FanFic.nl

Flashbacks

.: 1 :.

"Mama?" Hoor ik mijn zeven-jarige dochter door het huis roepen. Ik spring gelijk op van mijn bureaustoel en volg het geluid van haar stem. Niet veel later vind ik haar in de woonkamer, op de grond, tussen haar speelgoed. Ze kijkt met grote ogen naar me op, en ik glimlach opgelucht als ik zie dat er niks mis is. "Wanneer komt papa thuis?" Zegt mijn dochter met haar lieve, onschuldige stem. "Ik weet niet precies, lieverd. Ik denk rond etenstijd. In ieder geval aan het eind van de middag." Zeg ik tegen haar. Ze kijkt nog steeds met haar grote, blauwe ogen naar me terwijl ze opstaat en op de grote rode bank gaat zitten. "Hoelang zijn papa en jij al verliefd?" Vraagt ze dan, haar stem doordrenkt met nieuwsgierige onschuld. Ik lach zacht terwijl ik naast haar kom zitten. "Al heel lang." Antwoord ik en ik kijk haar aan. Ik zie pretlichtjes in haar open verschijnen. "Sinds jullie elkaar ontmoetten?" Ik haal mijn schouders op. "Ik denk ik wel, maar misschien papa niet." Zeg ik en ik haal mijn hand door haar blonde lokken. "Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?" Vraagt ze me dan. Geweldig hoe kinderen alles durven te vragen. En niet omdat ze alles willen weten, maar omdat ze nieuwsgierig zijn. En niet omdat ze zich ermee willen bemoeien, maar gewoon vanwege hun onschuld. Ik zucht even, en in mijn gedachten denk ik terug aan de dag dat ik haar vader ontmoette.


--Flashback--
Ik loop, meegesleept door mijn beste vriendin Kim, backstage. Ze is luid aan het giechelen en ontzettend zenuwachtig terwijl een man ons naar de band brengt. Ik rol gewoon lachend met mijn ogen en laat me meeslepen. Ze is een enorme fan, ik ben alleen mee voor haar en de gezelligheid. De man brengt ons in een kamer en daar zitten de 5 jongens die Kim al jaren wil ontmoeten. Al vanaf dat ze hun eerste singel uitbrachten is ze fan. Ze is dan ook enorm onder de indruk en ik zie hoe de brunette pretlichtjes in haar ogen krijgt terwijl ze gaat zitten. Ze staart ze allemaal met open mond aan, de jongens glimlachen naar haar. Maar mijn blik is meer gevangen door één van de jongens, volgens mij de drummer. Hij is verreweg het mooiste wat ik ooit heb gezien. Hij is lang, heeft witblond gebleekt haar en zijn mooie grijs-groene ogen zijn omlijnd met een zilver lijntje eyeliner. Zijn armen komen gespierd uit in het grijze, armloze shirt dat hij draagt en hij glimlacht teruggetrokken naar Kim en mij. Zijn blik blijft iets langer op mij liggen dan bij Kim, maar zelfs als hij niet naar me kijkt kan ik mijn ogen niet goed van hem afhouden. Tot mijn verbazing is zijn stem lager dan verwacht, en iets in zijn stem boeit me al voor ik weet wat er gebeurt, voor ik goed en wel zijn stem hoor. De andere jongens luisteren geboeid naar Kim's vragen en geven netjes antwoord, al merk ik wel dat de kleinste af en toe met een ondeugende grijns naar mij en de lange blonde jongen kijkt. Een beetje alsof hij doorheeft welke elektriciteit er door mijn aderen stroomt. Na een goed half-uurtje zijn Kim en de jongens wel uitgepraat en nemen ze afscheid. Ik groet ze ook en ik word door de zanger en de kleine jongen zelfs even omhelst. Ik merk hoe de kleine jongen met zijn hand even onopvallend in mijn zak glijdt en hij knipoogt naar me als hij me loslaat. Kim en ik worden door dezelfde man die ons erheen bracht weer weggebracht en buiten kan ik het niet meer laten. "Hoe heet die blonde jongen ook alweer?" Vraag ik Kim nonchalant. "Je bedoelt die lange? De drummer?" Vraagt Kim. Ik knik. "Duhh.. Dat is Shin." Zucht Kim, alsof ik dat toch echt hoor te weten. Ik knik nog een keer. Shin..
--Flashback end--

"Mama en Kim mochten de band van papa ontmoeten. Kim vond hun muziek heel goed, dus daar was ze heel blij mee. Ik zat erbij en keek naar papa. Zo hebben we elkaar ontmoet." Leg ik samengevat aan mijn dochter uit. Ze knikt en glimlacht breed. "En toen?"

Reacties: