FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

16

Tom:
Bij binnenkomst waren Bill en Milou heel stil geweest. Ik probeerde de sfeer luchtig te houden door grapjes te maken, maar die twee bleven elkaar ontwijken voor mijn gevoel. Een uur na het eten was ik het zat en stond ik op. Ik liep naar het toilet toe en gaf een gespeelde brul.
'Milou, hier zit ook een spin!' Riep ik waarna Milou zuchtend naar het toilet kwam wandelen.
'Ik zie geen spin.' Zei ze daarna. Bill kwam ook kijken en ik maakte ruimte om hem over de schouder van Milou te laten kijken.
'Daar! In dat hoekje. Jij ziet hem toch, Bill?' Beide liepen wat verder het toilet in en ik voerde mijn plan uit. Ik gaf Bill een duw en sloeg de toiletdeur dicht. Ik trok de dichtstbijzijnde stoel naar me toe en klemde die onder de deurklink. Er werd vanaf de andere kant hevig gebonsd op de deur.
'Tom! Sodemieter op! Doe die deur open!' Riep Bill. Ik haalde mijn schouders op voor niemand in het bijzonder behalve mijzelf.
'Pas als jullie zijn uitgepraat!' Riep ik waarna ik het gebons op de deur achter me liet en rustig naar de keuken liep. Ik had nog een halve zak skittles liggen.

