Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Gravity of Love » 01. War of Love
Gravity of Love
01. War of Love
“Doe jij nou eerst maar eens effe rustig..”¯
“Nee ik doe verdomme niet meer rustig! Je had het belooft Tom! Jij weet net zo goed als ik dat je alwéér te ver bent gegaan!”¯
Tom zuchte. Wat kon hem het ook schelen. Deze preek zou nog wel even duren, maar daarna zou het al snel weer goed zijn tussen hem en Chris, dit had hij al vaker meegemaakt.
“Nu niet denken dat ik het hierbij laat Tom.. Ik ben het zo zat.”¯ Chris wist ook altijd wat Tom dacht. Heel vervelend volgens Tom, vooral omdat zijn tweelingbroer dit ook kon, en er nu dus twee mensen waren die zonder problemen konden raden wat hij dacht.
Tom twijfelde hoe hij moest reageren. “Ik weet het ook niet meer”¯, zuchte hij toen ook maar.
“Nee, ik wel denk je? Die afspraak die we hebben, “Chris wachtte even voordat ze verder sprak, voorzichtig haar woorden kiezend. “Ik hoopte echt dat het zou werken Tom. Maar blijkbaar dus niet.”¯
“En dat is mijn schuld?”¯
Chris was nu degene die zuchtte, en ze haalde een hand door haar haar. “Weet je? Ja, het is jouw schuld. Als jij je gewoon aan die afspraak zou houden, of zelf met een beter idee zou komen, dan voelde ik me niet zo bedrogen elke keer.”¯
Ze draaide zich om en liep weg. Weg uit de hotelkamer, weg van Tom. Stiekem wist Chris zelf ook wel dat de afspraak tussen haar en Tom problemen met zich mee zou brengen, maar hoe moeilijk is het om je ook daadwerkelijk ergens aan te houden?
De deur trok ze zachtjes achter zich dicht; geen zin hebbend in het idee dat andere mensen wisten dat zij en Tom ruzie hadden. Alweer.
“Wat doe je nog bij hem?”¯
Chris sprong op. “Jezus Bill, moest dat?!”¯
Bill glimlachte. “Sorry. Kom je mee?”¯
Niet wachtend op een antwoord liep Bill door de gang, om vervolgens een paar deuren verder een kamer open te maken. Zonder iets te zeggen volgde Chris hem, en stapte zijn hotelkamer binnen. Nu al een rotzooi, natuurlijk.
“Bill, hoe doe jij dat toch altijd?”¯
Bill, die ondertussen ergens een fles vodka vandaan had getoverd, gebaarde haar op het bed te gaan zitten. “Ik ben nog lang niet zo erg als Georg, een paar kleren op de grond moet kunnen. Het is al laat, moet je iets hebben om in te slapen? Je blijft gewoon maar hier vanacht.”¯
Chris knikte en accepteerde een shirt en pyjamabroek van Bill. Terwijl Bill in de badkamer verdween kleedde ze zich om en kroop vast onder de dekens.
Toen Bill terug kwam, liet ze een lach ontsnappen. “Je bent zo leuk als je haar gewoon naar beneden zit en je geen make-up op hebt. Dan lijk je bijna weer op je broer.”¯
“Alleen ben ik wél lief. “Bill stak z’n tong uit, griste de fles vodka van het tafeltje waar hij hem tijdelijk neergezet had, en kroop naast Chris in bed. “Zo. Zuipen en vertellen. Je hebt me nooit antwoord gegeven, wat doe je nog bij hem?”¯
“Neuken.”¯
Bill trok z’n wenkbrauw omhoog en gaf Chris een strenge blik. “Niet grappig.”¯
Voor ze begon met praten pakte Chris eerst de fles vodka uit Bill z’n handen en nam een slok. De drank liet een zacht brandend gevoel achter in haar keel, het herinnerde haar eraan dat ze lang niet gedronken had. Daar zou vanacht maar verandering in moeten brengen.
“Het is je broer Bill, dat soort dingen mag je niet zeggen.”¯
“Ik mag alles zeggen, het is tenslotte mijn broer.”¯ Bill pakte de fles vodka terug en nam zelf een flinke slok. Zo bleven ze zitten, totdat zeker de eerste helft al uit de fles was.
Reacties:
verder