FanFic.nl

Stuck in Heaven

2.

Jamie
De stoep is koud. Mijn haar is koud. Mijn kleren zijn koud. Mijn handen zijn koud. Mijn hart is koud.
En het is allemaal mijn eigen schuld. Mijn eigen, stomme schuld. Ik had nog gewoon binnen kunnen zitten, op de bank, in mijn pyjama, met een grote mok chocolademelk. En Bill. Bill die zijn arm om mijn middel slaat. Bill die een dekentje met me deelt, verveeld wat met de afstandsbediening speelt, de tv dan maar uitzet en zegt dat ik toch het mooiste ben om naar te kijken. Mijn eigen, lieve Bill. Niet Bill-de-ongelofelijk-bekende-en-verwaande-zanger, maar Bill-die-toch-zichzelf-is-gebleven-al-die-tijd. Waar is hij toch heen? Ik mis hem. Ik mis hem, maar hij bestaat niet meer. Besta ik nog wel? Ik voel me anders niet zo. Ik voel me één - één met de regen, één met de stoep, één met deze grijze wereld. Niemand ziet me, niemand maakt het uit dat ik hier ben. Net als lang geleden, voordat Bill kwam. Bill. Oh, Bill.
Met een zucht ga ik liggen, mijn toch al natte rug tegen de koude stoep aan. Eigenlijk heb ik geen flauw idee waar ik ben. Ik ben maar gewoon ergens heen gerend. Ik heb niet eens de sleutel meegenomen, maar daar maak ik me geen zorgen om. Bill komt me wel halen. Hij komt me zoeken, tot de zon weer opkomt. Hij zou het zichzelf nooit vergeven als hij me kwijt was. Hij houdt van me. Hij houdt zoveel van me dat hij niet zonder me zou kunnen, wil ik wedden. En dat is het hem nou juist. Hij houdt van me. Maar ik niet meer van hem. Ik niet meer van hem. Oh, wat doe ik mezelf aan? Waarom maak ik alles toch zo verdomd moeilijk? Kan ik niet gewoon tevreden zijn? Ik bedoel - Bill Kaulitz - dé Bill Kaulitz - hij houdt van me. Ieder normaal meisje dat ik me zelfs maar kan voorstellen zou daar haast dood voor gaan. Niet helemaal natuurlijk, want ‘lieve kleine Billie’ wil geen dode vriendin.
Correctie; wel dus. Hij wil mij. Hij wil mij, en ik zal van hem zijn. Ik zal wel moeten. Ik kan niet anders. Ik zit aan hem vast. Het zou zijn dood zijn als ik wegging, en zijn dood zou mijn dood zijn. Misschien wel beter, trouwens. Ja. Misschien wel. Misschien wel…
Ik sla mijn achterhoofd tegen de stoep. Het doet pijn, maar niet alleen aan mijn hoofd. Zulke dingen hoor ik niet te denken. Nu nog niet. Niet alleen om een of andere verprutste egel. Voor ik erover na denk slaat mijn hoofd nog een keer tegen de stoep. Dat mag je niet zeggen, stomme trut die je bent! schreeuwt een stemmetje ergens diep vanbinnen, maar hij wordt meteen verdreven door een nieuwe pijnscheut die tot diep in mijn hoofd lijkt door te dringen. Mag ik wel - het is de waarheid! roep een andere stem terug. Oh, het doet pí­jn. Bill is géén egel! Nu ik erover na denk - hij lijkt eigenlijk wel op een egel. Géén egel, hoor je me? Ja, stemmetje, ik hoor je. Ik hoor je gerust wel. En nog steeds lijkt hij op een egel. Niet! Nietnietniet! Hou óp! Hij houdt van je, hij geeft je alles, en wat krijgt hij terug? Je lijkt op een egel, Bill? Je bent nog erger dan ik dacht. Kun je dan nooit gewoon -
‘Aaah! Laat me met rust! Ik kan toch niet - ik kan - hij - ik - wij - ik weet het niet! Ik weet ní­ets meer - ik - oh, hou óp!’
Ik grijp automatisch naar mijn hoofd, trek zo hard als ik kan aan mijn haar. Het dringt maar half tot me door dat er warm, rood spul langs mijn armen druppelt. Ik schreeuw, ik sla, ik krab mezelf, maar de stemmetjes in mijn hoofd stoppen niet. Steeds harder, worden ze. De woorden veranderen. Beelden iets uit. Haast tastbaar, lijken ze. Ik zie zo veel dat ik maar naar de helft echt kan kijken. Miljoenen kleuren achterelkaar, duizenden zwarte vlekken, maar toch duidelijk herkenbare plaatjes flitsen in sneltreintempo voor mijn ogen langs. Bill, ik, de tourbus, Bill, auto, podium, Bill, rum, een bed, Bill, fans , brieven, het ziekenhuis, Bill, mam, mijn huis, een veel te grote tuinbroek, gras, lieveheersbeestjes, een lachend kleutertje, een klein rood fietsje, een verkoold hobbelpaard, Bo, vuur -
Stilte. Pure stilte. Vuur. Vuur, zie ik. Meer niet. Alleen vuur. En dan, alsof het nooit echt weg is geweest, alsof het al die tijd alleen heeft gewacht op dit moment, start er een filmpje in mijn hoofd.

Reacties: