FanFic.nl

Voor eeuwig . [Twilight] [done]

To the supermarket .

''Liefje, sta nou eens op. Het laat je niet beter voelen om dagen lang in bed te liggen.'' Mijn moeder stond naast me en trok mijn dekens af. ''Mam! Laat me met rust! Het gaat niet met me, en het zal ook niet goed met me gaan.'' Ik trok mijn dekens terug en trok ze over mijn hoofd. Tranen huilde ik al lang niet meer. Ze waren op. Tevergeefs keek ik op mijn telefoon, geen berichten. Hij had me pijn gedaan. Veel pijn. Hij had me gedumpt, waar iedereen bijstond. Hij had me vernederd, mijn reputatie geschaadt. Niet dat ik die had, maar tóch. Hij had een ander. Al een maand. Hij ging gewoon vreemd. Ik stapte uit bed, mijn moeder een plezier doenend, pakte wat ondergoed uit mijn lade en liep naar de badkamer. Toen ik gedouched had liep ik terug naar mijn kamer en stapte in een schone trainingsbroek en greep een truitje uit mijn kledingkast. Daarna pakte ik mijn telefoon en greep een vestje van de stapel met kleren op mijn stoel. Daarna strompelde ik van de trap af en liep naar de keuken. Mijn moeder keek me aan met een bezorgde, maar gelukkige glimlach. ''Hoe voel je je?'' vroeg ze bezorgd. ''Beroerd. Ik heb me nog nooit zo gevoeld'' zei ik naar waarheid. Ik voelde me slecht. Leeg, maar vooral teleurgesteld. We waren 1 jaar samen geweest, 1 jaar, vol liefde en passie. We waren gelukkig geweest, maar ik had het zien aakomen. Ik wilde me niet aan hem vastklampen, maar ik moest wel. Anders zou ik hem kwijtraken, teminste, dat dacht ik. Én toch deed ik het, toch kon ik hem niet loslaten. Ik pakte een kommetje uit de kast, gooide er wat kellogs in en goot er wat melk bij. Daarna at ik het op. Het smaakte niet. Het was meer de smaak van nat karton. Het was echt vies. Ik goot de helft van het goedje in de gootsteen. ''Mam, moet je nog wat hebben van de winkel? Ik ga chocola halen'' vroeg ik aan haar, terwijl ik mijn jas pakte. ''Het lijstje hangt op de koelkast, mijn beurs ligt in de lade'' riep mijn moeder terug. Ik pakte het lijstje en haar beurs en nam een tas. Daarna liep ik naar buiten en wandelde even in het dorp. Ik kwam uit bij een weggetje dat me nog niet eerder was opgevallen en ik sloeg het in. Het zou wel een binnenweggetje zijn. Ik deed mijn oortjes van mijn iPod in en zette hem aan. Tranen schoten in mijn ogen toen ik het liedje hoorde dat op dat moment speelde. Second hand serenade. Stay close, don't go. Het nummer verwoordde precies wat ik voelde. Ik liep door, tot ik niet meer verder kon. De weg hield op. Ik besloot terug te gaan en de andere weg door te lopen, toen er ineens iemand voor me stond. ''Hello girl'' hoorde ik hem zeggen.

REACTIES?!

Reacties: