FanFic.nl

Pokémon Battle Realms - Torn Islands Adventure

Hoofdstuk 10 8ste finales! Erop of eronder!

De wekker ging. Sandy kwam langzaam uit bed.
“Eruit Jos!”� riep ze slaperig. “O nee!”� bedacht ze zich. “Hij ligt nog op het bankje te slapen!”�
Ze dacht een paar seconde na en begon toen te lachen tot ze van het bed viel. Ze kleedde zich snel om en haastte zich naar beneden. Jos lag nog steeds op het bankje te slapen. Hij was niet wakker geworden omdat er nog niet veel mensen buiten waren.
“Jos, wakker worden!”� Riep Sandy in zijn oor.
“Waaah!”� Riep hij geschrokken. “Ik heb honger!”� Sandy zuchtte. “Dat is natuurlijk ook het eerste waar je aan denkt hé.”� Zei ze glimlachend. “Wordt eerst maar eens wakker, ik ben even naar de supermarkt om sitrus berry’s te kopen. In de supermarkt hoorde ze een aantal gesprekken over de vulkaan. Het nieuws heeft zich blijkbaar snel verspreid. Ze rekende de sitrus berry’s af, samen met 2 flessen sitrus berry sap. Ze haastte zich weer naar het bankje, maar Jos was er al niet meer.
“Oh, waar is die stinkhond.”� Dacht Sandy. Ze grinnikte toen ze bedacht wat ze zei. Ze liep het gebouw weer in en ging terug naar hun kamer.
Jos zat te bellen. Sandy wilde hem niet storen en ging het ontbijt klaarmaken.
“Inderdaad professor.”� Antwoordde Jos op een vraag van professor Leaf.
“Oké, ik zal kijken wat ik kan doen, pas goed op jezelf, en ga er tegen aan vanmiddag hé.”� Zei professor Leaf bemoedigend. Sandy zette twee schenkbladen op de eettafel.
“Wie was dat?”� vroeg ze.
“Professor Leaf.”� Zei Jos. “Hij belde over het verhaal met de vulkaan, hij gaat nu kijken of hij iets kan doen of regelen.”�
“Dat zou geweldig zijn.”� Zei Sandy die eerst nog een hoofdpijntablet.
“Jij hebt teveel gedronken!”� lachte Jos. Sandy vond het iets minder grappig maar antwoordde niet. Jos pakte een glas sitrusberrysap.
“Je hebt er niet in gespuugd toch?”� vroeg hij argwanend.
“Nou, ik zou het niet meer weten.”� Zei Sandy op een plagerige toon.
“Oké, want ik heb dat net wel in jou glas gedaan.”� Lachte Jos. “En ik meen het ook nog!”�
“Als ik geen hoofdpijn had, dan had ik je uit het raam gegooid!”� lachte Sandy die de inhoud van haar glas weggooide. Het ontbijt verliep goed, sitrus berry’s zijn erg goed voedsel voor een wedstrijd.
De tijd ging snel voorbij. Om half 10 ’s ochtends was de wedstrijd al. Het was nu kwart over 9 dus ze vertrokken nu.
“En, heb je een tactiek?”� vroeg Sandy nieuwsgierig.
“Nee, ik ken mijn tegenstander niet en ik ken het strijdveld niet.”� Zei Jos. “Ik moet het daar verzinnen, dat is het lastigste punt.”�
Sandy leek nog erger gespannen dan Jos. Ze bleef maar dingen vragen over de wedstrijd. De wedstrijd was in stadion 4, en het is geen kunst om dat te vinden. Want alle stadions zaten bij elkaar. Toen ze om de hoek van stadion 3 kwamen schrokken ze van de drukte.
“Dat komt omdat het de eerste wedstrijd is van vandaag.”� Zei Jos snel voordat Sandy iets kon gokken. Ze gingen binnen door de trainersingang.
“Kom op Jos, je kunt het!”� zei Sandy bemoedigend. Ze gaf Jos een zoen en nam afscheid. Sandy ging naar de tribunes, Jos ging naar de rode kleedkamer, Jos zijn kleur van vandaag was dus rood. Jos hoorde de stadionspeaker wat dingen omroepen. Jos kleedde zich nog even om, in wat mooiere kleren.
Aipom zat op zijn schouder.
“Kom Aipom, ik denk dat jij vandaag ook in actie komt, maar het waar hé jongen!”� Zei Jos en gaf Aipom een aai over zijn hoofd.
Aipom was dolblij toen hij dit nieuws hoorde, hij kon niet wachten om te vechten!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.