FanFic.nl

Bermuda Triangle

Hoofdstuk 5.3

‘Zo cowgirl, dan is het denk ik toch echt nu de beurt aan jou,’ zei Connor.
‘Ja dag,’ zei Kat. ‘Daar heb ik geen zin in.’
‘Uh uh, dame,’ zei Connor hoofdschuddend. ‘Wij zijn allemaal aan de beurt geweest. Nu mag jij aan de gang.’
‘Oké, oké, ik vertel al. Welkom bij de praatclub. Ik ben dus Kat Rastley. Eigenlijk Katiya. Maar Katiya klinkt alsof ik een of ander dom blondje ben, en dat ben ik niet, dus waag het niet me zo te noemen. Goed, eh…’ Kat zweeg even en dacht na hoe ze haar leven ging beschrijven. ‘Heb je ooit dat gevoel gehad dat je eigenlijk een prins of een prinses bent? Of dat je er eentje gaat worden? Nou, ik heb dat gevoel niet. En dat cynische gedoe van mij? Ooit was ik anders, misschien. Maar nu niet meer. Het is zo, leer er maar mee leven.’
‘Misschien is het slim als je ons ook verteld waarom je dan zo cynisch bent?’ opperde Connor.
‘Misschien. Maar ik doe het niet,’ zei Kat.
‘Ik snap het ineens helemaal,’ zei Solegna.
‘Oh ja?’ vroeg Kat. ‘Dat is dan mooi voor jou, want ik zou het je niet gaan uitleggen.’
‘Ja,’ zei Solegna. ‘Jij hebt iets te verbergen. Iets wat jou maakt tot wie je bent en je wilt het ons niet vertellen omdat je je ervoor schaamt. Dat is dus waar Thali het over had.’
‘Ik schaam me helemaal nergens voor,’ zei Kat.
‘Jawel, je doet het wel,’ zei Solegna. ‘Wat is er gebeurd in je leven waardoor je steeds zo negatief doet?’
Kat zuchtte diep. ‘Wil je het weten? Wil je het echt weten? Goed. Komt ie. Ik was heel gelukkig met mijn ouders. Tot mijn negende en mijn ouders besloten te scheiden. Ik kwam bij mijn vader te wonen. Maar mijn moeder bleek nog zwanger van mijn vader. En vervolgens ontstond er een heel gevecht om mijn broertje wat daaruit tevoorschijn kwam. En dat broertje moest natuurlijk bij mijn moeder blijven wonen, omdat die voor hem moest zorgen. En mijn vader zat daar maar teleurgesteld te wezen omdat hij met zijn puberdochter zat opgescheept en niet met een zoon zoals hij vele malen liever had gehad. En ik moest leren leven met die pijn dat hij liever mijn broertje in huis had gehad dan mij. Want uiteindelijk schoof hij al zijn wrokkige gevoelens op mij af en was hij vaak nogal boos op mij, terwijl ik er echt niets aan kon doen. Goed, zo goed?’ vroeg Kat. ‘Fijn hè, dat jullie nu de hele waarheid weten, achter Kats negatieve gedoe. Fijn om te weten hoe de wereld in elkaar steekt.’
‘Kat, houd op.’ Ben was de eerste die haar onderbrak. ‘We hebben allemaal iets vreselijks mee gemaakt. Connor heeft zijn familie verloren, ik heb geen familie meer en Solegna werd buitengesloten door haar moeder en zusjes. Dus je bent niet de enige die iets te klagen heeft.’ Kat haalde even adem. ‘Jullie zijn de eerste aan wie ik dit ooit heb verteld,’ zei ze toen. ‘Het moest er gewoon een keer uit. Vandaar dat er misschien iets teveel wrok in het verhaal zit verwrongen.’
‘Dat begrijpen we,’ zei Connor. ‘Het is vaak moeilijk om over je gevoelens te praten. Ikzelf doe het het liefst helemaal nooit. Maar soms lucht het op om erover te vertellen.’
‘Goed, dat heb ik nu dan gedaan,’ zei Kat. ‘Ik ben klaar.’
‘Uh uh, dacht het niet. Nog niet,’ zei Solegna.
‘Wat? Ik heb het toch verteld,’ zei Kat.
‘Nog niet alles,’ antwoordde Solegna. ‘Je hebt ons nog niet het gekke feitje over jezelf verteld.’
‘Was mijn levensverhaal nog niet saai genoeg?’ vroeg Kat.
‘Nee,’ zei Connor beslist. ‘Wij hebben ook allemaal iets belachelijks over onszelf zitten vertellen. Nu mag jij.’
Kat zweeg nadrukkelijk. Ze was echt niet van plan om nog iets belachelijks over zichzelf te gaan vertellen. Niet nu. Waarschijnlijk nooit. Er was niemand die haar kon overhalen iets te vertellen.
‘Katiya, nu moet je echt iets vertellen over jezelf,’ zei Solegna. ‘Zelfs ik heb het gedaan.’
‘Noem me niet zo,’ zei Kat. ‘En dat van jou was nog niet eens zo erg.’
‘Ik blijf je Katiya noemen totdat jij iets over jezelf hebt verteld, Katiya,’ zei Solegna lachend.
‘Het is niet grappig,’ zei Kat. ‘Het is een belachelijke naam.’
‘Vast niet zo belachelijk als het verhaal dat jij voor ons in petto hebt. Katiya,’ voegde Connor eraan toe.
'Goed, goed, take it easy, cowboy,' zei Kat. 'Ik vertel wel wat. Maar als ik het verteld heb, dan snappen jullie waarom ik het liever niet wilde vertellen.'
'Vertel het nou maar gewoon,' zei Solegna. 'En stel je niet zo aan.'
Kat wierp Solenga een vuile blik toe.
'Soms ben jij echt vervelender dan ik,' zei ze.
'Hoe kan jij dat nou weten, jij ziet alleen mij,' zei Solegna.
'Hou nou eens op,' brulde Ben tussendoor. 'Ik word gek van jullie gedoe,' zei hij. 'Het was Kats beurt iets te vertellen. Dus nu gaat alleen zij wat vertellen en houd jij je kop, Solegna,' zei hij.
'Ja, mister,' zei Solegna nukkig tegen hem. Ze had haar mening veranderd. Hij was toch lang niet zo leuk als ze in het begin dacht.
‘Cowgirl, vertel nou!’ zei Connor. Hij keek met zijn bruine ogen naar Kat, en ineens gebeurde er iets met haar. Het was door de blik in zijn ogen dat ze besloot toch iets te vertellen. Al had ze geen idee wat dat nou was. ‘Oké, oké, ik vertel al iets. Doe maar rustig. Goed. Toen ik twaalf was, heb ik mee gedaan aan een missverkiezing.’
Ben, Connor en Solegna zwegen even.
‘Won je?’ vroeg Solegna toen.
‘Nee. Ik werd vierde. Net geen prijs. Weet je hoe zuur dat is voor een twaalfjarige? Ik dacht dat ik een kans maakte. Dat ik iets had om de wereld te veranderen. Weer vielen al mijn dromen in duigen. Sindsdien doe ik gemeen tegen mooie meisjes.’
‘Daarom was je dus onzeker,’ zei Solegna nadenkend. ‘Omdat je toen vierde was, net geen prijs, voel je je afgewezen.’
‘Voel je je afgewezen?’ vroeg Connor verbaasd.
‘Ik voel me helemaal niet afgewezen,’ zei Kat geïrriteerd.
‘Mooi. Want je moet weten dat wij je niet afwijzen,’ zei Connor met een glimlach.
‘Dan zijn jullie de eersten,’ zei Kat. Even was het stil. Toen ging Kat verder. ‘Goed, maar nu ben ik dus niet meer zo. Ik wil geen miss meer zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn.’
Connor legde zijn hand op haar schouder. 'Maar dat kan toch ook?' vroeg hij.
'Dat is het punt,' zei Kat. 'Niemand waardeert elkanders ware identiteit. Want de waarheid is gewoon dat hoe perfect iemand ook lijkt, hij of zij altijd slechte kanten heeft. Niemand is perfect. Maar we spiegelen onszelf af aan elkaar, omdat de ander beter lijkt. En ik ben daarmee gestopt. Ik heb geaccepteerd dat ik ook duister ben. Dus... vandaar. Ik dacht dat ik perfect genoeg was voor de missverkiezing. Maar dat was ik niet. En nou genoeg gezwijmel. Want ik heb geen zin in dat filosofische gedoe.'
'Nee, dat is meer iets voor Connor,' grapte Solegna.
'Ha-ha,' zei Connor. 'Gaan we nu we elkaars zwakke punten weten deze tegen elkaar gebruiken?' vroeg hij.
'Sorry,' zei Solegna.
Weer zwegen ze allemaal even. Toen begon Ben: ‘Hey, maar nu we de Amon Do gaan redden moeten we een superhelden naam hebben. Wat dacht je van B.B. voor mij?’
‘Jij hebt geen superkrachten,’ zei Kat droog.
‘Oh ja. Maar dan nog. B.B. klinkt goed, vindt je niet? Ik bedoel, ik ben blijkbaar het grote brein achter dit alles.’
‘Het klinkt geweldig,’ zei Connor. ‘Past perfect bij je Big Brains.’
‘En dan is Solegna FantIlusion,’ grapte Kat.
‘En jij Kinetic Kat,’ zei Solegna terug.
‘En ik?’ vroeg Connor gretig.
Zowel Ben als Solegna en Kat keken naar Connor.
‘Nee, ik kan niets bedenken,’ zei Ben.
‘Ik ook niet,’ zei Kat.
Connor zuchtte. ‘Fijn. Dan ben ik wel gewoon Connor Brookshield.’
‘Dat is ook leuk, hoor,’ zei Kat. ‘Beter dan Katiya Rastley.’
‘Ja, maar vanaf nu ben je Kinetic Kat,’ zei Connor terug.
‘Nee hoor, ik ben en blijf gewoon Kat,’ lachte Kat.
Opeens klonk er gerommel. Alle vier keken ze verschrikt op. Hun lol werd onderbroken. Eindelijk begonnen ze een band te krijgen, werden ze onderbroken door iets. Het leek van ver te komen, maar het kwam langzaam dichterbij. En ze wisten allemaal wat het betekende. Er was een demon onderweg.

Reacties: