FanFic.nl

The world behind my wall (afgelopen)

14

“Mag ik je zoenen?”� vroeg ik voorzichtig. “Ja”� zei Makbule. Langzaam ging ik dichter. Zij kwam dichter. Eerst was er een kleine aanraking. Van onze lippen. Toen legde ik voorzichtig mijn handen op haar kaaklijn. Zij legde haar handen rond mijn hals. Onze lippen raakte elkaar vol. Een smaak van sinaasappel droeg ze mee. Ik proefde het. Ze bloosde lichtjes toen we los lieten. “Het spijt me van je voet, maar het zal me nooit spijten dat ik je dit gaf”� zei Makbule. Ze plantte haar lippen weer op die van mij. Het was onbeschrijfelijk leuk. “Sorry, dit gaat wat snel”� zei Makbule. “nee, het is mijn schuld, ik ben wat geobsedeerd door je denk ik”� zei ik. Even was het stil. Toen keek ze me weer aan. “Zoen me Makbule”� zei ik. Ze glimlachte. Weer proefde ik haar sinaasappel lippen. Langzaam zochten onze tongen elkaar.

Vanaf toen ging alles snel. Vooral die 6 weken. Mijn gips werd er af gedaan. En toen werd besloten dat ik niet meer mocht optreden. Mijn wereld viel in elkaar. Ik mocht nooit meer optreden. Tranen vloeide alsof het niets was. Natuurlijk was Tokio Hotel gedaan. Ze wilde niet zonder mij verder gaan. Makbule was nog steeds mijn vriendin. Onze relatie was goed. Vind ik. Met de nodige discussies, die ik natuurlijk altijd won. Nee, Makbule en ik passen goed bij elkaar. Vind ik toch. Ze is zo lief voor me, zeker nu ik niet meer mag optreden. En Tom, die gast is gewoon mega geweldig. Ik loop hier dus rond met een kruk en hij doet echt letterlijk alles voor me. Ik vind het zo jammer om afscheid te nemen van de muziek. Ik had het Naleigh verteld. Ze was er ondersteboven van. Ze zou deze zomervakantie naar Duitsland komen. Ze had gebroken met Shaun. Omdat ze hem te weinig zag. En ze waren uit elkaar gegroeid.

Ik zat in de zetel. Zuchtend om me heen te kijken. Ik keek naar mijn vervloekte voet. Lopen zou ik ook nooit meer goed kunnen. Ik had meteen na het voorval moeten stoppen met lopen. Maar het concert verder zetten was niet goed geweest. Ik haat mezelf nu hard. Makbule kwam langs me zitten. “Gaat het een beetje?”� vroeg ze. Ik knikte langzaam. Ze nam mijn hand vast.

1 jaar later

“Makbule, mag ik je wat vragen?”� vroeg ik. “Zeker Bill”� zei ze. “Wil je met me trouwen?”� vroeg ik. “Natuurlijk Bill”� zei Makbule. Ze zoende me. “Ik hou van jou”� zei ik. “Ik ook van jou”� zei Makbule.

Naleigh en Tom gingen ook trouwen. Ja, ze hadden elkaar gevonden. Ik had wel gedacht dat Tom Naleigh leuk zou vinden. Ik denk dat ze voor elkaar gemaakt zijn. Tom is veel veranderd sinds ze samen zijn. Hij flirt niet meer en is niet meer zo geobsedeerd door rondingen. Georg blijft nog altijd mr. Proper. En daarom heb ik voor zijn verjaardag een grote poster gekocht van die mr. Proper. Iedereen lachte zich dood toen hij de poster opende. En Gustav, die blijft Gustav. Hij heeft trouwens een nieuwe baan. Hij had een club geopend. En het werd de populairste club van Berlijn. En Georg was er barman. Tom had er ook een baantje. Hij verzorgde de muziek. Samen met Naleigh. Ze hadden een huisje samen gekocht. Makbule en ik hebben ook een huisje gekocht. Net buiten Berlijn. In de natuur. Ik zat nu in de zetel. Iedereen was er. Georg, Gustav, Tom en Naleigh. Om hen het goede nieuws te vertellen. Het grote nieuws. “Makbule is zwanger dus ik word vader”� zei ik blij. Tom stond als eerste bij me. “proficiat broertje”� zei Tom en gaf me een por. Ik lachte. “goed zo, je hebt hem ontmaagd, mocht wel eens gebeuren”� zei Tom tegen Makbule. Ze lachte en gaf hem een duwtje.

Reacties: