Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Wir wollen lieber träumer sein (afgelopen) » Nummer tien: mijn gott
Wir wollen lieber träumer sein (afgelopen)
Nummer tien: mijn gott
Ik hield trillend het papier vast. Dit kon hij niet maken. “En?” vroeg Bill voorzichtig. Ik gaf hem het papier. Hij werd wit. “En nu?” vroeg hij nog voorzichtiger. “Ik weet het niet.” Zei ik. Ik stond recht en nam wat kleren en ging de badkamer in. Ik was zo futloos. Ik wilde enkel Josh terug.
Ik vertelde Tom over die brief. En ik zei hem ook dat ik ging. Tom wilde het niet. Hij wilde mij niet kwijt aan die gast. “Anders dood hij Josh, dat wil ik niet Tom” zei ik. “Laten we de politie inschakelen” zei Tom. “Als die kunnen helpen” zei ik. Tom nam me in zijn armen. “Ik laat je niet zo rap gaan hoor” zei hij. Hij is echt te lief voor me.
Het was 5 minuten voor negen. Ik wilde mijn Josh zo graag terug. Tom had de politie ingelicht. Ze hadden zich verstopt in de bosjes. Ik stond er midden op het gras. Ik hield die brief in mijn ene hand. Ik keek om me heen. Mijn witte haren zaten opgestoken. Ik sloot mijn ogen om mijn tranen te bedwingen. “Je bent gekomen” zei een stem. Duidelijk van James. Ik opende mijn ogen. Hij hield Josh vast. Er zat een dik touw rond hem heen en er plakte een stuk tape op zijn mondje. Zijn ogen stonden angstig en tranen liepen over zijn wangen. Hoe kon hij. “Wat is dat stuk onbenul?” vroeg James. Tom kwam langs me staan. Hij overhandigde Josh aan Tom. James trok me mee. Hij ging een stukje verder staan.
Nobody-
Langzaam hield hij een pistool tegen haar hoofd. Tom was woedend. Hij haalde voorzichtig het stuk tape van Josh zijn mond. Hij gaf een zoen op zijn voorhoofd. Ook het touw verdween. James hield Hilary stevig tegen zich aan. Hij trilde. Dat kon Hilary voelen. Nu kwam de politie tevoorschijn. Nu ging hij nog meer het pistool tegen haar hoofd houden. Ze was bang. Doodsbang. Tom zei tegen Josh dat hij naar achter de bomen moest lopen. En weg was hij. Tom zei tegen de mensen dat ze even aan de kant moesten gaan. Hij wilde dit oplossen. “1 stap verder en ze zal niet lang meer leven” zei James. Het leek net een nachtmerrie. Alles gebeurde zo vreemd en traag. Toch was het echt. Tom stond amper 3 meter van James af. Hij keek James aan. James keek terug. Tom zag niets in zijn ogen. Geen hoop, geen leven, geen liefde, geen vreugde, niets. “Laat haar los” zei Tom langzaam en rustig. De politie had nog steeds hun pistool op James gericht. Tom deed een teken dat ze hun pistool moesten laten zakken. James hield Hilary nog steeds in wurggreep. Tom ging weer een stap dichter. “Laat haar los” zei Tom. “Nee” zei James. “Je begaat een groot ongeluk” zei Tom. “Nee, jij als je nog dichter kom” zei James. Nu richtte hij het pistool op Tom. Tom ging weer een stap vooruit. Een luide knal was hoorbaar. James liet zijn pistool vallen. Het leek alsof alles in slow motion verliep nu. Hoe de kogel richting Tom vloog en langzaam in zijn lichaam boorde. Hoe er langzaam bloed uit stroomde. Hoe hij op de grond viel en er levenloos bleef liggen. Het leek als slow motion hoe Hilary zich nog eens los probeerde te wringen en James in zijn kruis stampte. Het leek allemaal in slow motion hoe Hilary naar Tom toe rende en langs hem neer knielde. Het leek als slow motion hoe ze James in de boeien sloegen. Het leek als slow motion hoe haar tranen op hem vielen.
En dan leek alles plots weer snel te gaan. Josh kwam er aan rennen. Hilary nam hem in zijn armen. Een ambulance werd gebeld. Paniek stapelde zich op bij Hilary. Ze wist niet wat ze moest doen. Josh hield haar hand vast. Bill en Katy werden opgebeld. Om Hilary en Josh te komen ophalen. De dokters legde Tom op een brancard. Zijn huid was wit vertrokken. James werd weggebracht met de politie. Ze hoopte hem nooit meer weer te zien. Hilary wenste dat hij voor altijd daar bleef. Haar grootste nachtmerrie was bijna uitgekomen. Josh verliezen aan James. Hilary wilde mee met de ambulance. Maar ze kon nu best niet mee komen. Ze rende achter de ambulance aan. Maar te vergeefs. Het ding reed zo veel sneller als zij kon lopen. Verloren liet ze zich op haar knieën vallen. Een kleine hand werd op haar schouder gelegd. Een andere hand kwam rond haar nek. “Ik hou van je mammie” werd er in haar oor gefluisterd.
Reacties:
O Gott, Josh is echt te schattig
Maar oooh, Tomheid!
Natuurlijk ontzettend lief/stoer/geweldig dat hij hun redde,
Maar ook best wel dom 0.0
Maarja.
Als hij er maar leven vanaf komt.
Dan is het goed (:
Nee tom ):