FanFic.nl

Letters

27. Truth or Dare

Claudia POV:

Eindelijk was het lied gedaan. Wat was die verschrikkelijk! Wie die melodie, die tekst, had geschreven, moest worden afgemaakt. Een echte kwelling voor het oor was het! Toch, ik moest doen alsof ik hem leuk vond. Gustav vond die band geweldig en hij moest van mij afhankelijk worden. Mij zó adoreren dat hij niet meer zonder me kon leven.
“Wauwie Gussie”�, zei ik bewonderend, “Singstar.. best goed voor een drummertje.”� Ik beukte zachtjes plagend tegen zijn schouder aan.
“Ach, ik heb zo mijn momenten,”� grapte hij. Ik giechelde meisjes-achtig. Enkele seconden keken we elkaar diep in de ogen aan alvorens ik na enkele seconden mijn ogen, verlegen, afwendde. Jezus!! Wat hield ik van mijn ouders. Die acteerlessen sinds mijn vierde hadden zeker hun vruchten afgeworpen.
“En..”� Ik keek de jongen tegenover me nieuwsgierig aan. “wat wil je nu doen?”� Mijn blik viel op het drietal op de bank. Een, al zeg ik het zelf, prachtig idee kwam in me op.
“People”�, riep ik luid en theatraal, “hou uw harten vast. Begin met trillen en beven, want het is tijd voor…”� Ik laste een korte onheilspellende stilte in, “Truth or Dare!”�
Bill en Sarah groeide iets teveel naar elkaar, naar mijn zin. Al wilde ik niets met die emo-achtige diva weten, Sarah mocht hem niet krijgen. Die focking hoer verdiende niets beter als de ranzige goot.

Evian POV:

Janne en Sarah keken elkaar enthousiast aan.
“Wij, ik en Janne, doen mee”�, hyperde Sarah. Bill keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Waaraan mee? Is dat een spel ofzo?”� Hij snapte er duidelijk niets van. Zachtjes lachte ik in mezelf. Wie kende dat spel nou niet?
“Ja dat is een spel”�, zei ik. Er had een miniem lachje doorgeklonken. Ik liet me rustig van Sarah’s schoot glijden, ging gewoon weer staan. Dit was beter, veel beter. Alhoewel, geen haar op mijn hoofd dacht eraan mee te doen daaraan. Niet met die bitch die mee zou doen.
Ogenschijnlijk raadde Janne mijn gedachten. Ze liep naar me toe, nam me in een omhelzing en fluisterde: “Doe gewoon mee schat. Wie weet.. het zou kunnen dat Gustav erachter komt hoe Claudia echt is.”� Daar had ik nog niet aan gedacht. Lichtjes begon ik te grijnzen.
“Ik doe ook mee”�, zei ik toegefelijk. De heimelijke blik die Claudia me toewierp vertelde me dat ze liever had dat ik juist niet mee zou doen. Dit maakte me alleen maar vastbeslotener. “Ja ik doe mee”�, zei ik ferm.
Ondertussen had Sarah Bill, en de andere drie jongens (die kneuzen kende het spel ook al niet), uitgelegd hoe de spelregels waren. En ook zij zeiden dat ze mee zouden doen.

“Zjust. En waar gaan we zitten?”� Amper was ik klaar met praten of Gustav en Georg toverden twee uitklapbare tafels tevoorschijn waar me met zijn allen aan konden zitten. Tom en Bill haalden acht stoelen die we rondom zette en iedereen ging ergens zitten.
Ik kon mijn geluk niet op, links van me zat Janne en rechts Gustav. Dat Claudia daar weer naast zat, nam ik maar voor lief.
We hadden na enig overleg de spelregels een beetje veranderd. Iedere keer dat iemand doen nam, en diegene wilde er toch tussenuit knijpen, moest je naargelang wat je dobbelde slokken drank nemen. Dobbelde je één, dan nam je een slok, dobbelde je twee, dan nam je twee slokken enzovoorts.

