FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

18

Milou:

Bij binnenkomst kwam er een jongen van rond de zeventien naar ons toe.
‘hey Mark gefeliciteerd!’ riep Georg terwijl hij de jongen een box gaf. Mark begroette ons en schudde mijn hand.
‘en wie is deze mooie dame?’ vroeg hij terwijl hij regelrecht in mijn ogen staarde.
‘dat is Milou, waarover ik vertelde.’ Antwoordde Georg.
'Bedankt dat ik mee mocht komen.' zei ik ietwat verlegen terwijl Mark grijnsde.
‘leuk dat je er bent dan. Iedereen is welkom vandaag. Meer publiek is alleen maar beter.’ Hij rechtte zijn rug en wende naar de jongens.
'We feesten in de serre. De spullen staan al klaar, jullie moeten alleen zelf alles aansluiten en even sound checken.’ Hij liep ons voor naar de serre achter het huis. Het was een grote, glazen ruimte aan de achterkant van het huis vast. Over de glazen ramen waren zwarte doeken gehangen waardoor de ruimte donkerder werd en de impressie ontstond dat we in een echte zaal stonden. Er stond al muziek op afkomstig van een enorme stereo installatie. In een hoek van de serre stond een bar opgesteld met daar omheen wat tafeltjes. De ruimte was al aardig gevuld met mensen en Mark loodste ons mee naar de plek waar de opstelling voor het optreden stond.
'Jullie kunnen nu alvast inspelen. Ik had in gedachten om over een uurtje te beginnen?' De jongens knikte en begonnen hun spullen uit te laden. Ik hielp waar nodig was en bewaakte voornamelijk de tassen van de jongens. Hier en daar keken mensen al toe wat de jongens aan het doen waren.

‘over een kwartiertje mogen jullie op!’zei Mark luid om boven het geluid van de stereo uit te komen. Gustav stak als antwoord zijn duim naar hem op en Mark liep even weg naar de bar. Bill kwam naar mij toe gelopen en ik gaf hem een knuffel.
'Zet 'm op zo.' zei ik tegen hem. Bill knikte en legde zijn wang tegen mijn hoofd aan.
'Ik ben zenuwachtig.' Mompelde hij en ik keek hem aan.
'Je kunt het. Net zoals met het school optreden. Ik ben er om je aan te moedigen.
We glimlachte naar elkaar en Bill haalde diep adem.
Tom kwam naar ons toe gelopen en legde een hand op Bill zijn schouder.
'We zijn er klaar voor. 'Zei hij waarna Bill zich nog even naar mij om draaide en een kus op mijn voorhoofd gaf. Hij liep naar zijn microfoon en ik voegde me tussen het publiek wat zich richtte op het bandje.

‘hallo allemaal.’ Begon Bill. ‘Wij zijn Devilish. Voor vanavond zijn wij gevraagd om hier, voor jullie, een show neer te zetten. Zijn jullie er klaar voor?’ Vanuit het publiek klonk geklap en gejoel.
Bill keek naar Gustav die de maat aansloeg en ze begonnen. De meeste mensen om me heen begonnen een beetje te dansen op de muziek en ook ik kon niet stil blijven staan. De jongens deden erg hun best en dat was te zien ook. Bill had een aparte manier van bewegen wanneer hij zong maar dat zag er ook wel leuk uit. Bij het derde nummer kwam Mark naast me dansen samen met wat vrienden.
'Gave muziek.' Riep hij onbehagelijk dicht bij mijn oor. Ik trok mijn hoofd wat terug en knikte beleefd.
'Wel jammer van hun uiterlijk.' Vervolgde Mark terwijl hij naar Bill keek. Ik draaide me boos naar hem om.
'Hoezo? Doet dat er toe?' Mark keek me fronsend aan.
'Nou, die lead zanger lijkt behoorlijk vrouwelijk. Hij zingt goed, maar die gothic uitstraling is niet om aan te zien.' Ik schudde me gefrustreerd los van Mark en liep in de richting van de bar. Hij mocht vinden wat hij wilde, maar ik had geen zin in commentaar op mijn vrienden. Ik pakte het glas aan van de jongen achter de bar.
'Milou, wacht. Zo bedoelde ik het niet.' Mark was achter me aan gekomen en plofte neer op de barkruk naast mij.
'Zo bedoelde ik het niet.' Herhaalde hij. Hij legde zijn hand op mijn been en ik kreeg een nog onbehaaglijker gevoel bij deze gozer.
'Ik probeer alleen te zeggen dat zijn uiterlijk provocerend kan zijn. Het schrikt mensen af.' Ik keek hem boos aan.
'Nou en? Het gaat toch om hun muziek? Hoe Bill er uit ziet past goed bij het genre wat ze spelen.' Mark kreeg een scheve grijns en boog zich meer voorover. In een reflex trok ik mijn hoofd naar achter en sloeg ik zijn hand van mijn been.
'Ten eerste, Mark, vind ik dat je je niet bepaald als gastheer gedraagt. Ten tweede heb je het voor elkaar gekregen om mij een pesthumeur te bezorgen en ten derde, Je hebt zojuist mijn vriend beledigd.' Mark was overeind gaan zitten en keek me verbaasd aan.
'Je vriend? Als in je vriendje?' Vroeg hij en ik knikte.
'Leek er anders niet op. Veel te tam.' Ik brieste woest.
'Ga je andere gasten vermaken. Ik ben hier wel klaar mee.' Boos stond ik op om me weer in het publiek te vermengen. Mark bleef achter op zijn kruk.

