FanFic.nl

Pokémon: A new begin!

Episode 1: Het moet toch eens beginnen!

Alex keek op de wekker, het was half zes. Snel greep hij naar zijn dekens, en trok ze
over zijn hele lichaam heen. ''Waarom wordt ik nou altijd zo vroeg wakker..'' Mompelde
hij in zich zelf. ''O, Shit! Ik moet snel naar de winkel, wat Pokeball's ophalen!'' Snel kwam
hij uit zijn bed, en deed zijn kleren aan. Snel haalde hij wat geld tevoor schijn, en deed
het in zijn broekzak. ''Als ik snel ben, kan ik om tien uur vertrekken. Dan kan ik eindelijk
beginnen met mijn Pokémon Reis.'' Zei hij in zich zelf. Snel rende hij door het huis heen,
naar de voordeur. Hij rukte hem open, en rende en doorheen, naar de winkel. Eenmaal
in de winkel, ging hij naar de rij met de Pokéball's. Het was erg moeilijk te zien welke
de echte waren, omdat in die zelfde rij ook allemaal speelgoed Pokéball's zat. Ook waren
er niet veel over, hij kon er nog net zeven vinden, en zonder te vechten naar de balie
brengen. Erg duur was het niet, daar had hij wel geluk mee. Hij kon nu eindelijk aan zijn
reis beginnen. Hij ging meteen beginnen, niet eerst naar huis toe. Hij had al afscheid
genomen van z'n ouders, Van z'n moeder niet, die was niet thuis, haast nooit. Alex zijn
moeder zit namelijk bij de Elite 4. Hij woonde in een klein stadje genaamd Treevine
Town, dus het duurde niet lang voordat hij de stad uit was. Het eerste obstakel was het
bos waar hij doorheen moest: 'Poisure Forest' Het was een groot bos met veel gevaarlijke
Pokémon, zoals Fearow, en Arbok. Maar er waren ook schattige Pokémon te vinden, zoals
Budew, en Seedot. Een Pokédex had hij al, het nieuwste model van z'n Oma gekregen.
Een Town Map had hij ook, die waren in de aanbieding, en het was erg handig. Nu hij
alle nodige dingen had, kon hij eindelijk beginnen.

Alex verveelde zich, er gebeurde niet veel. ''Waar ben ik aan begonnen.. Ik houd niet
eens van lopen, laat staan Pokémon. En ik ben ook niet zo'n persoon die z'n mening laat
veranderen door één emotioneel moment.'' zei hij in zich zelf. Hij had een liedje in z'n
hoofd, Die ging hij dan maar zacht zingen: ''Gravity... Is pulling you in, because the
world.. He won't.. Stop.. Spin... What the hell..'' Dat laatste zei hij, omdat er iets
raars op de grond lag, het was Roze. ''Damn, Ik haat roze..'' zei hij. Er gingen 2 kleine
ogen open op het roze ding, en een zacht geluid was te horen... ''Worma.. Dam.. Dam..''
''Wat moet ik doen?! O, wacht eens, Ik pak m'n Pokedex wel even, Pinkskin.'' zei Alex
beledigend. Het kleine blauwe apparaat ging open, en een vrouwenstem begon te praten:
''Wormadam, de hangworm Pokémon. Er zijn drie verschillende vormen Wormadam:
De Plant Cloak (Grass/Bug), De Sandy Cloak (Ground/Bug), en Trash Cloak (Steel/Bug)''
''Ja, en wat nog meer? Wat heb ik aan dat klote ding...'' mompelde Alex. ''Wacht eens,
Ik weet wel wat. Je mag wel met mij mee, naar de volgende stad. Ik zal je daar naar het
PokémonCenter brengen.'' Er veschreen een kleine lach op Wormadam's gezicht. Alex
greep één van de armen van Wormadam, en droeg haar op z'n rug. Alex begon steeds
sneller te lopen, en begon ondertussen Wormadam te ondervragen. ''Dus, Je bent een
Chikkie, Een Meid Pokémon.'' Wormadam begon steeds minder pijn te krijgen, en
probeerde soms zelfs antwoord te geven.. ''Dus er zijn drie soorten Wormadam..
Welke ben jij? Wacht maar, Ik weet het al. Je bent de Trash Cloak, omdat roze dingen
bij het afval horen.'' Alex begon zich aan Wormadam te hechten, en vertelde haar steeds
meer. ''Er is een reden waarom ik Roze haat, weet je. Alle meiden uit groep 8 droegen
altijd roze kleren. En de meiden werden altijd voorgetrokken.. Man ik haat ze. Jij bent
behalve m'n moeder, de enige aardige meid die ik heb ontmoet. Maar je praat niet veel,
dat kan ook voordelen hebben. Maar vertel jij nu maar eens wat, zoals waarom je hier
bent, Ik dacht dat Trash Cloack's in de stad leven. En waarom ben je gewond.. Vergeet
het, we zijn er denk ik.'' Er verscheen ineens een licht, de zon scheen heftig. Er waren
veel grote gebouwen, en hoge gebouwen. Dit was wel weer eens wat anders dan een klein
dorpje. ''Dat wordt nog zoeken naar het Pokémon Center. O, wacht. Ik zie een platte
grond staan.'' zei Alex. ''Hmm.. Als we rechtdoor gaan zijn we er met een poep en een
scheet.'' Het was erg druk in het centrum, waar ze recht doorheen moesten. Er waren
veel mensen, en ze riepen door elkaar heen. Ineens knalde Alex tegen iemand aan, en
ze vlogen allebei op de grond. ''Kan je niet uitkijken!'' riep Alex kwaad. ''Moet je horen
wie het zegt!'' riep het meisje die Alex gevloerd had. Alex keek voorzich, en begon haar
uit te schelden: ''Hou je bek, vieze sl..'' Tot Alex ineens zag tegen wie hij het had. Het
was een blond meisje, ongeveer net zo groot als Alex zelf, Alex vondt haar erg aantrek
-kelijk. ''Ik.. Ik bedoel.. Het was mijn schuld, Sorry.'' Het meisje keek naar Alex, en hoe
Alex haar aanstaarde, en antwoorde: ''Ach, Zand erover. Ik heet Lisa, en wat is jouw
naam?'' Alex kon bijna niet spreken, zo zenuwachtig was hij, Hij kon ook niet meer zeggen
dan een simpel: ''A.. Alex.'' Lisa moest lachen, ze had een prachtige glimlach. Ze kon niet
anders zeggen dan: ''Mooie naam, Je hebt ook een mooie Wormadam. Is ze gewond?''
''Ja, Ik heb haar zo gevonden in het bos. Ik wil haar graag naar het PokémonCenter,
Maar ik weet niet echt hoe ik het kan vinden.. En waar..'' vertelde Alex. Lisa vertelde
Alex waar het PokémonCenter was, en liep even met hem mee. Wormadam werdt genezen
van haar griep, en alles was weer goed. Zuster Joy vertelde dat Wormadam waarschijn
-lijk was gevangen door een Pokémon Jager, genaamd Toros. Toen Zuster Joy aan
Wormadam vroeg of het waar was, Knikte ze.

Ineens vloog de deur open, er stond een gesprierde man in de deur opening, met een
wapen in z'n hand. ''Handen omhoog, Ik hoorde dat hier een vriendin van me aanwezig is.''

Reacties: