FanFic.nl

Pokémon Battle Realms - Torn Islands Adventure

Hoofdstuk 9 De avond voor de slag

Het publiek juichte en klapte voor zijn prestatie. Het stadion zat bomvol. Jos en Bulbasaur zwaaide naar het publiek en genoten van de aandacht. Toen kwam er een scheidsrechter naar hun toe.
“Gefeliciteerd Jos, je bent door naar de 8ste finales.”� Zei Hij. “Ik wil je een pas geven omdat je jezelf hebt gekwalificeerd. Je kunt er gratis voedsel en drinken mee krijgen voor jou en je pokémon, maar het belangrijkste is dat je dit nodig hebt om in actie te komen in de volgende ronde.”� Jos kreeg de pas overhandigt. Hij was niet groter dan andere passen, de kleur was fel rood.
“Dankje.”� Zei Jos beleefd. Hij liep een stukje naar voren, tot aan de rand van zijn trainers vak, en wendde zich tot het publiek. Het publiek werd stil.
“Dat wordt ZUIPEN!!”� Riep Jos keihard. Het publiek leefde weer op, en juichte nog harder dan eerst. Intussen was Sandy naar het podium gekomen en gaf hem een zoen op zijn mond.
Het publiek reageerde door “Ooh”�en “Aah wat lief”� te roepen. Jos wist even niet wat hij moest zeggen, Sandy stond verlegen lachend voor hem, ze durfde hem niet aan te kijken.
“Oh ik snap het.”� Zei Jos glimlachend. “Je mag samen met me mee zuipen hoor.”� Sandy was even verrast door zijn reactie, maar lachte daarna hardop.
“Haha, nou ik hou het bij cola.”� Zei ze. Na afscheid te hebben genomen van het publiek gingen ze weer door de trainers uitgang naar buiten.
“Shit, Aipom ga op mijn gezicht zitten.”� Zei Jos geschrokken. Aipom snapte er niks van maar deed wat hem werd gevraagd.
“Uhm, Jos, wat doe je?”� vroeg Sandy verbaasd.
“Sst, ik heet nu even geen Jos, Sondy.”� Fluisterde hij.
“Ja, oké, zullen we maar naar het verblijf gaan, het wordt al avond.”� Antwoordde ze. Zo gezegd zo gedaan. Ze liepen door de mensen massa naar hun verblijf toe. Toen ze de hal inliepen botste Jos tegen iemand op.
“Kijk uit man!”� zei de jongen boos.
“Ja sorry jonge, maar er zit een Aipom op mijn gezicht, zie je dat niet ofzo?”� Zei Jos verdedigend. De jongen haalde zijn schouders op en liep naar het gigantische info bord in het midden van de hal.
“Oh, ze maken de wedstrijden bekend!”� zei Sandy enthousiast. Ze wurmde zich een weg door de belangstellenden heen naar het bord toe.
“Jos kijk!”� zei Sandy hard. “Hier sta je, je moet tegen, eens kijken… Ryan nogiets.”�
“Sondy! Kom mee!”� riep hij op een waarschuwende toon. Hij rende naar boven toe, net voordat heel de zaal doorhad wie hij was. Sandy kwam even later ook naar de kamer toe.
“Wat was er nou?”� vroeg ze.
“Als je zegt wie ik ben, dan worden ze allemaal gek en willen ze mijn handtekening.”� Legde Jos uit.
“Hahaha!”� lachte Sandy. “Ze willen echt je handtekening niet hoor, je bent pas net gekwalificeerd!”� Sandy lachte nog wat.
“Ja ja, het zal wel.”� Zei Jos geïrriteerd. “Ik neem zo wat hoofdpijntabletten en dan gaan we eens flink zuipen!”� Sandy trok een bedenkelijk gezicht.
“Je hebt er vandaag al 15 op, is het nog niet genoeg?”� vroeg ze.
“Aah joh, ik heb er nauwelijks last van, een echte aanrader om na het drinken een wedstrijd te doen.”� Zei Jos op een slimme toon.
“Je moet morgen al hé.”� Zei Sandy. “Ik ga zo nog wat sitrus berry’s kopen, want ik weet nu al dat het niet goed gaat morgenvroeg.”�
Jos ging zich klaarmaken voor vanavond. Sandy zocht wat andere kleren om aan te doen.
Sandy zocht nog naar woorden, want ze wilde Jos nog iets vragen, maar ze kon niet echt iets goeds bedenken. Toch besloot ze maar iets te wagen. Ze liep naar de badkamer deur die half open stond. Ze klopte aan en begon te praten.
“Euh, Jos?”� vroeg ze voorzichtig.
“Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaat moet je?”� vroeg Jos.
“Nou, ik wilde graag weten wat je, euh, vond van dat, van wat ik..”� ze probeerde het maar het lukte niet erg.
“O dat van na de wedstrijd, dat vond ik wel lief van je.”� Jos maakte de zin zonder moeite af.
Sandy zei niks meer, ze vond het wel goed zo.
Ze maakten zichzelf helemaal klaar en gingen de deur uit.
In de hal was het veel minder druk dan daarvoor. Buiten was het al bijna donker geworden en ook in de straten liepen niet veel mensen. Pas bij het park werd het drukker. Ze gingen nu niet naar ‘de Rijhoorn’ want daar was het véél te druk. Ze liepen nu een stukje naar rechts toe, en kwamen bij een café dat op een schip leek, de naam was: De Zuipschuit.
“Hier gaan we heen!”� zei Jos na het lezen van de naam. Binnen waren er tafels en stoelen, ze gingen aan een tafel dicht bij de bar zitten. Jos voelde in zijn jaszak.
“Shiiit, ik heb mijn pas nog op mijn kamer liggen.”� Zei hij geschrokken. “Ik ga hem wel even halen, hou jij mijn plek even bezet?”�
“Ja, schiet wel op hoor.”� Antwoordde Sandy.
“Ik ben zo terug”� riep Jos terwijl hij weg rende.
Sandy zat alleen aan de tafel, ze luisterde naar wat gesprekken van mensen om haar heen.
Aan de bar zaten 2 mannen. Sandy besloot om hun af te luisteren.
“Ja echt waar? Kan dat dan?”� vroeg een dikke man verbaasd.
“Nou, hij klonk heel serieus en hij heeft er verstand van natuurlijk.”� Zei de andere man die kaal was.
“Moeten we dat niet gaan melden dan?”� vroeg de dikke man bezorgd.
“Ja misschien wel, anders zijn wij verantwoordelijk.”� Zei de kale.

Waar gaat dit nou over? Zijn dit twee leden van Team Dimension?
En wat gaat Jos doen als hij morgen met gigantische koppijn een wedstrijd heeft?
Lees dan de volgende episode! (en die daarna) (en die daarna ook) (en de rest van het verhaal ook)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.