FanFic.nl

Flashbacks

.: 14 :.

"Nou, kijk. Je vader en ik besloten dat we genoeg van elkaar hielden om een gezinnetje te beginnen. Ik was toen net 23, dus veel mensen vonden dat we nog veel te jong waren. Maar je vader en ik trokken ons daar niet veel van aan. We hielden van elkaar, en dan maakt het niet uit wat anderen denken. Dus papa en ik besloten de ooievaar te schrijven." Vertel ik. Mijn dochter gilt verontwaardigt. "Ik weet best dat kindjes niet bij de ooievaar vandaan komen!" Roept ze uit. Ik zucht. "Oke, maar je bent te jong voor de details. Dus we noemen het nu even zo." Zeg ik en ik kijk haar streng aan. Ze rolt met haar ogen. "Oké, vertel dat verhaal nou maar!" "Pas op, jongedame." Zeg ik. Ze kijkt me verontschuldigend aan en ik zucht.

--Flashback--
Shin's hand glijdt over mijn buik naar boven en daarna grist hij een condoom van het nachtkastje. Schattig dat hij weet dat ik in mijn pauzeweek van de pil zit, maar toch grijp ik zijn pols hard vast. Shin kijkt me aan en ik staar in zijn ogen. Dan trek ik hem met mijn andere hand naar beneden voor nog een zoen. Ik voel hoe Shin de condoom loslaat en zijn handen glijden mijn haarlijn in. Als we na een paar minuten naar adem moeten happen legt Shin zijn lippen in mijn nek. "Twijfel je nog?" Fluistert hij tegen mijn huid. "Nee, als jij het zeker weet, weet ik het zeker." Mompel ik. De blondine tilt zijn hoofd op en kijkt me aan. Met zijn wijsvinger streelt hij mijn kaaklijn. "Echt zeker?" Fluistert hij. Ik knik en Shin drukt een klein kusje op mijn lippen voor hij weer boven me gaat hangen.
--Flashback end--

Snel kap ik die gedachte weer af als ik besef dat mijn dochter er nog steeds bij zit. "Dus. Zoals ik al eerder zei, besloten papa en ik een kindje te nemen. Opa en oma waren er eerst wel blij om, daarna wat teleurgesteld, en toen weer blij. Het was allemaal heel verwarrend voor me, en het was allemaal ontzettend spannend. Papa zorgde wel heel goed voor me. Hij spaarde zoveel mogelijk geld en hij kocht een huis voor me. Het huis waar we nu nog in wonen. Ik was ontzettend gelukkig." Vertel ik. "Dat snap ik." Zegt mijn dochter. "Je vader vroeg zelfs of ik met hem wilde trouwen." Grijns ik. Mijn dochter kijkt me opgewonden aan. "Vertel daar eens over!" Zegt ze. Ik glimlach.

--Flashback--
Samen zitten we op het bankje op de heuvel, net buiten Berlijn. Ik zit dicht tegen Shin aan en we kijken samen hoe de zon ondergaat. De beste afsluiting van een geweldige date. "Ik vind het lief dat je me nog steeds meeneemt op een date." Fluister ik ineens. Shin grinnikt en drukt een kusje op mijn haar. "Graag gedaan, hoor." Mompelt hij. Ineens komt Shin iets overeind en ik ga verbaasd van hem af. "Wat is er?" Vraag ik hem verward. Shin grijnst ondeugend. "Nou, ik zat gewoon te denken.. Wat vind jij dat er nog mist?" Ik denk even na. "Nee. Of bedoel je in ons leven?" Zeg ik, nog steeds verward. "Ook." Zegt Shin simpelweg. "Ook niks.. Ik heb jou, en een huis, en ik ben ik hele blijde verwachting. En niet te vergeten dat ik geweldige vrienden heb." Grijns ik. "Heb je nooit het gevoel dat er iets mist?" Dringt Shin aan. Ik schud mijn hoofd. "Nee, wat wil je nou zeggen, Shin?" lach ik. "Heb je nooit het gevoel dat je je officieel aan mij wilt binden?" Vraagt hij. Ik kijk hem nog steeds verward aan en dan worden mijn ogen groot en mijn mond zakt een beetje open. "Ik.. ow.. Ik snap het.. Ik ehm.." Stamel ik. Shin schiet in de lach. "Je hoeft niet zo zenuwachtig te zijn. Ik vroeg het me nu alleen nog maar af." Legt Shin uit. "Het is gewoon dat ik trouwen nooit echt nodig heb gevonden. Je weet toch dat ik van je houdt? Daar heb je dat papiertje toch niet voor nodig." Zeg ik. Het lijkt net alsof ik in het licht van de ondergaande zon Shin's gezicht een beetje zie betrekken. "Maar als het belangrijk voor jou is, doe ik het zonder te twijfelen. Alles om je te laten zien hoeveel ik van je houd." Voeg ik er fluisterend aan toe. Mijn vriend kijkt me weer grijnzend aan. "Wil je dan met me trouwen?" Vraagt hij me. Ik grinnik. "Als je op je knie gaat en een ring voor me koopt!" Lach ik. Shin grijnst. "Doe ik morgen gelijk." Zegt hij, en op zijn gezicht is alleen geluk af te lezen. Ik pak zijn hoofd met beide handen beet en druk mijn lippen op de zijne.
--Flashback end--

"Het was heel romantisch, en typisch Shin. Maar hij had nog geen ring voor me gekocht, dus toen hij de volgende morgen wakker werd rende hij zonder te ontbijten het huis uit om een ring te kopen. Toen ik half-wakker aan het ontbijt zat kwam hij terug en ging hij echt op zijn knie en vroeg het nog een keer. Ik zag er niet uit, en hij eigenlijk ook niet, maar toch was het ontzettend romantisch." Zucht ik gelukkig. Mijn dochtertje staart dromerig voor zich uit. "En toen?"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.