FanFic.nl

Pokémon Battle Realms - Torn Islands Adventure

Hoofdstuk 11 De puzzelstukjes vallen in elkaar [DEEL 4] EPI 1

Deel 4 Nu of nooit! EPISODE 1

“Zijn jullie klaar?”� vroeg de kapitein. De boot kwam hard op de kust af.
“Ik denk het.”� Zei Sandy twijfelachtig
“Wees maar niet bang, ik stop bij de kust.”� Lachte de kapitein. Hij maakte een halve draai met de boot waardoor Jos en Sandy een golf water over hun heen kregen.
“Oeps, jullie beginnen in ieder geval fris.”� Lachte de kapitein. “Succes, iedereen rekent op jullie!”� Jos en Sandy sprongen in het zand. “We doen ons best, bedankt voor de rit!”� zei Jos.
“Geen dank!”� riep de kapitein terwijl hij wegvoer.
“Kom op Sandy, we moet nu rennen.”� Riep Jos.
“Begrepen.”� Zei ze. Ze renden over een soort dijk, en kwamen bij een stenen pad dat naar de stad leidde. Ze kwamen in een hoofdstraat, het was niet erg druk ondanks alle gebeurtenissen, iedereen zat vast binnen dacht Jos. Ze volgden de slingerende hoofdstraat totdat ze bij een T splitsing kwamen. Ze renden rechtsaf en daarna linksaf. Ze kwamen bij het kleine dalletje waar de tempel in stond (lees Pokémon Battle Realms H18 epi 1).
“Dat zal de plek zijn!”� Riep Jos. Hij begon een stenentrap af te dalen totdat Sandy hem vasthield.
“Stop, verstop je achter dit muurtje.”� Fluisterde Sandy. Ze trok Jos achter het muurtje.
“Wat doe je?”� vroeg Jos verbaasd.
”�Kijk!”� zei Sandy zachtjes. Ze wees naar de tempel. Op de straten was niemand te bekennen, maar daar stonden 2 mensen in zwart-witte pakken, ze hadden een Alakazam bij zich.
“Wat doen ze?”� vroeg Jos zich af. “Hé, dat is Team Dimension!”�
“Sst!”� zei Sandy. Één van de twee personen keek op.
“Er is echt niemand, geloof me nou!”� Snauwde de ander. “Hier, Alakazam doe Psychic!”�
Jos en Sandy zagen niets anders dan een paarse gloed. Daarna volgde een donderend geluid, gevolgd door een lach. Jos keek over het muurtje.
“Ze zijn weg!”� zei hij zachtjes. Hij kroop achter het muurtje vandaan en daalde de trap af, Sandy wilde hem terug roepen maar besloot zich stil te houden en hem te volgen.
“De tempel is open!”� Fluisterde Jos.
“Laten we ze volgen.”� Zei Sandy. Ze betraden voorzichtig het kleine gebouwtje. Ze zagen een trap in het midden. De trap leidde naar beneden en leek erg lang te zijn, een soort tunnel.
“Ik hoor ze nog.”� BOEM! Jos werd abrupt onderbroken door het dichtvallen van de tempelopening.
“Nee! Hoe komen we er uit?”� fluisterde Sandy geschrokken. Jos omhelsde haar.
“Rustig maar, we zoeken eerst de orb.”� Zei hij zacht. Ze lieten allebei hun Aipom uit hun pokéballs komen, ze waren er niet aan gewend om zolang erin te zitten. Ze zeiden dat ze stil moesten zijn en liepen voorzichtig de trap af.
“Ik zie ze nog niet, dus we kunnen beter doorlopen.”� Fluisterde Jos. Ze gingen iets sneller lopen. De gang leek heel erg oud, de stenen van de muren en de vloer waren heel groot en het plafond hing vol met spinnenwebben. Het was inmiddels aardig donker geworden, maar onder aan de trap zagen ze fakkels branden. Ze waren er bijna. Ze liepen nu de verlichte gang in.
“Daar zijn ze, ga snel achter een pilaar.”� Zei Jos zacht en snel. De leden van Team Dimension liepen net om de hoek in een gang die nu recht was. De gang was rond de 3 í¡ 4 meter hoog en vrij breed. De muren en vloeren waren gemaakt van grote vierkante stenen. Om de zoveel meter was er een oude tekening in een stenen plaat te bewonderen aan de muren. Er hingen een paar brandende fakkels aan de muren en er stonden 5 keer 2 pilaren aan weerszijden van de tunnel. Jos en Sandy sprongen ieder achter een aparte pilaar om zich te verschuilen.
De leden van Team Dimension keken niet om, Alakazam ook niet. Jos keek voorzichtig of de kust veilig was. Hij hoorde de mannen af en toen iets zeggen, maar voornamelijk hoorde je de fakkels knetteren. “Kom mee!”� fluisterde hij. Hun Aipom zaten op hun schouder, klaar om te vechten als dat nodig was. De tunnel was best lang, Jos schatte het op zo’n 50 meter. Ze slopen van pilaar naar pilaar. De stemmen werden luider, ze konden de mannen nu verstaan.
“Probeer anders gewoon iets, ik ga niet meer terug hoor.”� Zei er eentje.
“Hou eens op met zeiken, ik ben aan het nadenken.”� Snauwde de ander.
Jos en Sandy slopen nu naar de hoek toe. De stemmen waren opvallend hard. Jos maakte met gebaren duidelijk dat Sandy haar mond moest houden.
“Zal ik kijken? Ik moet kijken, we moeten toch een keer om de hoek heen.”� Dacht Jos. Hij zat te twijfelen, maar bedacht toen dat er niks anders op zat dan te kijken. Voorzichtig stak hij zijn hoofd uit. Tak!
