FanFic.nl

The world behind my wall (afgelopen)

12

We gingen weer toeren. Ik en Georg hadden het bijgelegd. Nu kon hij er wel om lachen. En David. Die was nog steeds kwaad op me. Ik trok me er niet meer veel van aan. We begonnen onze tour in Luxemburg. We gaven een spetterend concert. En nu reden we naar Ahoy. In Amsterdam. Ergens in Nederland ofzo. Ik vond het moeilijk om niet aan Naleigh te denken. We chatte elke avond en stuurde elkaar vaak smsjes. Tom bleef volhouden dat ik verliefd was. En ik bleef volhouden dat dat dus absoluut niet het geval was. Ik had wel zin in morgen avond. Weer optreden was echt leuk. We gingen logeren in een hotel. Ik zat weer te chatten met Naleigh. Ik vertelde haar over gisteren. Na een tijd viel ik inslaap. Ik werd wakker gemaakt door de jongens. “Hou dat koud water maar bij”� zei ik en sprong mijn bed uit. Ik hoorde hen lachen. Ik nam een douche en trok andere kleren aan. We hadden nu een interview met ‘hitkrant’ of zoiets. We gingen met een auto naar dat gebouw. Ik beantwoorde elke vraag die over mijn vakantie ging. En ik moest wel zeggen dat ik nog steeds vrijgezel ben. Na het interview kregen we wat vrije tijd. Ik en Tom liepen door het centrum van Amsterdam. Ik kocht een nieuwe broek, die ik vanavond kon dragen. Toen gingen we terug naar het hotel. Daar moesten we alles bij elkaar nemen. We gingen nu naar de concertzaal. Daar stemde we onze instrumenten en zo. Ik was wel nerveus voor het concert. We zaten backstage. De spanning was te snijden. David kwam binnen en gaf nog een hele uitleg. We deden onze oortjes in en gingen richting het podium. Ik had een goed gevoel over vandaag. Ik liep het podium op en zong mijn longen uit mijn lijf.

…
Silence can destroy, get up and raise your voice

Make some noise
Here and now
Noise
To the world, noise
All the things you believe in, noise
Let them hear you, noise
Let them feel you, noise
Make them know that you can make noise, noise
…

Toen gingen we the world behind my wall spelen. Het nummer dat eerst niet mocht bestaan. “Vanavond draag ik dit nummer op aan iemand die zeer speciaal voor me was, een vriendin van me”� zei ik. Toen speelde Georg de eerste noten op de piano. Ik zag vele handen in de lucht. Sommige hadden een vuurtje. Het deed goed dat dit nummer geliefd was, want vele meisjes zongen mee. En jongens natuurlijk. Mijn oog viel op een lief meisje van voor. Ze deed niets dan kijken. Haar handen waren langs haar lichaam en haar mond was gesloten. Ze staarde enkel naar me. Haar glimlach was lief en leuk. Ach, het zal wel niets betekenen. Het concert ging verder. Ik rende van links naar rechts. Mijn ogen bleven hangen om dat ene meisje. Wat ik beter niet had gedaan. Ik sloeg mijn enkel om. En viel bijna. Tom kon me net opvangen. “Wat doe je?”� vroeg Tom. “Mijn voet omslaan sukkel”� zei ik. Ik had best pijn. Maar die verbeet ik en deed gewoon verder. Ik ging op de rand van het podium zitten. Natuurlijk voor dat meisje. Ze had mooie zwarte haren en haar ogen waren net kraaltjes. Ze glimlachte me toe. Er kwamen vlinders in mijn buik en dit was volgens mij liefde op het eerste gezicht. Ik wist het zeker. Dat meisje zou nog wel iets kunnen zijn voor me.

Reacties: