FanFic.nl

It's a lovegame, and I lost it..

(7)

Mijn gezicht draaide ik naar de hemel en ik snoof diep. Ken je dat gevoel dat je hebt als je heel diep adem haalt? Het gevoel alsof je leeft? Normaal hield ik van dat gevoel, maar nu niet. Ik ging zitten op het koude steen, trok mijn knieën naar mijn borst en sloeg mijn armen om mezelf heen.

Kiro was pijn gedaan, veel pijn, en ik was er niet eens om hem te troosten. Ergens van binnen weet ik ook wel dat het niet veel had opgeleverd om te wachten tot de liefde wederzijds werd, maar ik was nou eenmaal niet iemand die het initiatief nam. Niet in de liefde.

Achter me hoorde ik de deur opengaan en weer dicht. Ik draaide mijn hoofd om te zien wie er het dak was opgestapt. Kiro. Snel stond ik op en keek hem aan terwijl hij langzaam op me af liep. Het was niet raar dat Kiro me daar vond. Als ik niet in het gebouw was, zat ik er wel op.
"Ik heb met Strify gepraat." Fluisterde hij. Het was windstil en toch klonk het alsof zijn woorden met de wind werden meegenomen.
"Hij is vreemd gegaan. Vandaag. Maar ook een week geleden. Vlak voor jij je inzinking tijdens het repeteren had." Mompelde de bassist en tranen vulden zijn ogen. Ik slikte en keek naar beneden, in de ogen van de jongen die vlak voor me stond.
"Daarna kon ik alles wel bij elkaar voegen." Zei Kiro met een beverige stem en één enkele traan liep eenzaam over zijn wang.
"Kiro, het spijt m.." Begon ik, maar Kiro kapte me af.
"Zeg dat niet. Hoe kon je?! Hoe kon je seks hebben met mijn vriendje?!" Gilde de half-blondine uit. Mijn ogen werden groot. Kiro dacht dat Strify met mij vreemd was gegaan.

"Zoiets zou ik nooit doen!" Riep ik uit en ik zette een stap naar achter.
"Ik ben niet gek, Shin!" Siste Kiro en de tranen rolden schaamteloos over zijn wangen.
"Ik heb je hem zien volgen vandaag, en je bracht hem terug. En ik ken je. Jij zou je zo verschrikkelijk gaan voelen als je zoiets deed en in huilen uitbarsten."
"Dat was anders." Mompelde ik en ik keek naar de grond.
"Hoezo was dat anders?! Vertel het me, Shin!" Gilde Kiro. Ik keek weer op en slikte toen ik in Kiro's rode ogen keek.
"Ik.. ik.." Stamelde ik.
"Shin!" Riep de kleine bassist. Er stroomden meer tranen over Kiro's wangen dan ik dacht dat mogelijk was.
"Dat was omdat.." Begon ik en ik nam diep adem voor ik weer sprak. "Omdat ik verliefd op je ben. Ik houd verdomme van je!" Tranen vonden ook bij mij een weg naar buiten.
Kiro bevroor even. Hij was duidelijk alles aan het verwerken en dacht er diep over na. Nadat hij alles had afgewogen, besloot hij wat hij ervan vond. Kiro keek me boos aan. Ik had hem nog nooit zo kwaad zien kijken.

Voor ik nog iets kon zeggen of doen sloten Kiro's handen zich om mijn keel en knepen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.