Meteen trok hij zijn hoofd in. “Pff, klote fakkels.”� Dacht Jos die bijkwam van de schrik. Het was inderdaad een fakkel. De stemmen van de mannen stopten met praten. Jos dacht dat hij er nu geweest was, het was een angstaanjagende stilte. Totdat een man zei: “Er is niemand, er was helemaal niemand in de buurt toen we naar binnen gingen, dus kan er niemand binnen zijn.”� De ander zei niks, het leek of hij zijn schouder ophaalde. “Ik ga verder met denken.”� Zei hij.
Jos verzamelde moed om nog eens te gaan kijken. Hij durfde weer en stak zijn hoofd om de hoek. “Shit!”� was zijn reactie, hij had er meteen spijt van maar het floepte er gewoon uit. De mannen stonden 5 meter verder voor een mooi bewerkte muur. “Euh, U had een pizza besteld?”� vroeg Jos met een grijns. Ze draaiden zich om en begonnen te schreeuwen.
“Ik wist het!”� “Je gaat eraan vriend!”� “Je bent betrapt!”�
“Sandy, pokémon nu!”� riep Jos angstig.
“Oké!!”� Sandy kon het bijna niet meer aan, die spanning. Ze greep blind een pokéball uit haar tas. “Kom eruit!”� De ball klapte open en uit de rode flits verscheen Espeon. “Ga maar een paar stappen terug Aipom.”� Haar Aipom snapte er niet veel van maar deed wat haar gevraagd werd. Ondertussen verscheen er een Drapion van de andere Dimension gast.
“Jos snel!”� Riep Sandy. Jos zijn Aipom wilde al gaan vechten, maar Jos hield hem tegen. “Wacht maar even, eerst Glaceon!”� Riep hij. Aipom begreep het wel, maar hij had nu zo’n zin.
“Je denkt zeker dat je ons aankunt hé, Alakazam doe Psychic!”� Riep de trainer van Alakazam. Alakazam liet zijn tegenstanders omhoog vliegen in een paarse wolk, en liet die ontploffen.
“Nee, hou vol!”� Riep Jos en Sandy tegelijk. Espeon en Glaceon lagen op de grond, gelukkig niet uitgeschakeld.
“Haha, Drapion X-Schaar!”� Riep de andere Dimension gast. Drapion stormde op Espeon af.
“Zand aanval!”� Riep Sandy. Zand aanval is een grond aanval, misschien als het schade aan Drapion brengt hebben ze geluk, dat zijn de enige aanvallen die veel effect hebben tegen hem. Espeon sprong op en gooide zand en steentjes in het gezicht van Drapion, de aanval deed schade!
“Yes!”� Riep Sandy blij. “Kijk uit!”� Riep Jos. Alakazam deed een Focus Slag op Espeon, Espeon heeft het moeilijk.
“Glaceon doe IJstraal!”� riep Jos. Alakazam bevroor meteen, en kreeg schade van de IJstraal.
“Verwarring!”� riep een van de mannen. Alakazam’s ogen begonnen paars te gloeien, het ijs brak en de ijspegels vlogen tegen Glaceon.
“Espeon tackle!”� Riep Sandy.
“Snel X-Schaar Drapion!”� Riep de andere man. Espeon rende op Alakazam af, maar werd onderschept door Drapion, ze is uitgeschakeld.
“Oh! Kom terug.”� Zei Sandy bedroefd. “Oké Aipom, Swift!”� Haar rode Aipom schoot snel een sterrenregen op de tegenstanders af, gelukkig werden ze hard geraakt.
“Glaceon doe Ice Shard!”� Riep Jos. Glaceon schoot nu een ijspegel regen op de tegenstanders af, een van de mannen wilde Alakazam ze terug laten keren maar was niet snel genoeg met zijn zin af maken.
“Nee!! We zijn verslagen!”� Riepen ze. Ze wilde wegrennen maar Glaceon vroor ze aan de muur vast. “Aaah! Als we hier uitkomen dan zullen we je persoonlijk afmaken!”� Riepen ze, ze lieten hun uitgeschakelde pokémon terugkeren.
“Aipom, laat ze hun mond houden alsjeblieft.”� Zei Sandy. Haar Aipom ging op hun hoofden zitten en hield hun monden gesloten. “Goed zo!”� Zei Sandy. “En nu de muur.”�
Jos liep onderzoekend langs de muur, het kon niet erg moeilijk zijn dacht hij.
“Hmm, ik zie hier een afbeelding van de orb.”� Zei hij terwijl hij met zijn hand over de muur ging. Hij maakte een paar bewegingen met zijn handen over de afbeelding. Er gebeurde even niks, en toen begon de muur uit elkaar te schuiven. Jos stapte naar achteren en bedekte zijn ogen tegen het felle licht, dat ineens doofde. Hij deed zijn handen langzaam weg…
“Raaaaaaaaaah!”� De ruimte voor hun was 10 keer zo hoog en iets breder dan de vorige gangen. Vlak achter de deur lag, Rayquaza!
“Nee! Nee! Nee!”� riep Jos wanhopig. “Wat moet ik doen? Met een Aipom gaan vechten?”� Riep hij. Rayquaza kwam omhoog, en keek Jos recht in zijn ogen aan. Aipom sprong op Rayquaza’s kop en sloeg hem met zijn gigantische staart. Rayquaza -> http://img695.imageshack.us/i/rayquazaboss.jpg/
“Aipom!”� Riep Jos bang. Hij dook op Rayquaza’s kop, maar hij sloeg Jos weg met zijn staart. Jos knalde tegen de muur en was half van de wereld af.
“Jos!!”� Riep Sandy geschrokken, er rolde een traan over haar wang.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.