegen haar bed rand aan. Dit doet ze zo vaak tot ze het warm voelt worden en het tot haar doordringt dat er bloed over haar gezicht stroomt. Ze staat op en loopt naar de spiegel. Ze begint te lachen, ik ben toch al oerlelijk! dus dit littekentje kan er ook nog wel bij. Ze voelt zich licht worden in haar hoofd, ik moet even zitten anders..... BOEM! Deborah valt voorover op de grond. Het moment dat ze bijkomt hangt haar moeder over haar heen. Deborah wat is er gebeurt? hoe komt dit nou weer? vraagt haar moeder met een boze stem. Kom is even opstaan, niet zo aanstellen hoor, kom op!. Dat lukt me niet, zegt Deborah met een zachte stem. Ach jij altijd met je kan ik niet, wil ik niet, lukt me niet. Kan je dan echt helemaal niks. Nou kom op want ik begin me geduld te verliezen. Mam zie je dan niet dat ik duizelig ben en niet kan opstaan. Kan je zelf eigenlijk wel wat zegt Deborah met een behoorlijke stemverheffing? Haar moeder keek haar met een hatelijke blik aan, HOE DURF JE?!

NOG NIET AF!!!!! BINNENKORT MEER!!!


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.





Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen