Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » Two girls come by the Cullens » -25-

Two girls come by the Cullens

23 dec 2009 - 18:27

400

0

205



-25-

ik start vast nieuw HF, en Jeanine komt achter mij aan. Dan komt Anne, maar dat duurt nog wel ff denk ik... enjoy, hier nieuwe stukje!!!!!!!!!

'Jasper,'zei ik, maar mijn stem klonk zwak. 'Haal me hier als de wiedeweerga uit.' Hij schudde zijn hoofd.
'je moet rusten.' RUSTEN?!? Een vampier kon niet eens slapen! Ineens zag ik Boots weer.
'Oh nee,'zei ik. 'Niet weer. Rot op! Ga weg!' Jasper keek me vreemd aan.
'Rustig..' zei Boots.'Ik doe je geen kwaad..'
'Dat doe je wel!' riep ik uit. 'Nee! Dat doe ik niet.. Luister. Het is goed dat je hier ligt... Maar. Ik voorspel je: Er is iets wat niet goed is. En het heeft met jou te maken. Blijf hopen meid!' Ik was verontwaardigd, vooral over het feit dat een geest van een 10 jarig meisje tegen een 135 jaar oude vampier een bevel gaf... Maar Jasper stoorde mijn gedachten.
'Alles goed Row? Er is daar niets, echt waar..' Hij legde me weer neer, en kroop naast me in bed.
'Shht..' En toen gebeurde het. Ik viel, waarschijnlijk als eerste vampier ooit, in slaap.


'Ik ben Carlisle,' zei die vent, Carlisle dus. Hij stelde iedereen aan me voor. 'Ehm...Elisabeth? Het spijt me echt dat ik je beet. Volgens mij werd ik helemaal wild. Doet het erg zeer?' vroeg Alice zacht. 'Ik heb er geen last van. Het geeft echt niet, al moet ik nu wel maken dat ik binnen NU EN 5 MINUTEN thuis ben. Al zijn die 5 minuten volgens mij allang om,' zei ik schouderophalend. Emmett grijnsde.
Ik liep het huis uit op weg naar La Push. Ik volgde mijn gevoel voor richting en volgens mij liep ik goed, want even later kwam een overbezorgde Jacob op me afstormen. Hij bleef bij de grens van de ene voet op de andere huppen en toen ik bij hem was, sloeg hij zijn armen om me heen. 'Je...wurgt...me...zo ongeveer,' piepte ik. 'Sorry...Het...Waar was je nou?' Ik rolde met mijn ogen. 'Maakt dat wat uit? Wees blij dat ik nog leef!'


Ik staarde naar het plafond en hoorde 2 andere kiddo's de trap op komen. Ik bestuuderde het witte plafond en zag vanzelf een paar vormpjes. "leef je nog?"wou Emmett na een paar minuten, of uren, of dagen maar lette ik niet op, het zouden jaren kunnen zijn. Ik knikte. Ik zag dat hij grijnsde. YESS! idea! Ik bleef nog ff stil liggen, toen ik zag dat hij wat wou zeggen schoot ik overeind. "BOE!" Ik zag dat emmett Schrok. "hahahah je schrok"lachte ik. "WAT?nee-echt niet- tuurlijk niet"hij struikelde over zijn woorden.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.