FanFic.nl

Daughter and Son of a Kaulitz

14

Tom:
Bill had mij een blik geworpen en vrijwel gelijk wist ik dat we naar de kelder moesten. Ik gaf Martina nog een kus en wenkte de rest ook mee. In de kelder zette Bill de luidspreker aan en op dat moment sloeg Yin de eerste akkoorden aan van Monsun. Een rilling liep over mijn rug. Zoals die twee het maakte was gewoon zo anders… eigenlijk hetzelfde maar gewoon anders voor mijn idee. Je was niet gewend gewoon dat je eigen kinderen zoiets speelde. Je eigen nummer. Jish begon te zingen en ik hoorde Martina achter me een verschrikt geluidje maken. ‘is dat onze jongen?’ vroeg ze fluisterend en ik knikte. ‘onze jongen.’ Zei ik terwijl we verder luisterde. De kinderen keken allemaal gefascineerd naar de 2 die helemaal op gingen in hun element. Toen ze klaar waren begonnen ze te klappen en automatisch begonnen ook de volwassene mee te doen. De 2 schrokken van ons en begonnen beide flink te blozen. ‘ze hebben echt talent!’ zei David tegen ons. Ik begon te stralen. Stralen zoals alleen een trotse vader dat kan. Moon en Kean waren nu opgestaan en praatte wat met de 2. Ze glimlachte beide en schudde de handen. Hierna kwamen ze de studio uitgelopen. Martina stoof gelijk op Jish af en knuffelde hem fijn. Ik complimenteerde Yin over haar werk. ‘de aanleg heb je er zeker voor.’ Zei ik waarop ze straalde. ‘papa, Moon en Kean vroegen of we misschien een keer bij een van hun thuis mogen oefenen met z’n 4tjes. Mag dat alsjeblieft!’ Yin trok er enorme puppy ogen bij zoals haar vader dat ook altijd deed wilde hij iets voor elkaar krijgen. Bill probeerde eigenlijk een kleine uitvlucht te zoeken maar kon de puppy ogen van zijn dochtertje gewoon niet weerstaan. ‘ja oké, maar ik breng je en haal je.’ Yin kreeg een big smile op haar gezicht en omhelsde haar vader stevig. ‘zullen we maar weer een beetje naar boven gaan?’ stelde Amber voor en we liepen weer naar de woonkamer. Er werd koffie en thee geschonken en een schaal met koekjes ging de ronde. De kinderen zaten een beetje her en der en waren lekker aan het praten. Zo had ik het gehoopt. Bill keek bezorgd en dromerig vanuit een hoek naar zijn dochter. ‘ik kan zo zien dat er wat is.’ Zei ik tegen hem en hij werd wakker uit zijn eigen wereldje. ‘vertel, waar zit je mee.’ Bill keek me verdrietig aan. ‘ik zit gewoon te twijfelen over Yin. Dit zijn de eerste andere leeftijdsgenootjes met wie ze echt om gaat. Ik weet dat ik haar meer los zal moeten laten maar ik durf niet echt. Ik ben bang dat ze het niet leuk gaat vinden in de buiten wereld.’ Ik keek naar onze kinderen die aan het lachen waren. ‘dat had ik eerst ook Bill. Voor een ouder is het altijd lastig om zijn of haar kind los te laten. Maar toch zal het moeten. Vroeg of laat is ze volwassen en zal ze op eigen benen moeten leren staan.’ Bill knikte. ‘ja maar dat is voor een gewoon kind. Het zal veel lastiger worden voor hun. Zij hebben geen gewone ouders met een kantoor baan en een simpel huis. Ik ben gewoon bang dat door onze roem hun levens niet zullen zijn zoals een kind dat verdient.’ Ik knikte. ‘toch zullen ze er mee leven Bill. Maak je vooral niet teveel zorgen. De kinderen van de anderen redden het toch ook? Waarom de onze dan niet?’Bill klaarde iets op. ‘ja, gelijk heb je wel. Dank je Tom.’ Ik moest lachen om mijn broertje. Zulke dingen had hij vaker. Dan dacht hij weer eens ergens teveel aan en dan had hij daarna een of andere inzinking. Meestal moest je hem dan gewoon even oppeppen en daarna was hij weer vrolijk. Klein iets maar.

‘zal ik Yin ook naar een openbare school sturen?’ deze vraag overviel me een beetje. ‘hé wat?’ vroeg ik en Bill herhaalde zijn vraag. ‘het zou misschien wel goed zijn.’ Zei ik schouder op halend. Bill veerde vrolijk overeind. ‘YIN! Jij gaat maandag na de vakantie naar school toe!’ zei hij vrolijk. ‘papa, ik ga elke dag al naar school. Ik heb een leraar weet je.’ Ik begon te lachen om het hoofd wat Bill nu trok. Hij schudde even zijn hoofd. ‘nee, jij gaat die maandag met Jish mee naar zijn school en klas.’ Yin trok een verbaasd gezicht. ‘en waarvandaan haal je dit? Heb je aan de coke gezeten?’ nu kreeg ik al helemaal de slappe lach. Bill trok een beledigd gezicht. ‘ik probeer nu al zo’n kleine 8 jaar jou over te halen dat ik gewoon naar een openbare school mag. En op het moment dat ik het niet meer vraag zeg je ja? En dat ook nog eens lekker handig aan het einde van een schooljaar zowat?’ Bill herstelde zich uit zijn verbaasde positie. ‘man, jij bent toch echt wel bijdehand. Ben jij mijn dochter wel?’ Yin ging tegenover haar vader staan. ‘ik denk het wel. Maar hoe kom je er bij?’ Jish kwam naar mij toe geschuifeld. ‘hoezo dochter en vader?’ fluisterde hij en ik kwam niet meer bij. Martina kwam naar me toe. ‘lieverd, gaat het wel? Je bent helemaal rood van het lachen.’ Amber kwam er bij staan en ik kon alleen maar op Yin en Bill wijzen. Jish legde even uit wat er was. ‘gutogutogut, niet weer. Die 2 gaan elkaar zo nog eens doodzwijgen. Let maar op.’ Beide stonden ze nog steeds tegenover elkaar. Handen in de zij en benen gespreid. Ik probeerde mijn lachen weer in te houden maar ik was al te melig. Het werd stil en iedereen keek naar de 2 in het midden van de kamer. Ik hield het niet meer en maakte een geluid van een koe na. ‘TOM!’ ik had het al niet meer en tranen liepen over mijn wangen. Iedereen begon nu te lachen terwijl ik 2 kussens moest ontwijken van mijn broer en zijn dochter. Ik sprong op en begon door de woonkamer te rennen met de 2 achter me aan. ‘beetje hulp is welkom hoor!’ riep ik in het voorbijgaan naar Jish. Die had ook de slappe lach en toen Yin voorbij liep pakte hij haar op en hield haar vast. Ook Yin kreeg nu de slappe lach en ik gaf mijn geren op. evengoed had ik een boel klappen van Bill’s kussen te pakken, maar dat maakte niet veel uit. Bill kon toch niet slaan. Dus met of zonder kussen maakte dat niet heel veel uit. Pas na een flink aantal minuten waren we uitgelachen.
‘ben ik hier niet de enige met een dèjavu idee?’ zei Georg en Gustav begon weer te grinniken. ‘inderdaad. Dejavu keer 2!’

Reacties: