FanFic.nl

The world behind my wall (afgelopen)

7

Naleigh en ik liepen het centrum van het dorpje weer in. “Kom, ik wijs je onze winkel”� zei ze. Ze sleurde me mee. We liepen een zeer grote kledingszaak in. Wow hier hadden ze echt mooie kleren. Er was veel keuze. Ik keek mijn ogen uit. “Bevalt het je?”� vroeg Naleigh met een lach. Ik grijnsde. “Zo veel en zo mooi”� lachte ik. “Kom, hier zijn de nieuwste zwembroeken, die van jou is totaal uit de mode”� zei Naleigh. Ik moest wel lachen. Nog nooit had iemand dat tegen mij gezegd. “Hier, neem deze”� zei ze. Ze gaf me een flashy roze zwembroek met zwarte bloemen. “ik ben nog steeds een man hoor”� lachte ik. “Iedereen draagt roze”� zei Naleigh. Ze trok me mee naar buiten. “Kijk”� zei ze. Oké ze had gelijk. “Maar ik hou niet zo van roze”� lachte ik. “deze lijkt me ook wel wat voor jou. Ze nam een zwarte short met witte tekeningetjes. “Die is wel leuk”� lachte ik. “Pas hem”� zei ze. Ze duwde me in een pashokje. Oké, die is nog erger als ik denk ik. Ik trok de zwembroek aan. “En?”� vroeg ik. “prachtig”� zei ze met een glimlach. “Ik trek de mijne weer aan”� zei ik. Zo gezegd zo gedaan. “Kom, ik stel je even voor aan mijn ouders. “Mam, pap, dit is Bill”� zei ze. “Hai”� zei ik met een glimlach. “Weer een nieuw lief?”� vroeg haar moeder. “Nee, hij is gewoon …”� “Een vriend”� vulde ik aan. “ja”� zei Naleigh. “half 6 hier zijn, want dan eten we”� zei haar vader. We gingen weer naar buiten. “Kom, we gaan naar het strand, of wil je dat liever morgen doen?”� vroeg Naleigh. “hmm, laten we dat voor morgen houden”� zei ik. “oké”� zei Naleigh. “Hoe lang blijf je trouwens?”� “2 weken”� zei ik. “ooh, das kort”� zei Naleigh. “tja”� lachte ik. Het was al half 6. Dat de tijd zo snel kon gaan. “Tot morgen?”� vroeg Naleigh. “Ja, graag”� glimlachte ik. “Hier, om…”� “half 12?”� vulde ik aan. “ja, dan gaan we samen wat eten in het restaurant een stukje verder op het strand”� zei Naleigh. “Leuk, ik zie er naar uit, tot morgen hè”� zei ik. “Ja, tot morgen”� glimlachte Naleigh. Ik kwam weer aan in mijn hotel. Ik ging een douche nemen. Het water stroomde over mijn lichaam. Even zette ik alles wat ik had gedaan vandaag op een rijtje. Naleigh is een hyper actief, mega lief meisje. En het leukste van al, is dat ze me als een normaal mens behandelt. Misschien moet ik haar toch de waarheid vertellen. Ik weet het niet. Ik ging eten in het restaurant van het hotel. Er was veel zakenlui. Terug in mijn hotelkamer ging ik met Tom webcam chatten doen. Of hoe je het ook noemt. Ik vertelde hem over mijn dag. Hij was zeer blij voor me, dat het zo goed met me ging. Ik zag wel aan zijn gezicht dat hij me miste. Met Naleigh aan mijn zijde vandaag had nog niet eens de kans gekregen om Tom te missen. Ik was haar vergeten te vertellen dat ik een broer had. Zij had trouwens ook enkel over haar vader en moeder gepraat. Tom en ik hadden zeker een 2 tal uur gepraat. Toen viel de verbinding af. Best jammer. Ik borg mijn laptop op. Ik keek naar mijn zwemshort. Is die dan zo uit de mode? Ik moest er wel even om lachen. Morgen doe ik die nieuwe aan. Ik denk dat Naleigh wel blij is als ze ziet dat ik die ook echt draag. Ik zie er wel naar uit, naar een dagje strand met haar. Ze is leuk, maar ik weet niet als ik verliefd ben. Dat zal nog wel komen zeker? Ik zie wel. Ik geniet nu vooral van mijn vakantie. Ik denk dat ik hier nog wel langer ga blijven als 2 weken. Ach ik zie nog wel. Ik ging op mijn balkon. Het was nog vrij warm. Ik besloot wat te drinken gaan kopen en wat snacks te gaan kopen in de snackmarkt die in het hotel was. Het was niet duur en er waren lekkere dingen. Er stond een stoel op het balkon en daar ging ik opzitten. Ik genoot van het uitzicht op zee. Ik keek naar de zonsondergang. Het was zeer mooi. Ik denk dat ik mijn wereld achter mijn muur heb gevonden. Ik weet het alleen niet zeker. Schijn kan bedriegen zeggen ze wel eens.

Voor ik naar het afgesproken punt ging nam ik nog snel een douche. Ik haastte me naar het punt. Ik zag Naleigh onder een boom zitten. Ze sprong recht toen ze me zag. Ik zwaaide. Ik versnelde mijn pas. maar als ik zou gaan rennen, zou ik zeker op mijn gezicht gaan. En ik had een goede reputatie, en die wilde ik niet verbrodden. “Hooi”� zei ze vrolijk. “heeya”� lachte ik vrolijk. “Kom, we gaan naar het strand”� zei Naleigh. We gingen de duinen in. Ik trok mijn slippers uit en ging op blote voeten verder. Naleigh deed het zelfde. We stonden nu boven op de duinen. We hadden een super mooi uitzicht. “woow”� bracht ik uit. Naleigh lachte. “Nu moet je hollen naar onder, als je valt ben je verloren”� lachte Naleigh. “En ook als je als laatste aankomt”� ze begon te rennen. En wie ging er weer op zijn gezicht en wie kwam er weer als laatste aan? Ik natuurlijk. Ik proefde het zand op mijn lippen. Naleigh lag dubbel van het lachen. “Zelden zo iets grappigs meegemaakt”� lachte ze. “ha-ha”� zei ik. “inderdaad”� lachte ze. “Kom, we gaan naar het water”� zei Naleigh. We wandelde richting het water. Ik ging met mijn voeten in het water. Het was niet te koud, en niet te warm. Perfect. We wandelde door het water. Ik denk dat ik haar wel leuk vind. Ik weet het niet.

Reacties: