FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

20

- eind van de vakantie-
Milou:
De vakantie was om gevlogen. Onze ouders waren op zondag terug gekomen van hun reis. Ze hadden ons zaterdag middag gebeld dat ze zondag terug zouden komen en na hun telefoontje waren we als een stel gekken alles gaan opruimen. Bij aankomst van onze ouders leek het alsof ik nooit bij de jongens had verbleven en mijn moeder had me met een schuin oog aangekeken.

De kerstdagen hadden we apart gevierd met onze eigen families. Met oud en nieuw hadden we elkaar wel opgezocht om de avond door te brengen met ouderwetse bordspelletjes, lekker eten en vuurwerk. In de laatste paar dagen van de vakantie was het weer gaan dooien en door een hevige regenbui was de mooie sneeuw nu veranderd in een grote blubberbende. De sneeuwpop, meneer Strem de tweede, stond nu zielig nog in de tuin van de jongens te smelten.

Vandaag had ik moeite gehad met uit mijn bed te komen. De dagelijkse zaken zouden weer beginnen en mijn wekker had venijnig geklonken op de veel te vroege ochtend. Rond acht uur stonden een slaperige Bill en Tom voor mijn deur om me op te halen voor school. Over de glibberige wegen begaven we ons naar school.


De eerste bel was gegaan en Tom, Bill en ik liepen naar ons lokaal. Door de blubber waren de wegen spekglad en hadden we er langer over gedaan om naar school te komen dan we dachten. Gelukkig was het eerste uur op maandag mentor uur. Ik had een gespannen gevoel in mijn buik wat maar niet weg wilde trekken. Dit was nog erger dan mijn eerste schooldag hier! Bill keek mij even aan en pakte vervolgens mijn hand vast. Ik voelde me gelijk minder gespannen. Samen liepen we naar de deur van het klaslokaal.

Het was gelijk stil toen wij in de deuropening stonden. Iedereen keek onze kant op en ik voelde dat ik rood werd. Boy bekeek ons even goed en zijn blik bleef even hangen bij onze handen.
‘ik zei toch dat ze een stel zouden worden? Wel jammer voor zo een mooie meid.’ De rest van de klas begon te lachen. Bill kneep zachtjes in mijn hand terwijl hij wat teleurgesteld naar de grond keek.
'Bedankt voor het compliment. Jammer dat het weer uit de mond moet komen van een jongen die zijn eigen meisjes niet tevreden kan houden.' Sneerde ik terug. Boy hield beide handen in de lucht alsof hij onschuldig was.
‘ach ’t is gewoon kleuter verkering! Die twee hebben vast nog niet eens gezoend.’ Tiffany was opgesprongen van de tafel waar ze op gezeten had. Ze had haar armen over elkaar heen geslagen en probeerde mij intimiderend aan te kijken. De foto van Bill en Tiffany kwam weer omhoog in mijn hoofd en ik slikte. Naast me voelde ik een bemoedigend kneepje in mijn hand van Bill die zelf ook moeite had met zelfverzekerd blijven kijken. Hij wriemelde wat aan een randje van zijn shirt en durfde niet de klas in te kijken.
'Dat is in ieder geval beter dan je tong niet bij je kunnen houden.' antwoordde ik met een kille blik naar Tiffany. Deze liep rood aan.
'Kleuters.' zei ze waarna ze zich weer wendde tot haar vriendinnen.

‘kinderen, ga zitten alsjeblieft.’ Zei meneer Monsen.
‘ik hoop dat jullie allemaal een fijne vakantie hebben gehad?’ er klonk wat gemompel uit de klas en Bill, Tom en ik namen onze gebruikelijke plaatsen in. ‘je had ze goed te pakken Milou.’ Zei Tom zachtjes tegen mij. Ik moest glimlachen en keek even naar Bill. Deze keek mij aan en trok speels een wenkbrauw omhoog. Ja, we waren echt kleuters.


- Eind maart -
Tom:
De dagen gingen zoals alle schooldagen gewoon voorbij. Het leek wel alsof er nooit vakantie had plaatsgevonden. We kregen weer bergen huiswerk mee en er waren al weer flink wat toetsen opgegeven. Ik zuchtte diep terwijl we met zijn drieën naar huis fietste.
‘man, school is nog nooit zo erg geweest.’ Mopperde ik.
‘gelijk heb je.’ Zei Bill. Sinds de kerstvakantie waren de weken als een soort relaxte sleur voorbij gegaan. Onze sneeuwpop was compleet gesmolten en de dikke winterjassen konden verruild worden voor dunnere jassen. Van Boy en Tiffany hadden we inmiddels minimal last. De eerste paar weken na de vakantie hadden die twee nog wel geprobeerd om vervelend te zijn, maar daar trokken we ons niets meer van aan. Milou en Bill waren nog steeds blij samen en ik zat er af en toe als een derde wiel bij. Niet dat me dat wat uit maakte. Bill en ik deelde Milou. Het ene moment mocht ze lekker klef doen met Bill en het volgende moment moest ze met mij sparren en rottigheid uithalen. En als we allebei wat met Milou wilde doen, dan gingen we wat met zijn drietjes doen.