‘En ons laatste nummer van deze avond, is een nummer wat we opdragen aan onze vriendin Milou die ook hier in de zaal aanwezig is. Zij heeft de nummers voor vanavond voor ons uitgekozen en ze is ook de liefste vriendin die je maar kunt wensen. Milou, voor jou, Durch den Monsun… ‘
ik bleef even een beetje verwonderd staan. Wat lief toch. Ik voelde mijn woede naar Mark al afnemen.. Bill had zijn hart op de goede plaats en was degene van wie ik hield.
Ik droomde zowat weg op het nummer. De tekst liet me echt meevoeren evenals de melodie. Het leek net alsof de menigte om me heen er niet was. Alleen de jongens op het podium. Bill keek me even lachend aan en ik wende mijn blik blozend af.
Bij het refrein begonnen de meeste mensen mee te zingen. Het was een niet al te moeilijke tekst, maar wel een pakkende.
Toen de jongens klaar waren klapte iedereen enthousiast en maakte de jongens een soort van buiging. Daarna liepen ze het podium af en startte de muziek van de stereo installatie weer. Ik liep op Bill af en knuffelde hem.
‘dat klonk zeker meer dan goed!’ zei ik terwijl ik Bill weer losliet.
‘ja, het ging echt goed!’ riep Georg.
‘geen foute noten aangeslagen en Bill zong mooi zuiver.’ Ik knikte vrolijk. Mark kwam naar ons toe. Gelijk was mijn vrolijkheid weer weg.
‘dat was echt goed!’ zei hij.
‘blijven jullie nog even of hadden jullie nog andere plannen?’ vroeg hij. O nee, ik had echt geen zin om nog langer bij die engerd te blijven. Maar als de jongens wel wilde blijven moest ik me daar maar bij aansluiten.
‘nee, wij gaan denk ik maar weer. We zijn nogal moe en moeten nog wat andere dingen doen.’ Zei Bill een beetje nors. ‘oké is goed, maar heel erg bedankt dat jullie wilde komen. En Milou, het was erg leuk je te ontmoeten.’ Dat laatste zei hij op een wat sarcastische toon.

Georg en Tom pakte hun gitaren in en Gustav haalde zijn tas met drumstokken en bekkens over zijn schouder.
‘klaar?’ vroeg Tom en Gustav belde zijn zus om ons te komen ophalen. Al in tien minuten was zij er en konden we ons in de auto gaan proppen. Georg bij zijn moeder voorin en wij moesten ons met zijn vieren achterin zien te proppen, alweer.
‘man, dit zit zeker te krap!’ zei Tom.
‘wacht even.’ Tom pakte mijn middel vast en trok me bij hem op schoot.
‘zo, nu hebben we al wat meer ruimte.’ Ik keek hem zogenaamd beledigd aan. ‘geef je nu aan dat ik een dik achterwerk heb?’ Tom keek me grijnzend aan. ‘nee dat niet. Jij hebt niet eens een achterwerk zo’n mugje als jij bent, maar ik kan moeilijk Gustav of Bill op schoot nemen.’ De anderen moesten een beetje lachen. Bill staarde uit het raam en keek me niet aan.

We werden afgezet bij het huis van Tom en Bill en we namen afscheidt van Georg, Gustav en Gustav zijn zus. Bill liep gelijk zodra hij binnen was naar boven en ik wilde hem achterna gaan, maar Tom hield me tegen.
‘laat hem maar even. Er zit hem iets dwars en hij heeft even de tijd alleen nodig.’ Ik werd hierdoor verdrietig, maar knikte en liet me gedwee meenemen door Tom naar de woonkamer. Hij plantte me op de bank en gaf me een glas drinken. Zelf plofte hij naast me neer.
‘over een uurtje kunnen we wel even gaan kijken hoe het met hem is, oké? Zulke dingen heeft hij wel vaker en meestal gaat hij dan schrijven.’ Ik knikte en nipte wat aan mijn glas. Wat had Bill gezien?

Reacties: