FanFic.nl

The Difference -Jack E. Strify-

15. His timing

Het tienermeisjes gevoel hield maar niet op. En ik begon me ook als een tienermeisje te gedragen. Eerst vertelde ik mijn beste vrienden ALLES wat ik leuk vond aan Strify, daarna vertelde ik ze ALLES over de brief en ons telefoongesprek. Vervolgens dacht ik bij ALLES 'Wat zou Strify daarvan vinden?' of 'Wat zou Strify kiezen?' etc. En daarboven op komt dat ik die avond 3 uur met Strify heb liggen bellen. 3 UUR!! Ik wist niet eens zeker of ik dat wel kon betalen, laat staan als dit vaker ging gebeuren. Maar ergens kon het me niet zoveel schelen. Strify liet me dat soort dingen vergeten. Gevaren, zorgen, slechte dingen. Misschien was het beter geweest als hij me niet zo verdoofd had. Misschien ook wel niet, want ik genoot ontzettend van het gevoel dat hij me gaf. Die dag was in ieder geval één van de beste dagen van mijn leven. Niks kon me wat schelen op die dag, en ik heb er absoluut geen spijt van.
Die nacht heb ik zelfs over Strify gedroomd. Deze keer in een minder seksuele 'sfeer'. Het was romantischer. We waren op een date. Eerst gingen we uit eten in een heel chique restaurant. Daarna gingen we naar de film. We eindigden in zijn appartement. Lachend op de bank. Daar stopte het. Er kwam geen aanraking, laat staan seks, in voor. Ik ben altijd iemand geweest die zich dan afvraagt of er een betekenis achter zit. Ik had het gevoel dat ik het niet wilde weten bij deze. Het gaf me het gevoel van schijnveiligheid. Gelukkig was ik ook iemand die wist dat dat dromengedoe nergens op sloeg. Ik geloofde mijn droom wel heilig, het was een perfecte date en ik had alleen maar lol met Strify.
De volgende morgen verheugde ik me al op de lunch. Strify zou me ophalen en in het kleine halfuurtje dat ik pauze had zouden we samen wat gaan eten. Waarschijnlijk gewoon een broodje, maar Strify zou zelfs 'gewoon een broodje' speciaal maken. Dat wist ik zeker. Ik kon dan ook niet wachten tot mijn lunch pauze.

Ik tikte de seconden af met mijn vingers op de toonbank. Het was voor anderen volgens mij wel irritant, maar voor mij was het de tijd die irritant was.
17 seconden..
De tijd ging te langzaam. Echt waar! Waarom laten ze de tijd altijd langzamer gaan als ik een date heb?!
11 seconden..
Tik.. Tik.. Tik.. Tik..
7 seconden..
Bijna, maar nog niet helemaal. Kom op!
4 seconden..
3..
2..
1..
Alsof hij buiten stond te wachten kwam Strify binnen. "Hey!" Zei hij opgewekt. Ik grijnsde breed. "Ik ga pauze nemen." Zei ik tegen Elise. Ze keek om, zag Strify, grinnikte en knikte. "Je weet dat je maar een halfuurtje hebt hè? Dus echt de tijd kan je niet nemen. Misschien moet je het bij handwerk houden." Lachte ze. Oversekst mens.. Ach, whatever. Ik volgde Strify de winkel weer uit. "Waar wil je heen?" Vroeg ik. "Ik weet niet. Zeg jij het deze keer maar." Zei Strify lachend. Ik knikte en begon te lopen. Ik liep naar het kleine zaakje waar Lucas en ik op zondag morgen koffie dronken. Strify glimlachte toen we naar binnen liepen.

Volgens mij vond hij het daar ook geweldig. Het was één van mijn favoriete plekken om te zijn. Het was er klein en er kwamen niet veel mensen, maar ik vond het geweldig. Als je binnen kwam rook je de koffie en warme chocola. De licht groene muren nodigde uit om ergens aan een klein, donker houten tafeltje te gaan zitten.
Strify en ik gingen aan een tafeltje aan het raam zitten. Er liepen vele mensen voorbij, niet om zich heen kijkend, haastend om op hun plaats van bestemming aan te komen. Als je zo voorbij liep merkte je het zaakje inderdaad niet op. Zonde. Nog een reden om te relaxen en ontspannen door het leven te gaan.

Strify en ik bestelden ieder een broodje en een kop thee. We praatten honderduit over vanalles en nog wat. Strify vertelde opgewonden over de plannen die ze met de band hadden. "...dus als het doek dan valt dan is de spanning meer opgebouwd en juichen ze nog harder. Snap je?" Eindigde hij zijn verhaal. Ik knikte. "Klinkt spannend." Glimlachte ik. "Is het ook. En morgen hebben we ons eerste interview over de tour. Ik kan niet wachten." Zei hij opgewonden.

Hij deed me aan een klein kind denken. Zo onschuldig zag zijn geluk eruit.

"Ik spreek je later wel." Zei Strify. Ik knikte. Strify drukte nog een klein kusje voor hij mij blozend voor de winkel achterliet. Snel liep ik naar binnen en gooide mijn jas nonchalant over de toonbank. "Ik heb het wel gezien hoor." Lachte Elise. Ik bloosde weer. "Hij is een blijvertje." Fluisterde Elise in mijn oor toen ze langs me heen naar een klant liep. Ik keek haar verbaasd na, maar ook gelukkig.

Mijn vrienden vonden hem ook oké. Kon het nog perfecter? Ik hoopte het wel, en ik wist het ook wel. Strify was perfectie, en het was nog niet perfect als het nog niet compleet was. Maar veel miste er niet meer.. Het was bijna compleet..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.