FanFic.nl

Learn from A little city

*8*

Tom:
Ik snapte niet wat Lily had. Ze leek mij toch dat altijd vrolijke en opgewekte meisje maar nu was ze plots kortaf. Ik rende achter haar aan en liet Bill even voor wat hij was. ‘Lily! Wacht even!’ riep ik terwijl ik naar haar toe rende. Eenmaal naast haar kwam ik even op adem. ‘wat is er?’ vroeg ik tussen mijn hijgen door. ze draaide zich naar me om en was zo te zien erg verward. ‘niets!’ zegt ze fel. Ik schrik er een beetje van maar laat me niet wegjagen. Ik zet een paar stappen dichterbij en leg mijn hand op haar schouder. ‘als je niets wilt zeggen is dat oké. Maar kom in ieder geval mee naar binnen. Volgens mij moesten we nog wat klusjes doen?’ Lily glimlacht zwakjes en knikt. We lopen naar de keukendeur waar Bill al binnen staat te wachten. Hij wilt zo te zien een heel vragenpeloton op Lily los laten maar met een blik leg ik hem het zwijgen op. we zijn hier nog niet lang genoeg om ons te betrekken bij privé zaken van de mensen hier. Gelukkig begrijpt Bill dat wel want de rest van de dag stelt hij geen vragen meer.
We hebben weer post bezorgd, de koeien gevoerd evenals de paarden, de paarden uit het land gehaald, de keuken opgeruimd, de woonkamer afgestoft en geholpen met het avondeten klaarmaken.

Uitgeteld zit ik nu op een van de stoelen aan de eettafel. Ik snap nog steeds niet hoe Lily het volhoud om dit soort drukke activiteiten elke dag te doen. Post bezorgen gaat nog wel. Behalve dat je vroeg je bed uit moet. Maar alleen dat is al een slopende activiteit. En dan ben je nog niet eens begonnen. Kun je nagaan. Ik voel me echt verwend dan…

Bill is uit het keukenraam aan het staren. Als ik zijn blik volg zie ik alleen maar de wei in de tuin. Duidelijk dat Bill aan het dromen is in plaats van staren. Na mijn blik van vanochtend heeft hij de rest van de dag opvallend weinig gezegd. Ik weet dat hij nog vol zit met vragen maar hij moet zich maar inhouden. Goh, zei ik dat? Normaal ben ik degene die alle vragen gewoon los vuurt. Hard of niet, ik spreek ze gewoon uit. En nu? Nu ben ik uitgerekend degene die zegt dat Bill zoiets niet moet doen.

Het is 10 uur als er plots luid gebrul van buiten komt. Even later houd het op en staat er plots een meisje in de keuken. Ze heeft een bozige blik in haar ogen en ze heeft een gedurfde uitstraling. Naast me zie ik Bill opveren. De ogen van het meisje ontmoeten de zijne en groeten kort even. Ook de mijne kruist ze even maar de andere 2 personen gunt ze geen blik. Ze loopt direct door en stampt de trap op. ik verbreek langzaam de stilte. ‘was dat… Ribelle?’ vraag ik. ‘ja, dat is Ribelle. Mijn andere…’ Roger is gelijk stil als hij Lily ziet. Een ongemakkelijke stilte valt en uiteindelijk staat Lily op. ‘laten we aar bed gaan. Morgen weer vroeg op.’ ik knik maar en samen met Bill achter ons aan lopen we naar boven waar we Lily een goede nacht wensen en zelf naar onze kamer toegaan. ‘waar zal ze slapen?’ vraagt Bill hardop als we in onze kamer zijn. Ik draai me even verbaasd om. ‘nou, ze slaapt volgens mij in de kamer tegenover ons hoor en..”� niet Lily! Ik had het over Ribelle.’ Onderbreekt Bill mijn antwoord. Ik haal mijn schouders op. ‘geen idee. Ik denk op de zolder of zoiets?’ Bill knikt alleen maar en pakt ondergoed uit zijn tas. Hij loopt naar de badkamer toe en komt even later weer terug. Hij kruipt in zijn bed en ook ik pak al mijn spullen en vlucht de badkamer binnen. Eenmaal in bed doezel ik al snel weg.

Reacties: