FanFic.nl

our world

8. Kaitlin

Ik blader het laatste boek door dat op mijn zolder ligt. Het huis waar ik in woon is al een aantal generaties in de familie. Mijn moeder wou niks met magie te maken hebben en is eruit vertrokken. Toch heeft ze het huis nooit kunnen verkopen en nu woon ik erin. De zolder staat vol met boekenkasten. Allemaal vol met boeken die door mijn familie zijn geschreven. Van het maken van kruidenmengsels tot het gebruik van magie toe. Niks hebben ze overgeslagen. En nu ben ik dus al een paar uur bezig om alles door te zoeken naar dingen die ons kunnen gaan helpen. Ik maak netjes van alles kopieën en stop die in een aparte map. Dan bedenk ik me dat ik best wel iedereen wat tips en informatie over hun gave kan sturen. Snel sms ik iedereen dat ze een e-mail adres moeten sturen, waar niemand anders opkijkt. Het duurt even voordat ik alles terugkrijg. Langzaam zet ik alles in de computer en stuur iedereen wat toe. Ook deel ik ze mee dat ze zullen moeten oefenen. Al is dat niet makkelijk voor iedereen. Als Alien niet oplet zal ze het hele huis in brand kunnen zetten. Al betwijfel ik of haar krachten al zo ver zijn ontwikkeld. Gelukkig heb ik net de mails verstuurd voordat het beeld uitspringt. De aanwezigheid van iets laat me in een seconde omdraaien. Achter me zie ik een wit doorschijnende schim staan. Ieder ander was nu weg gerent van angst. Ik blijf alleen maar stil staan kijken. Mijn oma is in de cirkel van bergkristal tevoorschijn gekomen. “Waarom”� vormen mijn lippen. “Ik kom je helpen. Iblis is gevaarlijk. Jou mag niet overkomen wat er mij is overkomen. Daarvoor ben je nog te jong. En het feit is ook dat ik je wat verschuldigd ben na mijn dood. Als je hulp nodig hebt zal ik er zijn. Je staat hier niet alleen voor. Ook als ik niet op kom dagen. Alles wat ik nog over Iblis weet staat in het zwarte boek bovenop die kast. Ik weet zeker dat je nog niet wist dat die daar lag.”� En ze had gelijk. Ik had alles doorzocht, maar dat boek had ik niet zien liggen. Ik schuif de stoel naar de kast en pak het boek van de plank. Als ik om wil draaien, is mijn oma al weg. “Bedankt”� fluister ik nog langzaam. Ik sla het boek open en begin te lezen.

Reacties:

Eef95 zei op 21 dec 2009 - 14:47:
Wow nu wordt het wel erg snapennend.

snel verder