FanFic.nl

Wir wollen lieber träumer sein (afgelopen)

nummer negen:Waar is Josh?

Nerveus zat ik met mijn vingers op tafel te tikken. Er mag niets zijn met Josh. Het mag gewoon niet. Dat kan ik niet aan. Bill en Tom waren helpen zoeken. Katy zat langs me aan tafel. Ze hield mijn andere hand vast. “Ze vinden hem wel”� stelde Katy me gerust. “En als dat niet zo is?”� vroeg ik ongerust. “Ssst maar”� zei Katy.

Ik liep heen en weer in huis. Scotty volgde me met zijn ogen. Hij jankte en ging liggen. “Kom even zitten, zo lopen ijsberen is niet goed”� zei Katy. Ze trok me mee de bank op. Ik werd er juist nog nerveuzer van. Waarom juist mijn kind? Waarom toch?

Tom en Bill gingen mee met de politie. Helpen zoeken. Ze zochten echt overal. Maar ze konden maar niet vinden waar Josh was. En James. De mogelijke ontvoerder. Tom was woest. Bill kon hem kalm houden. Anders was Tom al een moord begaan ofzo. Het was al donker toen ze terug keerde.
Ik was blij toen ik Bill en Tom hun auto door de poort zag komen. Maar hoopte heel hard dat Josh er bij was. Ik ging meteen naar buiten. Ik liep naar de auto die een garage in reed. Tom kwam als eerste buiten. “En?”� vroeg ik. “Geen spoor”� zei Tom zacht. Hij wilde die woorden niet uitspreken. Ik voelde weer tranen komen. Hij mag geen nacht bij James blijven. Dat mag niet. Dat wil ik niet. Tom nam me in zijn armen. “Bill heeft onderweg je moeder gebeld, dat je hier blijft slapen. En dat Josh vermist is, en dat ze niet moet panikeren. Dat ze hem aan het zoeken zijn.”� Zei Tom. Ik voelde mijn benen trillen. “Kom, we gaan naar binnen”� zei Tom. We zaten in de zetel. Ik keek de hele tijd naar buiten. Als ik niet Josh zag. Dat hij zich gewoon verstopt had. Maar dat was niet het geval. Katy en Bill maakte eten. Tom zat langs me in de zetel. Ik lag in zijn armen. Mijn ogen stonden wagenwijd open.

Na een tijd viel ik toch inslaap. Tegen mijn wil. Ik droomde over Josh en James. James had Josh vermoord. Ik gilde. “ssst, ik ben bij je”� zei iemand. Ik sloeg om me heen. “Hilary?”� vroeg die zelfde stem. Ik werd wakker uit mijn nachtmerrie. Ik opende mijn ogen. Ik keek Tom aan. “Ssst, ik ben bij je”� zei hij weer. Ik had niet veel adem. “Ik zag Josh en James”� bracht ik uit. Ik kon me nog niet oriënteren waar ik was. Ik keek rond. Een kamer met veel wit en licht blauw. Mega poster van Samy deluxe. En een muur met graffiti. Er stond in grote letters ‘Tom’. Dit kon niets anders zijn dan Tom zijn slaapkamer. Tom zat langs me op bed. Hij ging even weg en kwam terug met een nat doekje. Hij gaf het aan mij. Ik veegde mijn nachtmerrie zweetdruppels weg. Tom nam me weer in zijn armen. “ssst, ik ben hier bij jou”� zei hij zachtjes. Ik viel in zijn armen weer inslaap. Dit keer zonder nachtmerrie.
“Hil?”� werd er gezegd. Ik opende mijn ogen. Ik keek in Bill zijn ogen. Ik kon het herkennen door de make-up. Anders had ik gedacht dat het Tom was. Waarom lijken die 2 zoveel op elkaar? “Er is een brief voor je”� zei hij. Ik ging wat rechter zitten. Bill gaf me een envelop. Ik scheurde hem open.

Als je dit afschuwelijke kind terug wil
Kom je vanavond om 21:00 naar het stadspark
En dan kan je kiezen, ofwel vermoord ik je
Zoon, ofwel, krijg ik jou
En mag die Tom je zoon hebben

James

Reacties: