FanFic.nl

Pokémon Battle Realms - Torn Islands Adventure

Hoofdstuk 7 Episode 4

“Yes, ik ben door.”� Zei Jos glimlachend terwijl Charizard weer in zijn ball verdween na een lange erevlucht door het stadion.
Jos daalde een trap af en kwam bij de kleedkamer voor de trainer. Hij had hier echter niks te zoeken en liep meteen door de gang in, waar hij Sandy tegen het lijf liep.
“Je was geweldig Jos!”� zei ze enthousiast.
“Dankjewel, maar ik heb eigenlijk niet veel gevochten.”� antwoordde Jos bescheiden.
“Zullen we iets gaan eten in het park?”� vroeg Sandy.
“Oké dan, ik heb best wel honger nu!”� lachte Jos. Het park ligt naast de ingang, je hebt er een stuk natuur en een paar cafés en restaurants. Jos en Sandy konden gelukkig door de trainer’s uitgang, anders waren ze nog wel eventjes bezig geweest om door de mensenmassa heen te komen.
Het park lag niet ver van het stadion af. Ze kozen een café uit: De Rijhoorn.
“We gaan wel op het terras zitten, dat is veel leuker.”� stelde Sandy voor. Al snel kwam er een serveerster naar hen toe.
“Willen jullie iets drinken?”� vroeg ze vriendelijk.
“Ja, ik wil een groot glas Oran berry sap, en wat wil jij?”� zei Sandy.
“Euuh, 1 bier!”� zei Jos achteroverleunend.
“Maar Jos, je moet zo nog een wedstrijd hoor.”� Zei Sandy op een ‘moeder toon’.
“O, in dat geval: 2 bier alstublieft!”� glimlachte Jos.
“O, jij bent een trainer.”� zei de serveerster verbaasd. “Dan krijg je 1 drankje gratis.”�
“Dat is aardig zeg.”� Glimlachte Sandy. “Ik zal wel betalen omdat je gewonnen hebt.”�
“Zo hé, even kijken hoor mevrouw, dat wordt dan 15 bier!”� lachte Jos. De serveerster verdween het café in.
“Wil je me blut hebben?”� vroeg Sandy die probeerde serieus te klinken.
“O sorry, ik had moeten zeggen dat ik er 14 wilde. Nu moet je er één extra betalen.”� Zei Jos geschrokken. “Goed, jij mag 1 slokje.”�
“Nee, laat maar zitten, als je jezelf maar kwalificeert.”� zei Sandy daarop.
Jos kreeg zijn 15 biertjes, en Sandy haar bestelde spul. Jos zijn wedstrijd was pas over een half uur, dus ze deden rustig aan.
“Zoow heej, das lang geleden!”� zei Jos blij. “Laatste keer dat ik bier op had was euuh. Best lang geleden!”�
“Als je maar wint!”� zei Sandy opnieuw. Na het betalen liepen ze terug naar hun verblijf.
Jos liep want rond te waggelen, en Sandy was iets aan het schrijven.
“We gaan zo naar het stadion Jos!”� riep ze terwijl Jos de gang in ging.
“Ow, dan kom ik weer!”� zei hij lachend terwijl hij over de drempel struikelde.
“Je bent echt dom!”� zei Sandy geërgerd.
“Ja, klopppt.”� Antwoordde hij. Sandy liep naar het kleine keukentje toe en kwam terug met een deegroller.
“Oké, het doet maar even pijn!”� lachte ze. Ze haalde uit en sloeg Jos voor zijn kop. Weliswaar niet op volle kracht, maar goed genoeg om hem tegen de grond te werken.
“Waah, alles draait!”� zei Jos bang. “O nee, toch niet.”�
“Kom je!”� riep Sandy vanaf de trap naar beneden.
“O, ja ik kom.!”� riep Jos terug, hij was nu iets helderder in zijn hoofd. Hij sprintte de trap af, en struikelde jammer genoeg over de laatste treden. Heel de hal lag in een deuk. Maar dat kon hem niks schelen. In 1 lijn rende hij naar de deur, ieder die zijn pad kruiste lag nu op de grond. De wedstrijd was weer in stadion 1. Jos rende nu wel meteen goed. Althans, hij rende de kleedkamer in, alleen tot zijn schrik was daar een meisje zich aan het aankleden.
“Oeps, verkeerde!”� riep Jos snel. Hij was nog sneller weg dan hij gekomen was. Hij ging meteen naar het veld toe. “Oké, de trainers zijn er!”� riep de omroeper terwijl ook het meisje het veld betrad. “Laten we eens kijken wat het veld van vandaag wordt!”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.