Hoofdcategorieën
Home » Cinema Bizarre » It's a lovegame, and I lost it.. » (5)
It's a lovegame, and I lost it..
(5)
"Houd toch gewoon een keer je bek dicht!" Ik hoorde die dag het geschreeuw al van ver. Mijn hand reikte net naar de deurbel toen de deur openvloog en ik omver werd gelopen door een huilende Strify. Met verbaasde ogen keek ik hoe de half-brunette wegrende en daarna luisterde ik naar de geluiden die uit het appartement kwamen. De hartverscheurende snikken van Kiro waren verschrikkelijk om te horen, maar ik was blij om ook Yu's kalmerende geluidjes te horen. Ik staarde nog een keer naar de richting waarin Strify was verdwenen en weer terug naar de deur.
Hoe erg ik ook van Kiro hield, ik kon Strify niet zomaar alleen laten. Kiro was dan wel buiten mijn bereik door zijn schuld, maar hij was nog steeds een goede vriend en hij had me nooit met opzet pijn gedaan. De bassist was veilig in de liefdevolle zorg van Yu, dus ik besloot Strify te volgen. Snel liep ik het gebouw uit en keek om me heen.
Eerlijk gezegd kon Strify op dat moment elke kant op zijn gegaan, en ik kende hem niet goed genoeg om te weten waar hij heen zou gaan als hij verdrietig was. Op zulke momenten is het fijn om fans te hebben, zeker als ze met een bezorgd gezicht op je afkomen.
"Ben jij Shin?" Vroeg een blond meisje in vloeiend Duits, al was het overduidelijk dat ze niet Duits was.
Ik knikte snel.
"Wat is er met Strify?" Vroeg ze daarna.
"Hij had een beetje ruzie. Weet jij waar hij heen is gegaan?" Ik praatte snel, maar het geluk stond niet aan mijn kant die dag.
"Ja, hij liep naar buiten en ik tikte hem op zijn schouder, maar hij.." Begon het meisje en ze begon na te denken. Blijkbaar was haar Duits niet zo vloeiend als het leek, want ze wist het woord niet meer. Ik riep ongeveer alle woorden die ik kende, maar niet diegene die ze zocht. Ik viel stil en schudde verslagen met mijn hoofd. Ineens slaakte het meisje het gil.
"Hij kwam naar buiten en ik tikte hem op zijn schouder, maar hij reageerde niet. Hij mompelde wat.. ehm.. onverstaanbare dingen en het enige wat ik wel kon verstaan was: 'Romeo'." Zei het meisje. Ik zuchtte van opluchting. Hij was naar Romeo. Snel omhelsde ik het meisje even en rende richting Romeo's appartement.
Wat ik daar aantrof had ik nooit verwacht. Het ging alles wat ik me kon voorstellen te boven, en het was het echte begin van alles wat fout ging.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.