FanFic.nl

The Difference -Jack E. Strify-

24. His shoulder

Ik was tegen Strify's arm in slaap gevallen. Dat is toch een teken dat het goed is. Je valt alleen in slaap als je heel erg moe bent, of als je je omgeving genoeg vertrouwd. Bij mij was het een beetje van beide. Of heel veel van het vertrouwen en een beetje de vermoeidheid. Ik was lichamelijk en geestelijk uitgeput van de laatste 12 uur. Van geestelijk uitgeput zijn kan je lichamelijk ook moe worden. En zeg nou eerlijk, de laatste 12 uur waren zwaar voor me. Ik sliep een paar uur, en Strify is al die tijd mijn kussen geweest. Mijn zachte, liefhebbende, haar strelende, perfecte kussen. Hij is niet eens opgestaan om naar het toilet te gaan. Alleen maar omdat hij me niet wakker wou maken. Dat is liefde, toch? Maar na een tijdje werd ik wel degelijk wakker gemaakt. Maar misschien was dat ook wel uit liefde.

"Hm..." Kreunde ik zacht. Ik wou niet wakker worden. "Lief, we zijn bij New York. Misschien wil je naar buiten kijken, het is prachtig." Fluisterde Strify. Ik keek met mijn slaperige ogen in de zijne en hij glimlachte liefhebbend. Ik glimlachte terug en hij drukte een kusje op mijn lippen. Daarna drukte hij zijn lippen nog een keer op de mijne en ik plaatste mijn hand op zijn kaak. We zoenden niet zo lang, een paar seconden hooguit en daarna keken we samen uit het raam.

Het was adembenemend. De wolken, de wolkenkrabbers, de straten, alle andere gebouwen, alles, alles en alles was mooi. Het was naast Strify het mooiste wat ik ooit had gezien. Strify en ik zaten er met open mond naar te kijken. Even vergat ik alles. Ik wist niet meer dat ik problemen had. Alles wat ik wist was dat ik met mijn grote liefde Strify naar datgene zat te kijken dat aan zijn schoonheid kon tippen. En nog steeds was Strify mooier. Hoe hij uit het raam keek was.. pure schoonheid, pure perfectie. Ik kan het nog beter samenvatten denk ik: Strify was Strify. En iedereen tegen wie je dat zei, wist wat je bedoelde.

"Moeten we echt landen?" Vroeg ik Strify terwijl ik mijn riem vast deed en mijn ogen niet van het geweldige uitzicht afhaalde. "Ja, jammer genoeg wel." Zuchtte Strify. Hij vond het net zo jammer als ik. Ik hoopte dat we voor altijd in de lucht konden blijven. "Het is perfect, nietwaar?" Fluisterde Strify. Ik knikte en eindelijk lukte het om mijn ogen van het uitzicht te halen. "Ik ken iets perfecters." Zei ik ondeugend. "Oja? En wat dan?" Vroeg Strify sexy en hij leunde iets naar me toe. "Shin natuurlijk." Lachte ik. Strify keek nep-verontwaardigt en daarna schoten we in de lach. "Oke, nu serieus. Hij heet namelijk geen Shin, maar Strify." Fluisterde ik en ik keek Strify zwoel aan. Strify gaf me DE Strify-blik. Iedereen weet wel wat ik bedoel. Het is de meest sexy blik die ik ooit had gezien. En ik hield ervan. Langzaam bogen we naar elkaar toe en drukten onze lippen op elkaar.

We merkten niet veel van de landing, we waren 'druk'. Als je begrijpt wat ik bedoel. Maar echt, wie geeft er om zo'n landing als hij Strify kan zoenen. Ik niet! Strify was alles, ik zou nog liever Strify zoenen dan een miljoen euro ontvangen. Tenslotte maakt geld niet gelukkig, Strify wel..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.