Milou:
Tom had Bill en mij in het toilet opgesloten. Ik was tegen de muur op geknald en had nu een pijnlijk gezicht en mijn arm had ik ergens aan open gehaald. Het was donker en ik kon geen hand voor ogen zien. Bill had tegen de deur aan gebonkt en geschreeuwd. tevergeefs. Tom had geroepen dat we eerst moesten praten voordat hij ons weer vrij zou laten.
‘gaat het?’ hoorde ik Bill zeggen. Ik draaide me om en keek in de ogen van Bill die ongeveer tien centimeter van mij verwijderd stond.
‘gaat het?’ herhaalde hij en ik kwam een beetje los uit mijn ietwat verstijfde houding.
‘eh… ik denk het.’ Mompelde ik. We bleven zo een tijdje zwijgend tegen over elkaar staan.
'We zijn stom bezig, niet?' Opperde Bill voorzichtig. Ik zuchtte diep.
'Misschien wel. Het spijt me Bill.' Het was weer een moment stil en ik wreef over mijn pijnlijke arm.
'Het spijt mij ook. Ik dacht niet na. Ik mag Tiffany niet alle schuld geven. Ik ben hier net zo goed verantwoordelijk voor.' Ik probeerde met mijn hand te voelen waar Bill stond. Mijn vingers raakte zijn gezicht en Bill trok zich razend snel terug. Verbaasd trok ook ik mijn hand terug.
'Wat?!' Riep ik terwijl ik moeite deed om niet over de wc pot te struikelen.
'Je hand is nat. Ik schrok.' Murmelde Bill.
'Waar is het licht?' Hij draaide wat om me heen en ik werd me steeds bewuster van de kleine ruimte waar we in zaten. Een klik klonk en ik moest een paar keer knipperen om te wennen aan het felle licht.
'Milou! je arm!' Verschrikt keek ik op naar Bill en ik staarde naar een gezicht waar strepen bloed over getrokken waren. Ik keek naar mijn hand en wist een gil te onderdrukken. Mijn hand zat onder het bloed en van mijn arm druppelde de rode vloeistof uit een snee.
Ik zag Bill naar mijn hand kijken en daarna naar mijn arm. Ook zijn ogen werden even groot.
' Scheiße. Waarom heeft Tom dit geflikt!’ riep hij. Hij pakte me bij mijn schouder vast en duwde me op de wc pot waar de deksel van naar beneden was geklapt. Hij rolde wat wc papier van de rol en hield het onder het kraantje van het mini wasbakje wat er stond. Daarna ging hij op zijn knieën zitten en wreef met het wc papier het bloed van mijn arm.
‘hoe is dit gekomen?’ vroeg hij terwijl hij het bloed weg wreef. ‘geen idee…’ antwoordde ik trillend. Ik voelde dat ik misselijk werd en ik kreeg de vreemde sensatie van het koud hebben terwijl je lichaam warm aan voelt.
'Bill, ik weet niet...' Bill keek me aan en trok me al van de wc pot af.
'Gooi het er uit als het moet. Ik ben bij je.' Antwoordde hij terwijl hij de wc bril omhoog deed. Ik moest een aantal keer slikken, maar er kwam niets uit. Ik schudde mijn hoofd en had moeite met praten. Het zweet brak me uit en ik kon alleen naar het water in de wc pot staren.
'Milou, gaat het? Denk je flauw te vallen?' Ik knikte met mijn hoofd en probeerde rustig te blijven ademen. Bill zakte naast met neer op de grond en hield me ongemakkelijk vast in de kleine ruimte die we hadden.
'Blijf ademen en probeer er bij te blijven.' Hij had weer een prop wc papier nat gemaakt en depte daarmee mijn voorhoofd schoon. Ik kon mezelf wel vervloeken. Daar zat ik dan als een zielig zwak vogeltje. Dit was de zoveelste keer. Het leek allemaal zo goed te gaan. Bill was opgestaan en begon weer te schreeuwen naar Tom. Er kwam geen reactie en Bill sloeg een laatste keer verwoed op de deur. Ik stak mijn niet pijnlijke arm naar hem uit en trok zwakjes aan zijn hand.
'Het is al goed.' prevelde ik zachtjes en Bill knielde weer neer. Zachtjes aaide hij mijn hoofd en ik glimlachte flauwtjes.
'Ik vind je echt leuk.' Zei ik zachtjes terwijl ik mijn hand in de zijne vervlocht. Bill glimlachte kort terug en greep mijn hand steviger vast.
'Ik denk dat we op Tom moeten wachten.' Verontschuldigde hij zich. Ik bleef rustig door mijn neus ademen terwijl ik beetje bij beetje mijn kracht weer voelde terug komen. Na tien minuutjes voelde ik weer bloed door mijn wangen stromen en kon ik wat opgeluchter ademen.
'Gaat alles weer goed?' Vroeg Bill terwijl hij zijn voorhoofd tegen het mijne aan legde. Ik knikte en sloot mijn ogen.
'jij bent bij me.' Zijn bruine ogen vingen mijn ogen en ik was oprecht het gelukkigste meisje wat er bestond. Het gelukkigste, bijna flauwgevallen en verwonde meisje op het toilet.
Er klonk geschuif voor de deur en niet veel later ging deze voorzichtig open. Tom keek ons met grote, verschrikte ogen aan en hielp ons snel overeind. Dat moest een beeld voor hem zijn geweest.

Tom heeft later een enorme hengst van Bill gekregen. Ik zat op de bank met een glas cola om weer energie te krijgen en de twee broertjes stonden al bekvechtend in de woonkamer. Ik durfde me er haast niet mee te bemoeien terwijl ze elkaar stonden uit te schelden. Dat had ook geen zin. Ik had nu geen kracht en wanneer dit gebeurde, loste het zichzelf ook wel weer op. Ook nu was dit weer het geval toen Bill Tom een klap verkocht.
'Flik dat nooit meer!' Werd er geroepen waarna Tom een paar volgende klappen probeerde te ontwijken.
'Beloof ik!' Riep hij terwijl hij weg dook. Hij keek mij hulpeloos aan en ik knikte. Bill staakte zijn gevecht en eindigde met een zacht duwtje tegen Tom zijn schouder.
'Eikel.'
'Klootzak.'
Ik glimlachte opnieuw en klopte naast me op de bank.
'zo is het wel genoeg. Ik word ongemakkelijk van jullie vechten.' Sloot ik deze situatie af. Vermoeid plofte we op de bank neer. Zo was het wel genoeg.

Reacties: