FanFic.nl

BANG~relation

~My revange~

Er vast een lange pijnlijke stilte die door mijn hart snijd. Ik bijt zo hard op mijn lip dat ik bloed proef. Het maakt niet uit. Zolang ik maar niet ga huilen.
Het valt mij op dat het wel erg lang duur voordat Kakuzu en Pain terug komen, of het voelt alleen maar zo.
“Sorry, un”� zegt Deidara zo zacht dat ik heb bij niet versta.
Ik bijt nog harder op mijn lip.
Deidara lijkt niets meer te willen zeggen dus valt er weer een stilte.
“Hoe gebeurde het?”� vraag ik.
“Hè? Wat, un?”� vraagt Deidara geschokt.
“Hoe kwam het dat de AMBU’s met je gingen vechten?”� vraag ik.
Deidara zucht van opluchting.
“O dat, un. Ze zagen mij op mijn vogel en schoten met die naalden op mij, un. Toen mijn vogel werd geraakt ontplofte die, un”� leg hij uit.
“Ow…”� zeg ik.
Plotseling stappen Pain en Kakuzu de kamer weer binnen.
“Sasori is nergens te bekennen. Hebben jullie enig idee waar hij naar toe is?”� vraagt Pain.
Ik en Deidara geven geen antwoord.
“Geen idee Deidara?”� zegt Pain.
Leuk dat hij het niet extra aan mij vraagt.
“Nee, un”� zegt Deidara.
Zelf heb ik ook geen idee. Dan schiet mij het te binnen.
Ik ga recht opzitten, hinkel naar de ladekast van Kakuzu, trek de la met de lage spuit open, haal de lange spuit en wil hem net in mijn been prikken als Pain mij tegen houd.
“Wat doe je nou?!”� vraagt hij boos en verbaast.
“Die prik innemen”� zeg ik.
“Maar dat wilde je toch niet?”� vraagt hij nog verbaasder.
Eerst wil ik Pain van mijn plan vertellen maar ik realiseer mij dat hij mij nooit zal laten gaan.
“Ben van gedachte veranderd”� zeg ik dus maar.
“Oké… is goed, maar dan wil ik wel dat je laat inenten door Kakuzu”� zegt Pain wat in de war.
Kakuzu ziet het als en bevel en begeleidt mij meteen naar zijn bed. Voorzichtig ga ik zitten.
“Oké, eerst moet je broek uit”� zegt Kakuzu heel normaaltjes.
“Sorry, dat kan ik niet goed verstaan hebben”� zeg ik.
“Doe. Je. Broek. Uit”� zegt Kakuzu duidelijk.
“Pardon?”� zeg ik.
Pain vat mijn pardon anders op dan ik had gewild.
“Ze heeft hulp nodig”� zegt hij terwijl hij op mij af komt.
OMG!
“Nee!”� roep ik iets te hard.
“Ik bedoel, ik kan het zelf wel. ”�
Na wat gewiebel heb ik mij broek uit. Op zich is het niet ZO erg dat ik hier zonder broek zit maar ik zou het waarderen als niet iedereen keek of ze een onbekende levensvorm aan het onderzoeken zijn. Ben gewoon en vrouw, oké?
Kakuzu pakt de spuit over uit mijn hand er pikt in mijn verlamde been. Eerst voel ik de naald niet omdat mijn been verlamd is maar ik krijg steeds meer gevoel in mijn been en voel daardoor de naald steeds dieper in mij huid komen.
Ik. Haat. Dat. Gevoel. Officieel.
Gelukkig is Kakuzu snel klaar.
“Dat was het”� zegt hij als hij de naald uit mijn huid trek het met een wit doekje schoonmaakt.
Ik sta op. Mijn been voelt nog wel een beetje raar maar ik kan er mee bewegen. Snel trek ik mijn broek aan.
“Ik ga naar mijn kamer”� zeg ik.
Zonder op antwoord te wachten loop ik weg. Ik loop langs mijn kamer de Akatsuki-basis uit.
Sasori is natuurlijk Deidara aan het zoeken die gewoon in Kakuzu’s kamer zit.
“Ik kom er aan Sasori. Ik laat mensen in de steek”� fluister ik.
Ik sluit mijn ogen en concentreer mij op de geluiden die van Sasori zouden kunnen zijn. Na even luisteren heb ik hem gehoord. Zo snel als ik kan ren in naar Sasori. Ik zie hem en spring het slagveld in. Zo te zien zijn er nog maar twee AMBU’s over. De gene met de naalden en het meisje die je kan verlammen. De rest is zeker al gedood door Sasori.
Ik ren van achteren op het meisje dat kan verlammen af. Ze is zo met Sasori bezig dat ze mijn niet door heeft. Ik sluit mij ogen en concentreer me. Ik schot met al mijn kracht tegen de rug aan van het AMBU-meisje.
“Die is voor mijn been bitch!”� zeg ik.
Plotseling hoor ik een harde krak. Ik open mijn ogen. Het AMBu-meisje valt voorover en gaat dan in stof op. Even staar ik naar de plaats waar ze neer viel. Dan realiseer ik me wat ik heb gedaan. Ik heb haar vermoord. Als AMBU’s dood gaan gaan ze meestal in stof op zodat andere mensen niet hun geheimen rullen kunnen vinden.
Ik heb waarschijnlijk zo hard getrapt dat ik haar ruggengraat heb gebroken. Die doorboorde haar longen en toen was ze in één klap dood. Ik had haar niet willen vermoorden. Moorden is nooit goed. Maar als ik het niet had gedaan was ik er geweest.
Er is nu nog één AMBU over. Hij schiet naalden op Sasori maar ze ketsen of op hem. De AMBU probeer hevig een manier te vinden om Sasori te verzakken maar dat lukt hem niet. Net als de AMBU nieuwe naalden wil pakken schiet Sasori’s “slang”� op hem af. Hij doorboord de AMBU in zijn ribbenkast. Het bloed en gif druipen op de grond. Dan gaat deze AMBU ook in stof op.
Sasori maakt zijn “slang”�met een doekje schoon en wend zich dan naar mij.
“Waarom hiep je me? Ik had het niet nodig”� zegt hij droogjes.
“Ik wilde je gewoon niet in de steek laten”� zeg ik.
“Laat me raden. Die blonde bitch zit al in de Akatsuki-basis”� zeg Sasori.
Zo te zien heeft hij mijn bijnaam voor Deidara overgenomen.
“Jep”� zeg ik.
“Wat een tijd verspilling”� zeg Sasori terwijl hij op mij afloopt.
“Wijs jij ons de weg?”� vraag hij.
“Natuurlijk.”�
Ik sluit mijn ogen en hoor de geluiden van de mensen in de Akatsuki-basis.
“Deze kant op”� zeg ik terwijl ik met Sasori naast me terug loop.
“Hé. Kumo”� zeg Sasori na een tijdje.
Ik kijk op.
“Ja?”� zeg ik verbaast.
“Dank je”� zeg hij.
Zijn ogen lijken te vonkelen terwijl hij warm naar mij lacht.

Reacties: