FanFic.nl

It's a lovegame, and I lost it..

(2)

Ik keek hoe zijn wimpers zijn jukbeenderen streelden als hij knipperde. Mijn ogen volgden de beweging die hij met zijn hand maakte als hij een lok van zijn zijde zachte haar uit zijn gezicht streek. Zijn ogen vonden de mijne en hij grijnsde zoals alleen hij dat kon. Ik keek naar de prachtige, volmaakte lijnen van zijn gezicht en mijn ogen zagen hoe de handen van zijn vriendje om zijn slanke middel gleden en er een kusje op de zoete huid in zijn nek werd geplaatst. Mijn ogen sloegen neer. Ik had ineens geen zin meer om zijn schoonheid te bewonderen.

Maar zoals altijd kon ik ook die dag mijn ogen niet van hem afhouden. Ik keek weer op en zag zijn vriendje met een blik rondkijken die duidelijk zei: 'Hij is van mij'. Kiro legde zijn handen op de handen om zijn middel en glimlachte tevreden. De zanger plaatste zijn lippen weer in de nek van de half-blondine en een gelukkige zucht ontsnapte Kiro's lippen. Ik stond op van de zwart leren bank.

Ik had geen zin om dat weer aan te moeten zien. Elke dag werd de lust in hun ogen groter en de barst in mijn hart groeide net zo snel mee. Ik vond het verschrikkelijk om niet degene te zijn die zijn armen om Kiro heen sloeg, hem kon kussen wanneer ik wilde en de reden was waarom hij continue grijnsde. Maar ik wist dat ik die reden nooit zou zijn. Toch bleef ik hopen, wie weet deed Strify wel iets gruwelijk fout en kon ik degene zijn die Kiro troostte.

Ik klopte op de deur van de gitarist en een luide gil vertelde me dat ik binnen mocht komen. Langzaam deed ik de deur op een kier en stak mijn hoofd om de hoek van de deur.
"Zijn ze weer bezig?" Vroeg Yu me. Yu was de enige die wist van mijn gevoelens voor Kiro. Ik vertrouwde hem blindelings en op dat moment zou ik makkelijk gezegd kunnen hebben dat ik mijn leven in zijn handen zou durven leggen. Dat zou nu best ironisch zijn. Maar ik zeg eigenlijk niet meer omdat een mensenleven ineens zoveel meer waard lijkt te zijn.

Ik knikte langzaam en beet op mijn onderlip. "Mag ik bij jou blijven tot bandrepetitie?"
Yu knikte en ging weer verder met wat hij ook aan het doen was op zijn laptop. Ik kwam naast hem op het bed zitten en zuchtte diep terwijl ik me in de vele kussens liet vallen.
"Je moet een keer over hem heen komen. Het ziet er niet naar uit dat hun relatie van korte duur is en je kan niet eeuwig in deze hel blijven leven." Zei Yu tegen me en hij keek op van zijn laptop.
Ik knikte. "Ik weet het. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan."
Yu maakte een knikje naar links met zijn hoofd. "Daar heb je gelijk in."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.