FanFic.nl

Bite [Vamps]

Prom [03]

Ik heb me opgesloten in de badkamer. De jurk is prachtig, en daarom haat ik hem zo. Het zou gewoon zonde zijn om hem niet te dragen, ook al betekent hem aandoen wel meegaan naar het bal.
Ik trek mijn truitje over mijn hoofd en gooi hem in de hoek. Dan laat ik mijn broek van mijn benen glijden en vis de jurk van de wasbak.
Een witte jurk, spaghettibandjes, een donkerrood lint net boven mijn navel en al de stof die eronder zit, loopt in verticale laagjes.
Als ik hem aanheb, draai ik een rondje om mijn as. Het jurkje zwiert vrolijk om me heen. Ik wil niet blij zijn om iets dat Demitri me heeft gegeven, maar ik voel me geweldig hierin. Er staan schoentjes bij de douchecabine. Witte ballerina’s met rode linten. Ik kan veel over Demitri zeggen, klagen en zuchten, maar hij heeft een geweldige smaak voor kledij.
Ik kijk even in de spiegel. Mijn haar zit nog best wel goed, en het mutsje staat er nog op. Die trek ik van mijn hoofd, en tot mijn grote geluk schiet mijn haar niet statisch omhoog.
Ik trippel naar de deur en haal die van het slot, Demitri leunt tegen de deurstijl.
‘Ik zei dat je er prachtig mee ging staan.’ grinnikt hij en reikt me mijn jas aan. Ik gris het uit zijn handen en loop voor hem uit. Ik heb liever dat hij naar mijn rug, en weet ik veel wat nog allemaal, kijkt dan dat ik naar hem moet kijken.
Als ik van de trap ga, schuif ik mijn jas over mijn armen. Demitri loopt zoals gewoonlijk soepel naar beneden, maar ik kijk toch altijd uit. Trappen zijn nooit mijn beste vriend geweest, en nu nog. Ik kan mijn nek dan wel niet breken, of een hartaanval krijgen, maar het geeft alsnog een vreemd gevoel om te vallen of uit te glijden.
‘Kom, Huyen en Stefano wachten.’ zegt hij en glimlacht. Ik ga zo ontzettend dood op dat bal. En hoe ironisch, ik kan niet eens sterven.
We rijden over een grindpad het landgoed op. Een statig kasteel doemt op tussen de bossen. Sneeuw bedekt de grond op het bordes en een smal paadje na, waarin een spoor rode bloemblaadjes liggen. Rode lampionnen zijn aan de dakrand bevestigd, rode lichtjes hangen aan de gevel. De voordeur is omringd door rode slingers. Het bordes is van wit marmer, maar er staan rode kaarsjes op de treden.
‘Laat me raden, rood is het thema?’
Huyen knikt, toont me de rode stropdas die onder zijn jas schuilgaat en rolt met zijn ogen.
Stefano parkeert zich tussen een Mercedes en een Bmw, Demitri helpt me de auto uit.
Huyen en Stefano stappen ook uit en lopen achter ons aan. Ik trippel het bordes op en stap door de grote deuren.
Voor ons spreidt een witmarmeren brug zich uit, met aan het einde twee trappen. Eén naar beneden, waar een immense balzaal zich opspreidt over de lengte en breedte van een hele verdieping. De andere naar de bovenverdieping, wat zich daar ook mag bevinden.
De brug is bedekt met een rode loper.
Oh, wat begint het rood me te irriteren.
Dan kijk ik naar beneden. In de hoeken bevinden zich fonteinen, met een rand van marmer. Een enkele persoon zit daar, afgelegen, op zoek naar toch een beetje rust.
Rode gordijnen flankeren de ramen, die uitzicht geven op een tuin badend in duisternis. Witte tafeltjes zijn hier en daar in de zaal gezet, boeketten rode rozen zijn erop geplaatst.
Demitri neemt mijn hand vast en begeleid me de trap af. Beneden worden we verwelkomd door drie vampieren. Twee mannen, één vrouw. De mannen dragen een kostuum, het enige rood bij de ene is afkomstig van zijn haar en bij de zwartharige een rood zakdoekje in het borstzakje. De vrouw heeft witblond haar, dat kort is en alle kanten uitsteekt. Ze draagt een bloedrode galajurk, die haar geweldig staat.
‘Demitri Regina, het is me een genoegen je weer te zien.’ zegt de roodharige man, stapt uit de schaduw van zijn compagnons en schudt Demitri de hand.
‘En wie is dit, als ik vragen mag?’
Als ik kon blozen, had ik het zeker gedaan, maar er is geen milliliter bloed in mijn lichaam te bekennen.
‘Julia Kalinka, waar ik over vertelde.’
Mijn ogen glijden naar Demitri, maar hij heeft enkel oog voor de man vlak voor hem. Nu wil ik wel weten wie hij is, en waarom Demitri over mij verteld tegen hem.
‘Aha, veel plezier. Ah, Stefano, blij jou ook nog eens te zien.’
Ik word voorbij het drietal geleid, de drukke menigte in.
Vampieren uit allerlei landen worden verenigd in het galabal ter ere van ‘Vampierendag’, een feestdag die de VampCoorpo heeft ingesteld op 13 december, de dag van vandaag dus.
‘Kom, dansen.’ fluistert Demitri in mijn oor en laat zijn hand langs mijn zij glijden. Ik tik tegen zijn arm en stap verder naar het midden.
Het is een vrij druk nummer dus kan ik me bij een groepje vrij jonge ‘mensen’ voegen. Heel normaal. Ik vergeet Demitri voor een enkele minuut terwijl ik me helemaal geef, dan wordt ik aan mijn schouder weggetrokken.
‘Je dacht toch niet van me weg te kunnen?’ sist hij. Het nummer verandert, een traag nummer. Hij trek me tegen zich aan. Met zijn ene hand pakt hij die van mij, de andere legt hij op mijn onderrug. Ik word zo goed als verplicht mijn hoofd tegen zijn borst te leggen.
En nu heeft hij het helemaal verpest. Ik ga echt nooit meer aardig doen tegen hem.
Nooit niet!
Hij legt zijn vingers onder mijn kin en duwt mijn gezicht omhoog.
‘Je bent net zo prachtig als bloed lekker.’ grinnikt hij. Oh, hij vindt zichzelf zo grappig.
Ik versteen helemaal als hij zijn lippen in mijn hals zet. Dit gaat helemaal de verkeerde kant op! Ik pers mijn handen tussen onze lichamen en probeer hem van me af te duwen, zonder resultaat.
Dan stopt hij en kijkt me aan.
‘Niet leuk?’ grijnst hij gemeen.


De Jurk van Julia ( verkeerde kleur van de lint);
http://www.galajurk.nl/images/k29.jpg

<3 ^_^ ik ben blij dat Kay bestaat
zonder haar bestond dit niet!
en Love de mensen wie dit lezen<3 & iedereen!

Reacties: