FanFic.nl

Flashbacks

.: 2 :.

"Hoe bedoel je 'en toen'?" Vraag ik mijn oudste dochter verward. Ze glimlacht ondeugend, zoals alleen kinderen dat kunnen. "Nou, wat gebeurde er toen. Want jullie waren niet meteen getrouwd." Zegt ze, zacht giechelend. Ik lach zacht. "Dat is waar." Dan denk ik aan wat er na de ontmoeting kwam.

--Flashback--
Ik plof op mijn bed, helemaal gesloopt van die meet and greet en het concert. Zuchtend sta ik op en begin ik mijn kleding uit te trekken. Ik doe mijn broekzak weer netjes als hij binnenstebuiten komt te zitten. Dan valt mijn oog op het papiertje. Ik laat mijn broek gelijk voor wat het is en pak het briefje op. Gretig, om uit te vinden wat erop staat, open ik het en begin te lezen. Er staat alleen niet veel tekst op. Alleen: 'bel' en een telefoonnummer. Ik frons mijn wenkbrauwen en staar nog een paar minuten naar het papiertje voor de vermoeidheid te erg word. Ik zucht en trek snel mijn pyjama aan. Zin om mijn tanden te poetsen heb ik niet meer. Ik plof weer terug op mijn bed, sla mijn armen lekker warm om me heen, net als mijn deken, en val in slaap.

Na vele dromen over een blonde, en vooral heel sexy engel, word ik wakker. Het is zaterdag morgen en ik heb lekker uitgeslapen. Kreunend rek ik me uit en luister hoe de vogels fluitend op de zonnige lentedag. Er verschijnt onwillekeurig een glimlach op mijn gezicht en ik denk terug aan de dromen. Mijn glimlach vergroot. Ineens denk ik aan het briefje en ik schiet op. Ik gris het briefje van mijn bureau, waar ik het gisteravond had achtergelaten, en ga op mijn bed zitten. Mijn ogen glijden over de letters en cijfers op het briefje en ik denk na. Het is waarschijnlijk dat het het nummer is van de kleine jongen (die, heeft Kim mij verteld, Kiro heet). Hij is tenslotte degene die het gaf. Kiro trok niet echt mijn aandacht, maar hij leek me een leuke jongen. En ik kan ook wel 1 bij 1 optellen, en ik weet dat het mijn enige kans was om Shin nog eens te zien. Ik ben niet echt obsessed door Shin ofzo, maar ik zou geen bezwaar hebben om hem nog eens te zien; in het echt, niet in een droom. Nog steeds een beetje aarzelend pak ik mijn mobiel uit de broek die ik gister aan had. Ik begin met trillende vingers Kiro's nummer in te tikken, ik houd al niet echt van bellen, laat staan als ik een vreemde moet bellen! Als ik klaar ben met het nummer intikken druk ik op het knopje met het groene telefoontje en houd de telefoon bij mijn oor.
--Flashback end--

"Ik was heel moe die avond. Kim en ik waren ook naar het concert gegaan, en dat was heel laat afgelopen. De volgende ochtend had ik lekker uitgeslapen. Daarna vond ik een briefje in mijn broekzak en ik wist zeker dat Kiro die erin had gedaan. Dus ik belde hem." Vat ik het weer samen voor mijn dochter. Die grijnst breed. "Dus door Kiro zijn jullie samen?" Vraagt ze. Ik denk even na. Het is eigenlijk wel waar. Als Kiro me dat nummer niet had gegeven, had ik me niet zo vastgeklampt aan Shin, niet willend hem te laten gaan. "Ja, eigenlijk wel ja.." mompel ik en ik kijk glimlachend uit het raam, de frisse, maar toch zonnige lentedag in. "Maar hoe zijn jullie nou echt samen gekomen?" Vraagt mijn oudste kind. Ik grinnik. "Wacht hier, ik haal eerst wat drinken. Limonade?" Ze knikt. "Lekker."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.