FanFic.nl

Unfold

Teammates

Ik snap niet dat mensen hier kunnen neuken. Je hebt hier veel te weinig plek. Je kunt mister Big amper uitklappen. Tom Geers spoelde het toilet op het vliegtuig door. En het is er nog smerig ook. Na zijn handen gewassen te hebben, stapte hij het toilet uit. Hij gaf de knappe stewardess een knipoog en liep terug naar zijn plaats. SAC had wel voor Business Class mogen zorgen. Hun beste werknemer heeft een 10 uur durende vlucht, en hij moet op een stoeltje zitten waar hij geen beenruimte heeft. Wat heb ik trouwens in Mexico te zoeken? Met een zucht pakte Tom voor de zoveelste keer het vliegtuig magazine op. Hij las de woorden zonder de betekenis op te nemen. Hij wist wat eraan zat te komen. Hij had het al vaker mee gemaakt. Maar elke keer was het toch weer een hele nieuwe ervaring voor hem. Tom zuchtte en legde het magazine weer weg. Hij keek om zich heen. Naast hem zat een toeristenkoppel. De man was in slaap gevallen en de vrouw keek wezenloos naar de film die draaide. Een film die Tom zelf al een paar keer had gezien en dus niet meer zo boeiend vond. De knappe stewardess kwam voorbij en keek hem glimlachend aan. Of hij nog wat te drinken wilde. Tom knikte van ja. Coca cola? Schenken ze niets sterkers? Waarom mag ik nou nooit Business Class vliegen? Ik wed dat ze daar champagne hebben. Of in ieder geval prosecco. Het rokje van de stewardess zat uitnodigend hoog, maar na zijn eerdere ervaring op het toilet had Tom weinig zin om er op in te gaan. Bovendien zaten van de 10 uur durende vlucht er al 9 op, dus hij was erg uitgeput. Wat hem niet erg van dienst kon maken voor SAC, maar het kon hem op dat moment niets schelen. SAC moest maar begrip tonen. Het was heel normaal dat je uitgeput was na een 10 uur durende vlucht. Of moest hij als SAC agent misschien top fit zijn? Het kon Tom echt niets meer schelen. Morgen was hij weer top fit. Als hij in een heerlijk bed had geslapen. Of als hij op het strand had gelegen en naar bikini babes had gekeken. De plaatjes van Cancun zagen er erg aantrekkelijk uit. De witte stranden, strandtentjes, feesttentjes, wat voor tentjes dan ook. Tom vreesde alleen dat hij daar niet veel van zou zien. SAC zou hem 24/7 aan het werk zetten. Jammer genoeg. Waarom kwam hij alleen in Nederland aan ontspannen toe, en niet op alle locaties waar SAC hem naartoe leidde? Dat zou nog eens geweldig zijn. Als hij een paar dagen nadat de opdracht van SAC was afgelopen rond mocht hangen op locatie. Alles beter dan het altijd zo exotische Nederland. Tom sloot zijn ogen. Home sweet home ging voor hem niet op. Hij was liever op weg, wilde veel van de wereld zien. Daarom was hij ook zo blij dat SAC hem had gerekruteerd. Al was het vrij logisch geweest dat ze hem zouden rekruteren, met zijn mogelijkheden.
Langzaam zakte Tom weg. Hij ging volledig in zijn gedachten op. Het volgende moment merkte hij dat het toestel begon te landen. De normale procedure vond plaats. Zodra het toestel was geland krioelde iedereen in de richting van de uitgang. Tom bleef even op zijn plaats wachten totdat het leeg was. Toen stond ook hij op. Bij de uitgang stond de knappe stewardess te wachten. ‘Hey,’ zei ze. Tom kon het niet laten om een blik over haar lichaam te laten gaan. Vrij standaard. Toch gaf hij haar een knipoog en daarna liep hij doodgewoon verder. Hij had een missie te volbrengen en dat was het enige doel wat hij voor ogen had.

‘Matt!’ riep Tom, zodra hij in de ontvangstruimte binnen was. Hij pleurde zijn bagage naast zich neer om zijn oude vriend te begroeten. ‘Goed je weer te zien, jongen.’ Tom grijnsde, waarbij hij kuiltjes in zijn wangen kreeg. Matt grijnsde terug. Matthew Silverman werkte ook voor SAC. In het verleden hadden hij en Tom al eens samen moeten werken. ‘Hey,’ zei Matt. ‘Waar is Gillian?’ vroeg Tom. Gillian was het derde lid van hun team.
Matt schudde triestig zijn hoofd. ‘Hij is gewond geraakt tijdens zijn vorige missie. Hij ons helaas deze keer niet versterken.’
Tom was teleurgesteld. ‘Dus team Sixpack wordt niet herenigd?’ vroeg hij.
Matt grinnikte. ‘Sorry maat. We moeten het doen met een nieuwe.’
‘Oh,’ zei Tom, nog altijd teleurgesteld. ‘Is hij goed?’ vroeg hij.
‘Zij,’ zei Matt, ‘is zij goed. Ik weet niet of ze goed is, ik heb haar één keer gesproken.’
Tom veerde op. ‘Allright! We mogen met een chick samenwerken. Hoe zijn haar B’s?’
‘Ze is een collega. Flik het niet man. En ik heb niet naar haar B’s gekeken. Dat doe je zelf maar. Ik heb wat info gezocht over Cancun enzo.’
‘Hoe lang zit je hier al op de basis?’ vroeg Tom.
‘Zes dagen,’ antwoordde Matt.
‘En je hebt niet eens tijd gehad om die chick te checken?’ vroeg Tom ongelovig.
‘Het enige waar jij aan denkt zijn chicks. Ik heb wel wat beters te doen. Kom op, dan rijd ik je naar de basis. Dan zul je wel zien dat ik met andere dingen bezig was.’

