Hoofdcategorien
Home » Tokio Hotel » Können wir das machen?*TC* » ~35~ Sleeping time..
Können wir das machen?*TC*
~35~ Sleeping time..
Bill POV*
-die avond-
Met mijn -net ingepakte- handtas over mijn schouder loop ik de bus uit, en stap richting het hotel. Ik was helemaal vergeten dat we hier gingen slapen. Dat word dus een andere keer met Taylor in bed liggen. Bij de informatiebalie sta ik gapend te wachten tot we ingecheckt zijn. Bill, toen we op weg hier naar toe waren had ik niet op je vriend gerekend. Hij moet bij jou slapen. Geen probleem toch, je hebt een tweepersoonsbed. knipoogt David en loopt weg als alles geregeld is. Je vind het toch niet erg hè? vraagt Taylor voorzichtig. Ik schud mijn hoofd. Nee tuurlijk niet. zeg ik liefjes. Hij kijkt opgelucht als hij ontdekt dat ik weer een beetje normaal doe. Ik vind het ook echt niet leuk dat ik net zo kut tegen hem deed, maar mijn gevoelens spelen gewoon een beetje op.
Eenmaal ons kamer bereikt te hebben lopen we meteen naar binnen. We zetten ons spullen neer en bekijken de ruimte. Erg groot is het hier niet. Ach ja, het had veel erger gekund. Ik kleed me uit tot aan mijn boxer en ga onder de dekens liggen. Ik ga slapen, ben echt dood op. Jij? vraag ik hem. Als jij slaapt ga ik ook maar zegt hij zacht, en kleed zich heel voorzichtig uit. Net als of hij bang is. Als of hij niet wilt dat ik kijk. Ik hou mijn ogen dus weer van hem af, en kijk weer naar hem als hij helemaal uitgekleed is. O mijn god, hij draagt een lichtroze vrouwenstring! Is dat misschien de reden waarom ik beter niet kon kijken?
Ongemakkelijk komt hij naast me liggen, en kijkt verlegen weg. Ik pak hem bij zijn zij beet en draai hem naar me toe. Ik vind het heus niet erg hoor. Ik heb ook wel eens een string gedragen. En als jij je er fijn bij voelt moet je het gewoon dragen. stel ik hem gerust. Een klein glimlachje verschijnt op zijn gezicht. Ik ben blij dat je er zo over denkt. zegt hij zachtjes.
Bill hoor ik de stem van Taylor zachtjes piepen, als ik net bijna in slaap val. Hmfg smak ik, en open moeizaam mijn ogen weer. Ik voel gewoon dat er nu gigantische wallen onder zitten. Als een dood vogeltje staar ik hem aan. Waarom moest hij me nou wekken? Zon zware dag verdiend echt wel een goeie nachtrust hoor. En aangezien de meeste van mijn dagen nog zwaarder zijn wil ik niet weten wat ik met Taylor aan moet als hij dit elke nacht gaat doen. Ik merk hoe hij zachtjes begint te giechelen. Lacht hij me nou uit? Wat een brutaliteit zeg, ik ga hem toch ook niet belachelijk maken als hij er even niet uitziet? Niet dat ik me dat kan voorstellen Maar ik zal het vast nog wel eens meemaken als hij al die tijd bij mij blijft slapen.
O sorry. zegt hij nog altijd met een grijns, maar ehm De glimlach van zijn gezicht verdwijnt heel langzaam aan ook meteen weer. Ik heb het koud.. kan ik misschien wat dichter tegen jou aan liggen? vraagt hij voorzichtig, misschien zelfs een beetje angstig.
Nou.. oké dan stamel ik ietwat verbaasd, en ga op mijn linkerzij liggen zodat ik hem open armen kan ontvangen. Schattig dat hij is kruipt hij heel traag naar me toe, en komt knus in mijn armen liggen. Zijn nageltjes klampt hij vast in de rand van mijn boxer, en legt zijn hoofd tegen mijn hals aan. Als een baby die in zijn mammies armen ligt, sluit hij vertrouwd en gapend zijn oogjes.
Reacties:
snel verderxxxxx