We zouden bij Milou thuis huiswerk gaan maken. Zij snapte wiskunde namelijk wel en ik absoluut niet!
‘zo doe je dat dus.’ Zei ze nadat ze het twee uur lang had uitgelegd. Ik knikte blij.
‘ik vat het nu!’ Milou rolde met haar ogen.
‘wow hij snapt het. Hallo, dat mocht wel eens tijd worden!’ Bill moest lachen en van mij kreeg hij een kussen in zijn gezicht gedouwd.
Zo verliepen de dagen.

‘TELEFOON, TOM OF BILL!’ riep mam. Het was woensdag en ik hees mezelf van de bank af naar de telefoon toe.
‘wat moet je?’ vroeg ik door de telefoon heen.
‘nou, lekker gezellig ben je zeker.’ Zei Georg aan de andere kant van de lijn. ‘o, hoi Georg, ja sorry had vandaag lang les en Bill en Milou zijn hem gepeerd dus nu zit ik hier alleen met de klusjeslijst.’ Aan de andere kant van de lijn hoor ik Georg lachen.
‘doen ze slim.’ Ik liep even naar de bank.
‘vertel.’ Zei ik terwijl ik op de bank ging zitten. Georg begon met praten.
‘Aankomende vrijdag is er weer een muziekavond in de club voor jongeren. Hadden jullie zin er heen te gaan?’
‘ ja is goed. Bill heeft maar niet te zeuren als hij niet wilt. Ik zal het zo ook doorgeven aan mam en Gordon. Zullen we morgen na school dan afspreken bij de muziekschool om te oefenen?’ ik pakte de huisagenda en noteerde het.
‘ja is goed. Zie je dan morgen, oké?’ ik groette en hierna hing ik op.
‘MAM?! Vrijdag hebben we weer optreden in de club!’ mam brulde wat terug vanuit de keuken.
‘is goed lieverd. Ga je nu dan even het vuilnis buiten zetten?’ barst. Daar kwam het volgende klusje alweer. De telefoon pleurde ik weer in de houder en vervolgens liep ik met het vuilnis naar buiten.

- die vrijdag -

Bill:
Vrijdagmiddag waren we zelf met de bus naar de muziekschool afgereisd. Milou was met ons mee gekomen om ons te helpen met onze spullen. Onze ouders zouden later arriveren. De muziekschool had vaker speelavonden waarvoor je je kon opgeven. Bandjes en solisten van verschillende niveaus kwamen hier op af om hun werk te laten horen en om met andere muzikanten in contact te komen. Aan het einde van de avond zou er gelegenheid zijn om te jammen en rustig een drankje te drinken. Georg had ons als bandje opgegeven en we hadden gister met de band nog geoefend.

‘GUSTAV! Stil blijven staan!’ klonk er van achter uit de ruimte.
‘hoe moet ik stil blijven staan als jij met naalden aan de gang gaat.’ Milou was bezig met het innemen van de broekspijpen van Gustav zijn broek. Hij was vandaag al drie keer gestruikeld en had tijdens de sound check vast gezeten tussen de klopper van zijn basdrum.
‘nou, ik ben klaar hoor!’zei ze nadat ze het laatste touwtje door knipte.
'Handig, zo'n persoonlijke assistent.' Zei Georg.
'Hebben jullie de broek van Tom al gezien?' Ik wees op mijn broer zijn broek waar Milou op los was gegaan met schuurpapier en bleek. De broek had nu allemaal vervaagde plekken en werd lichter aan de onderkant van de broekspijpen.
'Weet je wat het leukste is?!' Riep Tom terwijl hij met een sprongetje zich om draaide en zijn benen wijd neer zette.
Op de broekzakken van Tom stonden elk twee letters. Links de S en E en rechts de X en Y. samen vormde ze SEXY in knal rode letters. Gustav klapte in zijn handen en Georg gaf hem een high five.
'Zo trek je wel aandacht.' Zei Georg en Milou duwde met haar heup tegen die van Tom.
'Sexy lady!' Riep ze waarna ze een duw kreeg van Tom.
‘nou, dan ben ik wel een über sexy meid, hoor!’

Milou:
De jongens werden geroepen dat ze op mochten. Voordat ze het podium op gingen, knuffelde ik ze nog even alle vier en gaf Bill een lange kus.
‘tot zo.’ Zei hij en ik vluchtte snel naar mijn ouders tussen het publiek. De jongens kwamen het podium op en Bill deed een voor woordje waarin hij aankondigde welk nummer er zou komen.
‘… en dus zullen wij voor u het volgende nummer brengen. Durch den monsun!’ Gustav gaf de maat aan en de jongens begonnen te spelen. Ik zat heerlijk mee te genieten vanuit mijn hoekje. De jongens deden het erg goed.

