FanFic.nl

Unfold

Verschillen

Noa stak haar hand uit en pakte de uitgestoken hand van de halfnaakte jongen voor zich.
‘Aangename verassing’ zei Tom. Noa bleef glimlachen, ondanks haar lichte frustratie dat ze met één of andere meidenmaniak in het team was gekomen. Goed, ze kon niet ontkennen dat hij er slecht uit zag, helemaal niet zelfs, maar ze zat voorlopig met hem in het team. Zulke dingen waren taboe, voor haar in ieder geval. Daarbij was het ook niet echt goed voor het team zelf.
Dus toen ze Tom opnieuw in zijn donkergroene ogen keek, was dit een neutrale blik.
‘Oh. Ja, ik ben trouwens Tom Geers’ zei Tom met een nieuwe grijns op zijn gezicht. ‘Wilde je niet wachten tot ik zelf naar je toe zou komen,’ vroeg Tom met een twinkeling in zijn ogen.
‘Nope, zo heb ik wat meer controle over de nieuwe situatie.’
‘Ah, maar als je het goed vindt, dan wil ik nu graag gaan douchen. Al zou ik je dolgraag mee willen nemen.’ Tom liet zijn blik nog een keer over haar gezicht gaan.
‘Tot bij het avondeten dan maar’ zei Noa ietwat onthutst, al kon je dat niet zien. Ze zou heel wat te verduren hebben met die gast. Maar hij vleide haar ergens ook wel.
Na een laatste grijns van Tom’s kant, werd de deur voor haar neus gesloten.

Ze zou een eerst een stuk gaan hardlopen, en daarna haar oefeningen doen. Noa ging naar haar kamer, kleedde zich om en liep naar buiten. Ze voelde vele blikken die haar volgde terwijl ze het terrein af liep.
‘Hé!’
Noa keek om en zag Matt naar haar toe komen rennen.
‘Hoi’ zei ze glimlachend.
‘Ga je een stuk rennen?’ vroeg Matt terwijl hij haar opnam.
‘Ja, ren je mee?’
‘Oké.’
De laatste, en tevens eerste, keer dat ze Matt sprak was hij even afgesloten. Hij praatte wel, maar niet meer dan nodig was. Tot haar opluchting had hij niet dezelfde geile blik in zijn ogen zoals Tom. Toen ze van het terrein van de SAC af waren, begonnen ze beide rustig te joggen. He grote geheim van zo lang mogelijk door blijven gaan is het opbouwen van de opdracht. Dus na elke vijf minuten gingen ze een klein beetje sneller.
‘Zeg die Tom weet wel wat hij wil hè?’ zei Noa.
‘Fijn. Ik schaam me nu al. Wat heeft hij tegen je gezegd?’
‘Niet zo veel. Hij ging douchen.’
Noa keek opzij naar Matt, en zag zijn ingespannen gezicht. Er gleden een paar zweetdruppels van zijn voorhoofd.
‘Waar kom je vandaan? Amerika?’ vroeg Matt na een korte stilte, een stilte die bestond uit hun voeten die op de onverharde weg neer gezet werden.
‘Canada, Montreal. Jij duidelijk Engeland’ zei ze daarna grijnzend.
‘Ja, als ik geen ander dialect of accent probeer dan blijf je duidelijk horen waar ik vandaan kom.’
‘En Tom?’ vroeg Noa.
‘Nederland.’
Het was weer een tijdje stil en ze versnelde hun pas. Er was nog maar weinig sprake van praten, omdat beide zich concentreerde op het verder rennen en op hun ademhaling.
Uiteindelijk keerde ze terug toen de zon langzaam begon onder te gaan. Eenmaal weer op het terrein zei Matt gedag tegen haar en verdween in het gebouw. Noa volgde hem langzaam, maar raakte zijn bezwete rug kwijt doen ze haar veters moest strikken. Gelukkig had ze al een paar dagen hier doorgebracht, dus ze wist waar ze moest zijn om een frisse duik te willen nemen. Daarna zou ze haar oefeningen doen, douchen en dan zou het ondertussen wel tijd zijn om te gaan eten.

Matt was gelijk naar zijn kamer vertrokken. Ondanks dat Noa nog een tijdje achter hem liep, had hij al eerder gedag gezegd. Hij was nooit zo goed in dat communiceren geweest. Terwijl je toch anders zou verwachten van hem. í�ls hij wel eens in een bar kwam, dan waren er vaak genoeg vrouwen die een poging waagde tot gesprek. Het probleem was alleen dat Matt ze onbewust afwimpelde. Een tactiek die hij vanaf het incident had toegepast, al was dat toen bewust geweest. Het incident gebeurde toen Matt nog maar een klein jochie was. Zeven jaar oud. Op een één of andere manier was hij nogal verwend. Als hij boos was en zei dat hij een ijsje wilde, dan schoten zijn ouders rechtop en renden naar de dichtstbijzijnde winkel.

Dat was waar Matt aan moest denken, toen hij van Noa wegliep. Ondanks de negentien jaar die hij nu verder was, kon hij het incident voor de geest halen alsof het gisteren was gebeurd. Telkens als het incident weer boven kwam drijven in zijn geheugen, haatte hij zijn kracht. Zijn kracht om andere zijn wil op te kunnen leggen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.