De rit door Cancun verbaasde Tom. Het was, zoals de meeste van de plaatsen waar SAC hem bracht, zo anders dan hij gewend was. Holland was saai en plat. Cancun was een exotische badplaats vol Mexicanen. Hier en daar verkochten ze sombrero’s, ergens anders weer traditionele Mexicaanse kleding. Ook barstte het van de straatkinderen. Het was allemaal niet te geloven. Zeker niet als je bedacht dat hij een paar jaar geleden zelf nog een straatkind was geweest. Dat hij een paar jaar geleden nog dacht dat hij altijd in Amsterdam op staat zou blijven hangen, dat hij niets beters te doen had dan kleine kinderen de stuipen op het lijf te jagen en spullen jatten van de eigenaar van het buurtsupermarktje. Een paar jaar geleden had zijn leven er nog heel anders uit gezien. Stoffige kraakpanden, smerige kleding, foute vrienden en ga zo maar verder. Hij was zelf zo ver gezonken dat hij was gaan stelen. Maar gelukkig was die periode nu weer over. Tom zelf snapte achteraf ook niet goed wat hem had bezield. Al had zijn lot zich gewend en was al dat slechte omgekeerd in iets goeds. SAC had hem ontdekt. Dankzij SAC kon hij van de straat af. En daar was hij SAC dankbaar voor. Daarom had hij alles over voor SAC, zelfs al moest hij daarvoor de wereld over reizen en het checken van bikini babes overslaan. SAC had hem gered en hij was bereid er alles voor terug te doen. En daar was hij nu mee bezig.
De basis van SAC zag er modern uit. Een groot terrein, veel ramen, high tech beveiliging. Alleen het beste was goed genoeg voor SAC. Tom zag alle speeltjes die zich bevonden op het terrein en stompte Matt op zijn schouder.
‘Nu snap ik wat je hier hebt gedaan. Man, het is hier geweldig. Is dat een waterval?’ vroeg hij verbaasd.
Matt grinnikte. ‘Klopt. Hij komt uit in het zwembad.’
De auto reed een garage in waar nog meer auto’s stonden, waarvan het merendeel zwart of grijs was. Er was echter één rode wagen.
‘Is de baas hier aanwezig?’ vroeg Tom verbaasd.
‘Blijkbaar,’ zei Matt. ‘Ik heb hem nog niet gezien. Waarschijnlijk krijgen we hem ook niet te zien.’ Matt parkeerde de auto moeiteloos in en stapte uit. ‘Kom mee, dan laat ik je alles zien wat de basis van Cancun te bieden heeft.’
‘En die chick?’ vroeg Tom gretig.
‘En die chick,’ bevestigde Matt.
‘Bedoel je mij?’ vroeg een stem vanachter hen.
‘Will, houd je kop,’ zei Matt lachend tegen een jongen die net uit een andere auto was gekomen. ‘Dat is Will. Lab-expert. Je zult hem wel vaker tegenkomen. Will, dit is mijn teammaat, Tom.’
‘Hey,’ groette Tom Will. Will gaf hem een hoofdknik en liep ervandoor.

Na een rondleiding door basis Cancun te hebben gehad, plofte Tom neer op zijn bed. Hij was blij dat hij een kamer voor zichzelf had. Hij wist dat sommige bases teamkamers hadden, maar Cancun had dat gelukkig niet. Tom liet zijn handen door zijn haren gaan en liet zich toen languit achterover op het bed vallen. Hij had zin om te gaan slapen, maar hij wist dat hij nog wat papieren moest gaan invullen om te bevestigen dat hij aan was gekomen. Toch vond hij dat een korte rustpauze moest kunnen. Hij rook onder zijn oksels en merkte dat hij ook wel een douche kon gebruiken Zeker na de 10 uur durende vlucht. Tom trok zijn shirt over zijn hoofd uit. Je zou nog altijd in Team Sixpack terecht kunnen, jongen. Tom ging op zoek naar handdoeken, waarmee hij zichzelf na de douche kon afdrogen.
Toen werd er op de deur geklopt. Deze man redt de wereld. Geef hem eens pauze, jongens. Met een zucht en een handdoek over zijn schouder, liep Tom naar de deur. Hij opende hem. Voor hem stond een vrouw met koperbruin haar. Damn hell, laat die bikinibabes maar zitten. Enter this girl. Sceptisch liet ze haar blik over zijn ontblote bovenlijf gaan. Toen keek ze hem vol zelfvertrouwen in zijn ogen. ‘Hoi, ik ben Noa Montgomery. Je nieuwe teammate.’

Reacties: