FanFic.nl

The Difference -Jack E. Strify-

1. His eyes

Het begon op een vrij normale dag. Ik maakte me klaar om weer een dag in de winkel te werken. Mijn beste vriendin, Elise, had een kledingwinkel. Ik werkte daar om geld te verdienen. Logisch, dat is waarom iedereen werkt. Ik had het geld nodig om mijn huur te betalen, mijn rekeningen te betalen, boodschappen te kunnen doen en daarnaast probeerde ik om voor een studie te sparen. Het lukte niet zo goed, want ik verdiende te weinig. Ik kon alles wel betalen, maar ik kon niet veel sparen. Daar baalde ik verschrikkelijk van. Maar tot ik een betere baan had, werkte ik nog bij Elise. En ik wou eigenlijk geen andere baan, ik vond het geweldig om in de winkel te werken. Misschien ben ik nog maar 19, maar ik zou hier nog jaren kunnen werken. Alleen dan kan ik mijn studie niet betalen. Dilemma's... Ik haat ze. Maar ik dwaal af van het verhaal; ik ging jullie vertellen hoe ik Jack E. Strify heb leren kennen. Oke, volgens mij was ik bij: Ik maakte me klaar om in de winkel te werken. Zelfs daar begon de dag niet veel anders. We openden de winkel, en eerst was het rustig. Rond 2 uur werd het drukker, maar ik had pauze.

"Denk je dat ik mijn haar moet verven?" Vroeg ik me hardop af. Elise wachtte net op een klant die een pashokje in was. "Schat, je haar is zwart, dat zou ontzettend veel moeite kosten. En zwart staat je goed." Zuchtte ze. Ik knikte afwezig. Ze had wel gelijk, mijn zwarte haar stond me goed. Het kwam tot net onder mijn kaak en samen met het lijntje eyeliner dat ik altijd droeg kwamen mijn groene ogen mooi uit. Elise draaide zich naar haar klant en begon haar outfit te beoordelen. Het was een kleine winkel, maar er waren veel coole kleren. Daarnaast was alles veel persoonlijker omdat het zo klein was. We hadden veel vaste klanten waar we advies aan gaven en een praatje mee maakten. Maar ook als je geen vaste klant was gaven we graag advies. Ik sprong van de toonbank en dook eronder. Ik zocht nagellak. Toen ik boven kwam keek ik recht in 'zijn' ogen. Het leek alsof de tijd stil stond. Zijn ogen waren perfect. "Hebben jullie ook jongens kleding?" Vroeg hij. Zijn stem was ook perfect. Ik knikte langzaam. "Oke, fijn. Ik dacht ik vraag het even voor ik de winkel afzoek en jullie het toch niet hebben." Zei hij met een klein lachje. Ik smolt en glimlachte naar hem. "Ehm.. Waar kan ik het vinden?" Vroeg hij toen. Ik wenkte hem en hij volgde mij naar achterin de winkel. Daar wees ik op wat rekken, want ik was niet in staat om te praten.

Ik geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht, maar ik kan je nu vertellen dat het wel degelijk bestaat..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.