Toen het nummer geëindigd was begonnen mensen luid te klappen. Er werd zelfs gefloten vanuit het publiek en ik deed net zo hard mee. Bill knipoogde even naar me en vervolgens begonnen ze aan hun volgende nummer.
De avond vorderde en rond een uur of tien ging het volgende bandje op. De jongens waren van het podium af naar achteren gegaan en ik liep samen met onze ouders naar ze toe.
‘dat ging hartstikke goed jongens! Mijn complimenten.’ Zei Gordon trots. Opeens kwam er een man naar ons toe.
‘zijn jullie dat bandje wat hiervoor optrad?’ vroeg hij en Bill antwoordde met ja.
'Jullie klonken zeker goed. Hebben jullie al veel ervaring?' Ik kreeg een klein duwtje van Tom en werd hiermee als aanspreekpunt van de band benoemd.
'Dat valt mee. We spelen inmiddels een jaartje samen.' Ik stak mijn hand uit en stelde mezelf voor. De man voor ons stelde zich voor als David Jost. De rest van de band werd ook voorgesteld en ook Milou en onze ouders kregen een hand. We raakte in gesprek over het optreden en over onze muziek.
'Goed, ik ben echt enthousiast jongens. Ik heb in jullie omgeving ook al wat rond geïnformeerd en ik heb ook filmmateriaal van jullie optreden in het theater gezien.' Ik was verbaasd te horen dat er gefilmd was en vroeg waar hij de film had gezien.
'Een oude kennis van mij uit de muziekindustrie heeft me ingelicht over jullie. Volgens mij is ze muziekdocent bij jullie op school.' Milou klapte in haar handen.
'Mevrouw Met bedoelt u?' David knikte.
'Ze had het over een paar getalenteerde leerlingen in haar derde klas en liet toen jullie optreden zien. Ik vond het de moeite waard om hier meer werk van te maken.' Opnieuw keek ik hem fronsend aan. David rechtte zijn rug en haalde uit zijn borstzak een kaartje.
'Genoeg gepraat over koetjes en kalfjes. Ik wil graag ter zake komen.' Ik bekeek het kaartje en zag een groot logo staan.
'Namens Sony BMG wil ik jullie een aanbod doen.' David schraapte even zijn keel. ‘lijkt het jullie wat om een demo op te nemen met een van jullie nummers?’ even viel het stil. Iedereen keek elkaar even aan. Milou knikte bemoedigend naar ons en ik vond mijn tong weer terug.
‘Meent u dat echt?' Vroeg ik terwijl ik mezelf lichter voelde worden. Kregen we hier, nu, een aanbod om iets met onze muziek te mogen doen?
De man voor ons knikte met een brede grijns. Tom gooide zijn handen in de lucht en slaakte een gil. Ook Georg en Gustav keken elkaar breed grijnzend aan.
'Heel graag. Heel erg graag!' zei ik terwijl ik de uitgestoken hand voor me aannam. Dit was ons grote moment!

David was later vertrokken en had ons gezegd dat hij van het weekend terug zou bellen voor meer informatie. Nadat hij uit zicht was, had Milou zich om mijn nek geworpen en waren we met zijn allen in een enorme groepsknuffel verstrengeld geraakt. De moeder van Milou had hier een foto van gemaakt en Mijn moeder had Tom en mij zowat fijn geknepen van blijdschap.
Dit was het begin!

- een week later -
Milou:
Na het optreden hadden de jongens de kans gekregen om bij een echte platenmaatschappij een demo op te komen nemen. Dit betekende dat ze kneiterhard aan de bak moesten. Na schooltijd werden ze opgehaald met een busje en vervolgens reden ze regelrecht naar de studio waar ze moesten oefenen. David Jost, een van de producenten van Sony BMG en tevens de manager van dit project was een aardige vent, maar hij nam alleen genoegen met hard werken. De jongens moesten werken om hun demo te verdienen. Dit resulteerde in vermoeide jongens op school en weinig tijd voor mij om ze naast school te zien. Ik was één keer mee geweest naar de studio om te kijken hoe de jongens het deden. Hierna ben ik niet meer mee geweest. Ik leidde Bill alleen maar af en ook ik vond het belangrijk dat ze hard zouden werken. Dit was hun kans en ik gunde de jongens het volop.
Het nadeel was wel dat de dagen van samen luieren en lol trappen voorbij waren. Steeds vaker moest ik alleen naar huis fietsen en zagen we elkaar alleen nog maar in de klas.

De dagen vlogen over in weken. Weken vlogen over in maanden en voor we het wisten was het mei.

Reacties: