FanFic.nl

It's a lovegame, and I lost it..

(4)

De opvolgende week was zwaar voor me. Ik voelde me verdrietig en naakt, alsof iedereen het al wist. De anderen keken me de hele tijd aan alsof ze verwachtten dat ik elk moment in tranen uit kon barsten. Ik was zwak op dat soort momenten, maar wat het nog erger maakte is dat op dat soort momenten Kiro altijd heel verdrietig ging kijken en Strify hem ging troosten. De zanger kuste, streelde en knuffelde hem, terwijl hij lieve dingen in zijn oor fluisterde. Allemaal voor mijn neus. Yu begon me dan altijd met medelijden in zijn ogen aan te kijken, maar dat was op dat soort momenten heel vervelend. Vaak stampte ik dan boos weg, al wist ik ook best dat Kiro en Strify er niks aan konden doen. Zij wisten niet dat ik, de blonde en vooral verlegen drummer van hun band, verliefd was op Kiro.

Als ze het toen al hadden geweten was alles anders geweest. Ik denk dat ik dan nog leefde en de band nog bij elkaar was. Het is maar een schatting, maar ik denkt echt dat het waar is.

Van binnen was ik die week aan het aftakelen. Ik praatte minder met Yu over mijn probleem en ik hield me in als ik drumde, bang om weer in huilen uit te barsten. Het was al erg om het één keer te doen, laat staan nog een keer. Daarnaast wilde ik het Kiro niet nog een keer aandoen. Het was duidelijk dat het hem de vorige keer pijn had gedaan.

Ik begon me af te zonderen van de rest. Ik zag ze alleen nog als we moesten werken of repeteren, daarna ging ik altijd zo snel mogelijk weer terug naar de serene rust van mijn eigen appartement. Yu had verwoede pogingen gedaan om alsnog met me te praten. Hij had me al uitgenodigd voor een filmavondje op zijn kamer en een biertje na het werk. Als ik gelijk naar huis ging belde hij me vaak wel 6 keer voor hij opgaf. Ik heb hem zelfs een keer slapend voor mijn deur gevonden toen ik 's ochtends de post ging halen. Toen kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem daar zo te laten zitten, in de kou, en ik had een deken over hem heen gelegd.

Eigenlijk was ik toen al zo goed als dood. Maar het enige wat me toen nog in leven hield was hetzelfde dat me in de slechte staat had gebracht, Kiro. Al wist hij het zelf niet.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.