FanFic.nl

The Difference -Jack E. Strify-

27. His hold

"..."

"..."

"..."

Na zes keer nam Elise nog niet op. En toen kreeg ik haar voicemail. Waarschijnlijk was ze weer druk. Althans ik hoopte dat het dat was. De tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik naar Lucas' nummer zocht.

"..."

"..."

"..."

"Met Lucas." Hij doet niet aan nummerherkenning. Hij neemt altijd op en kijkt dan wie het is. Ik moest er zacht om lachen.
"Ben jij dat, Eva?" Vroeg hij aarzelend.
"Ja, Lucas. Ik ben het." Fluisterde ik en ik snikte een keer.
"Ik wou eve.." Ik werd afgekapt door Lucas.

Hij had niks gezegd hoor. Hij had gewoon opgehangen. Ik begreep ineens dat Elise niet druk was. Ze wou gewoon niet opnemen. De tranen rolden over mijn wangen terwijl ik me afvroeg of ik het had verdient. Ik denk het wel. Dat dacht ik ook toen al..

Kwaad smeet ik mijn mobieltje weg. Mijn hele wereld was ingestort. Alles was over, alleen Strify was er nog. Logisch, want dit alles kwam omdat ik hem had gekozen. Ik nam diep adem, in een poging te kalmeren, maar het hielp niet. Koude rillingen gingen door mijn ruggengraat, snikken vulden de kamer. Mijn handen trilden terwijl ik ze optilde naar mijn wangen om mijn warme tranen van mijn wangen te vegen. Langzaam liet ik me in de kussens van het bed vallen. Ik rook Strify's geur en begon nog harder te huilen. Hij was alles wat ik overhad, en zelfs hij was niet bij me. Niet hier om mijn pijn te delen, te verzachten, om me te verdoven zoals hij dat altijd deed. Ik sloeg met mijn hand op het dekbed en kneep mijn hand dicht. Het deken verschoof door mijn greep en mijn knokkels werden wit van de kracht die ik erin stopte. Ik was kwaad, woedend zelfs, en tegelijkertijd voelde ik me een gebroken verraadster. Een leugenaar, een dief en een bitch. En bovenal voelde ik me levend. Levendig, en in staat om alle pijn te voelen. Ik ging zo op in mijn verdriet dat ik niet eens doorhad dat Strify de kamer was gekomen. Ik merkte hem pas op toen hij zijn armen om mijn middel sloeg en een kusje in mijn nek drukte. "Shhh.. Ik ben er.. Het komt wel goed." Fluisterde hij zacht in mijn oor. Ik liet langzaam het dekbed los en legde mijn hand in zijn haar. Hij drukte nog wat kusjes in mijn nek en kwam dicht tegen me aan liggen. Het was fijn om hem tegen mijn rug te voelen, mijn handen door zijn zijdezachte haar te laten glijden en zijn armen om mijn middel te hebben. Ik snoof diep en rook alleen maar Strify. Ik kalmeerde langzaam wat. "Ik houd van je." Fluisterde Strify. Dat brak me weer. Ik wist niet waarom, en als ik het wist weet ik niet of ik het had kunnen uitleggen. Strify hield me steviger vast en dat was het. Dat was alles wat hij deed. Hij hield me gewoon vast. En het was perfect op dat moment. Ik liet mijn hand langzaam uit zijn haar glijden en probeerde te kalmeren..

Strify was er voor me op dat moment. Zoals hij hoorde te doen. Hij was tenslotte mijn vriendje. Strify was een goed vriendje. En hij hield van me. Maar ik had niet genoeg aan zijn liefde. Of, nouja.. Ik had er wel genoeg aan, maar ik was gewend om Lucas' en Elise's liefde ook te hebben. En die miste ik..
Omdat ik alles had verpest..
Omdat ik verliefd was op Strify..
Maar kon ik daar wel wat aan doen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.