Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Daughter and Son of a Kaulitz » 15
Daughter and Son of a Kaulitz
15
Auteur:
De avond verliep zo nog door tot in de kleine uurtjes. Er werden herinneringen uit het verleden opgehaald en plannen voor de toekomst.
De groep kinderen kon het goed met elkaar vinden tot grote opluchting van alle volwassenen. Ze hadden de grootste lol en waren allemaal erg enthousiast over elkaar. Jish en Yin kregen beide volop tips voor het leven als kind van een ster. Zijzelf konden er alleen maar om lachen en bedanken.
De eerste paar dagen na de vakantie vlogen om. En vandaag, vrijdag, hadden Kean, Moon, Jish en Yin afgesproken om bij Moon thuis eens te gaan oefenen met muziek. Ze hadden er veel zin in en stonden ook te popelen om te gaan. Helaas was de vader van Yin iets moeilijker…
Yin:
‘papa kom nou mee! ik wil niet te laat komen!’ nee hoor, papa was weer moeilijk aan het doen. ‘PAA! Het is maar een klein kwartiertje in de auto! Niet een survival tocht van duizend jaar!’ papa was nog aan het foeteren. ‘ja maar stel je nou voor dat er …’ naar de rest van zijn gebazel luisterde ik al niet eens. Papa kwam uit zijn inloopkast en ik begon hem vierkant uit te lachen. ‘is dat echt allemaal nodig?’ papa keek me raar aan. ‘die zonnebril en muts? Wat ben je van plan? In cognito?’ papa kon mijn gelach niet heel erg waarderen. ‘ja lach maar draak die je bent! Later zul je maar al te goed begrijpen waarvoor dit is.’ Ik begreep niet wat hij bedoelde maar was al wat blij dat hij eindelijk mee naar beneden liep. ‘doei mama!’ riep ik nog. ‘dag lieverd! Veel plezier hé?’ ik moest lachen en trok pa mee naar de auto. ‘misschien kunnen we beter een taxi bestellen. Dan herkennen ze onze nummerplaat misschien niet.’ Ik gaf papa een klap tegen zijn schouder. ‘watje! Er gebeurt heus niets erg hoor! Er staan heus geen files vol mensen voor je te wachten. En daarbij heb je je al verkleed toch? Schiet liever op!’ papa startte de auto en ik klikte mijn gordel vast. Eindelijk konden we gaan. ‘WACHT! Ik ben mijn tas vergeten!’ riep pa nog eens en ik kon nog net een of andere chagrijnige grom binnenhouden. Papa stapte weer in met tas en gaf die aan mij. ‘man wat zit daar allemaal in?!’ vroeg ik en ritste de tas open. ‘paa!!! Wat moet je met deze zooi! Ik ben geen baby meer!’ er zaten fopspenen, flesjes drinken en zelfs Pampers in en van dat soort dingen in de tas. Papa haalde zijn schouders op. ‘je weet maar nooit wanneer je het nodig hebt.’ Ik snoof even. ‘je weet hopelijk wel dat ik al 15 ben?’ maar papa begon gewoon te lachen. Knorrig ging ik maar uit het raam staren. De omgeving hier kende ik wel een beetje. Maar na een tijdje kwamen we op gebied wat ik nog niet kende. De enige keer dat ik echt verder dan het huis van Jish was geweest was de paar keer dat ik met mama de stad in ging. Maar toen was ik nog net aan 7 dus begrijpen deed ik niet echt.
‘we zijn er popje.’ Zei papa nadat hij geparkeerd had voor een groot huis. Woont oom Gustav gewoon in een rijtjeshuis?’ vroeg ik en papa knikte. Gustav was altijd de rustigste van ons allemaal maar toch wilde hij dichter bij het centrum wonen. Hij hoefde geen groot huis. Alleen maar en huis met een kelder waar ze een studioruimte konden maken voor Gustav’s drumstel. Dat was hun enige eis.
Ik belde aan en Angel deed open. ‘hey Angel. Sorry dat ik wat later ben.’ Ik gaf een chagrijnige blik op mijn vader. Angel moest lachen en liet ons binnen. ‘Jish was net aangekomen dus zitten we nog even in de keuken om wat te drinken. Kean moest weer even nar huis. Hij was nog wat vergeten.’ Angel liep ons voor naar de keuken waar Jish en Moon tegen de keukentafel stonden en aan het kletsen waren. ‘Hey Yin! Leuk dat je er bent.’ Zei Moon. ‘wil je wat drinken?’ ik knikte en ze pakte een glas voor me. Ik bedankte haar en kwam erbij staan. ‘we hadden het er net over dat we zo meteen eens willen kijken of we wat nummers van onze ouders kunnen spelen. Ik heb een enorme map van mijn vader uit de kast gevist met zeker 90 songs. Daar hebben we denk ik zeker meer dan genoeg aan.’ Ik knipperde even met mijn ogen. ’90 nummers!?’ Moon moest lachen en knikte. Ik keek mijn vader vragend aan. ‘hé wat wil je, we doen dit al bijna 20 a 30 jaar!’ op dat moment kwam Tom binnen. ‘wat 20 jaar? Die leeftijd heb je al gehad hoor Bill.’ Wij begonnen te lachen en papa rolde met zijn ogen. Er werd aangebeld en even later verschenen ook Georg en Kean.
Moon, Kean, Jish en ik vlogen de studio in. Angel liep achter ons aan maar ging ergens in een hoekje zitten tekenen. ‘het is af en toe lastig als je niet zo muzikaal bent als enige in de familie.’ Fluisterde Kean me toe. Toch leek Angel er wel vrede mee te hebben.
Kean nam plaats achter het drumstel wat er stond en Moon pakte een basgitaar. Ik had mijn Gitaar al uit de achterbak van de auto gehaald. Dit keer de elektrische Fender. Jish pakte ondertussen een microfoon en stelde deze voor zijn lengte af. We speelde even wat in om warm te draaien en bekeken vervolgens de map met nummers. ‘dat nummer lijkt mij leuk. Ich brech aus.’ Zei Kean. Ik bekeek het nummer. Ik had er even moeite mee om het notenschrift te ontcijferen maar snel snapte ik het al. Jish was nog bezig de tekst te lezen. Ik keek over zijn schouder mee. ‘staat daar nou een N of een W?’ vroeg ik. ‘een W.’ antwoordde hij terug. ‘ dit is duidelijk mijn vaders handschrift. Daar moet je jaren voor oefenen wil je het kunnen lezen.’ Hij gaf mij de getypte versie. ‘o zo dus.’ Zei ik. Kean moest lachen. ‘kunnen we?’ zei hij en stelde de papiertjes zo op dat hij vanaf zijn plaats mooi kon zien wat er stond.
Na een klein half uurtje oefenen wisten we een beetje hoe het nummer ging. In het begin moesten we telkens corrigeren omdat of wij verkeerd speelde of omdat de tekst dan niet gelijk liep met de muziek. Nu hadden we het voor elkaar het nummer te spelen. Jish zong erg mooi alhoewel zijn stem nog niet echt zover was dat hij er een grove bas in kon krijgen. Ik zong bij het refrein tekens om de zin mee. Dat klonk erg grappig want daardoor versterkte je de wilskracht die met dit lied geuit werd. Ik vond het een cool lied. Er zat lekker veel vingerwerk in en het was echt een nummer om even los te gaan. Op het einde kon Kean het niet laten en ging even helemaal los met een solo op het drumstel.
We speelde zo nog een aantal nummers. Niet alleen de nummers uit de map maar ook gewoon nummers van het moment of net wat we leuk vonden om te doen. Op het einde wisten we geen nummers meer dus gingen we een beetje jammen. Een iemand speelde wat en we vielen van zelf wel bij. Maar dat leverde uiteindelijk alleen maar lachbuien op toen we de meest kinderachtige dingen begonnen te spelen.
Na een tijdje kwamen alle vaders de trap af. Wij waren gelukkig een beetje bijgekomen van onze lachstuipen en veegde nu de tranen uit onze ooghoeken. ‘zo te horen was het gezellig?’ zei Georg kijkend naar mij en Moon. ‘laat eens horen wat jullie gedaan hebben.’ Zei Gustav. We stelde ons weer op en speelde “ich brech aus”ť. Op het einde knikte de vaders tevreden. ‘niet slecht voor een eerste keer. Misschien wat kleine dingetjes en dan is het helemaal perfect.’zei Tom tegen ons. Ik liep naar hem toe en gaf hem zijn gitaar. ‘wil je voordoen?’ vroeg ik met een allerliefste stemmetje waar hij voor zwichtte. Hij deed het nummer voor en wees me op kleine dingen. Ik keek gefascineerd naar zijn handelingen en sloeg alles op in mijn gedachten. Ik wilde echt net zo goed als oom Tom worden.
Reacties:
*gniffelgniffel*
Ik heb dit stukje al eerder gelezen en hij is geweldig!!
Op naar het volgende stuk ;D
dit was een leuk verhaal, jammer dat je er niks meer mee doet