“Ik begin,”� riep Claudia uit. “Het was mijn idee, dus ik mag beginnen. Of iemand moet bezwaar maken?”� vervolgde ze verontschuldigend. Niemand wist wat er echt door dat blonde hoofdje van haar doorging. Al had ik wel zo mijn vermoedens. Ik geloofde geen snars van haar blije en aardige indruk die ze nu maakte. Daar had ze mij en mijn vrienden genoeg voor getreiterd.
“Begin maar”�, gromde ik. Het rancuneuze wat ik in me voelde, hield ik buiten mijn stemgeluid. Ze hoefden niet te weten hoe ik werkelijk over haar dacht. Evian en Janne wisten het en dat was meer dan genoeg.
“Oké.”� Claudia keek de tafel rond. Haar oog bleef hangen bij Georg. “Georg, truth or dare?”� Net wat ik al dacht. Ze koos Georg. Alhoewel dat niet moeilijk te raden was, zoals ze even naar haar keek.
“Truth”�, antwoordde Georg aarzelend. Hij haalde zijn haren uit zijn ogen weg
“Hoe is het om voor publiek te spelen?”�
“Is dat je vraag?”� Claudia knikte van wel. “Nou goed dan. Het is in een woord geweldig. De fans die voor je juichen, spandoeken ophouden. Je voelt je dan zo verbonden met hen. En je wilt ze iets goeds geven, dat verdienen ze. Voor mij voelt het als een moment van geluk. Ach ja..”� Hij lachte verlegen en werd iets rood. Zo hadden we Georg nog nooit horen praten. Het was meer iets voor Bill, dat zweverige gedoe. Tom begon dan ook te lachen.
“Georg toch..”� Hij wilde nog meer zeggen. Georg onderbrak hem echter.
“Voel jij dat dan niet zo?”� vroeg hij op zijn teentjes getrapt. Nu was het Tom’s beurt om rood te worden.
“Ga maar verder”�, gromde hij.
“Janne, truth or dare?”� vroeg Georg.
“Dare, definitely dare”�, grijnsde Janne. Het kon haar niets schelen wat ze moest doen. Ze deed het toch wel.
“Zing een kinderlied waar een dans bij hoort. En dans dan ook.”�
Ze sprong op van haar stoel en ging op een lege plek staan, waar ze plaats had om wat armbewegingen te maken.
“Iedereen goed opgelet, dit is de kabouterdans. Luister goed naar wat ik zeg want hier komt de kabouterdans.
Draai een keer in het rond, stamp met je voeten op de grond. Zwaai je armen door de lucht, ga nu zitten met een zucht. Draai nu rond als een gans, zo gaat de kabouterdans.”� Tijdens het lied, danste ze enthousiast mee. Zoals ze gans deed, was hilarisch. Zelfs haar hoofd pikte ze heen en weer. Al leek dat meer op een kip.
“Genoeg gehad”�, lachte Janne, “ik wil het nog wel een keer doen.”�
“NEE”�, riepen we als een man.
“Je waagt het niet dat lied in mijn hoofd te proppen. Je weet wat er gebeurd als je het nog een keer doet, jongedame”�, zei ik grijnzend. Ze grijnsde duivels naar me. “Nee, je waagt het niet.”�
“Snif, oké mama”�, zei ze met een kinderlijk stemmetje en een pruillipje.
Zo gingen we nog een tijdje door. Het begin was erg onschuldig, maar naarmate de tijd verstreek werden ze steeds grover, erotisch en weet ik het wat meer. Op een gegeven moment was het weer mijn beurt. Ik besloot Sarah maar eens een handje te helpen met Bill. Jammer genoeg koos hij voor doen. Na een tijdje nadenken zei ik hem door het hotel te rennen onderwijl roepend: ik ben een kip, slacht me, ik ben een kip.
“No way dat ik dat ga doen. Geef hier die dobbelsteen”�, zei Bill. Hij dobbelde en nam drie slokken tequilla. “Uhw, gatver.”� De tranen sprongen in zijn ogen. “Claudia, truth or dare?”� vroeg hij terwijl hij de tranen weg veegde.
“Truth”�, antwoordde ze zonder een spoortje van twijfel.
“Is het een toneelspel zoals je nu al de hele avond doet? Of ben je echt zo en hoe komt dat dan?”�
“Dat zijn drie vragen, maar ik zal wel antwoord geven. Nee het is geen toneelspel en ja zo ben ik. Ik heb spijt dat ik Janne Evian en Sarah al die tijd zo behandeld had. Het was fout van me, en de enige reden waarom ik het deed, was omdat ik jaloers was.”� Nauwelijks hoorbaar snoof ik honend. Daar geloofde ik geen word van.
“Tom jouw beurt!”�
“Dare.”� Claudia giechelde kort.
“Strip op deze muziek,”� ze zette de radio aan, “tot op je onderbox.”� Dit hoefde ze geen twee keer te zeggen. Zonder er verder een woord aan vuil te maken begon Tom sensueel te dansen. Langzaam trok hij zijn kleren uit. We begonnen alle vier te joelen toen hij zijn broek los begon te maken. Ik moest hem een ding nageven. Hij kon zo de stripwereld in.
“Je mag je wel weer aankleden hoor”�, zei Georg droog.
“Nee, het is wel lekker zo. Hebben zij ook iets leuks om naar te kijken.”�
“Tuurlijk Tomie, je bent ook zoo lekker”�, schamperde Sarah. Jaloezie flitste door Bills ogen. Die twee moesten echt eens meer moeite doen. Als ze zo verlegen bleven kwamen ze nooit bij elkaar.
We gingen weer verder met het spel. Veel viel er niet over te vertellen. Totdat Sarah voor doen koos. Ze moest Tom zoenen. Drie keer raden wie dat verzonnen had. Ja, Claudia, die vuile bitch.
Sarah pakte de dobbelstenen op en dobbelde, zes.
“Als je gedobbeld hebt, mag je dan toch nog de opdracht doen?”� vroeg ze met dubbele tong. Sarah had al meerdere keren voor drinken gekozen, meer moest ze echt niet gaan drinken. Dat liep verkeerd af. Ze liep wankelend naar Tom toe en plofte neer op zijn schoot. Ze viel half tegen hem aan terwijl ze een kus op zijn mond drukte.
“Je moet hem echt zoenen”�, zei Claudia met nadruk, “een kus is niet genoeg.”� Sarah wierp haar een woedende blik toe en keek weer naar Tom.
“Begin maar”�, zei hij breed grijnzend. Hij sloeg zijn armen om haar heen. Ze keek hem even versuft aan.
“Denk hier niks bij. Dit betekend helemaal niks”�, zei ze alvorens ze opnieuw haar lippen op die van hem drukte. Al snel verbrak Sarah de zoen.
“Weet je?”� zei ze, “ik zoek dit spel niet meer.”� Ik keek even richting Bill. De jaloezie in zijn ogen, de woede, de pijn, het was hartverscheurend. Als hij maar kon zien dat dit niks betekende, dan..
“Ja laten we stoppen”�, zei ik en keek op de klok, “het is ook al vijf uur. Waar kunnen we slapen?”�
“Jij en Sarah kunnen bij ons en Claudia en Janne bij Gus en Georg”�, riep Tom gelijk uit terwijl hij flirtend naar Sarah keek.

Bill POV:

Ik, Tom, Evian en Sarah liepen naar de kamer ernaast. Zonder een woord te zeggen liep ik naar mijn tas toe. Daar haalde ik een tandenborstel en tandpasta uit. Ik merkte dat Sarah me met haar ogen volgde. Maar ik wilde nu even niet met haar praten. Ze had geen idee, dacht ik dan, van mijn innerlijke pijn toen ze Tom zoende. Waarom had ze niet gewoon gedronken? Ik dacht even dat ze mij ook leuk vond. Om mij, niet om de popster. Het had echter niet zo mogen zijn.
Bedroefd bewoog ik de tandenborstel op en neer.
“Voor de zoveelste keer, ik ga niet met jou in een bed”�, zei Sarah luid. Ze wilde niet met Tom in een bed. Spontaan werd ik een stuk blijder. Als ze dat niet wilde, dan had ik nog een kans. Snel haalde ik mijn make-up van me gezicht, borstelde mijn haren door en liep de badkamer uit.
“Zo en waar gaat iedereen slapen,”� vroeg ik grijnzend.
“Ik ga met Evian in een bed en jij met Sarah”�, grijnsde Tom identiek aan die van mij. Hij deed zijn befaamde wenkbrauwwiebel. Na een korte discussie ging iedereen akkoord met het voorstel van Tom.
Even later lagen Sarah en ik in een bed. Ik keek naar haar prachtige haren die zich uitwaaierden over haar kussen. Naar d’r volle lippen, iets geopend.
“Sarah?”� fluisterde ik, “ben je nog wakker?”� Met haar ogen gesloten knikte ze.
“Uhu”�, humde ze.
“Waarom zoende je Tom daarstraks?”� Ze opende loom haar ogen.
“Ik had al teveel gedronken en als ik wat lager als zes had gedobbeld, zou ik het niet gedaan hebben,”� antwoordde ze.
“Okee, trusten.”�
“Sweet dreams”�, gaapte ze. Ik keek nog een tijdje naar dat perfecte gezicht. Hoe kon het leven ooit beter worden?

Reacties: