FanFic.nl

In your brown eyes

01. I hate my life.

“NOW SCREAAAM!!”� schreeuw ik uit. Al men fans krijsen tot ze hees worden.

“Een beter publiek kan ik me niet voorstellen“ denk ik. “Waarom kan ik niet de hele tijd blijven zingen? Alles is beter dan eenzaam in mijn kamer te liggen piekeren”�
Terwijl ik mijn laatste zinnen afwerk kijk ik nog eens heel goed naar de fans op de eerste rij. Eentje springt er toch tussenuit. Het is een jongen en hij zong alle liedjes uit volle borst mee. Een echt fan dus! Ik blaas hem een kus en plots werd hij stil. Ik voel me voldaan wanneer ik een glimlach zie verschijnen op zijn gezicht. Zo'n moment waaraan ik me vastgrijp als ik nog maar eens in een dipje zit?

Het is immers niet zo leuk als men denkt om een superster te zijn. Veel contact met je vrienden heb je niet en je familie zie je ook niet vaak. Laat staan dat je een vaste relatie kan onderhouden. En als jonge vrouw heb je toch wel nood aan seks. Dus wat doe je? Je huurt hoertjes. Je hebt dan al alles wat je nodig hebt. Je zwemt in het geld, miljoenen fans die van je houden, en je verdiend geld met datgene wat je het liefste doen: Zingen. Dit is zowat de droom van iedereen, en ik heb het allemaal! Waarom kan ik dan niet gelukkig zijn?
IK MOET VERDOMME BETALEN VOOR SEKS!!?

“Jullie waren een geweldig publiek!”� Bedankte ik. “I love you San Francisco! Tot volgend jaar!”�.
Het schreeuwende publiek begon nog luider te roepen. Al goed dat ik oortjes in heb. Anders had ik na al die concerten al lang problemen gehad met men gehoor.
Men ogen dwaalden langs men fans en opnieuw trok de jongen op de eerste rij mijn aandacht. Er is iets aan hem dat mij aantrekt. Ik kan niet zeggen wat. Hij heeft halflang bruin haar dat hij allemaal naar zijn rechterkant heeft geblazen. De ideale neus en een perfecte kaaklijn. Een mooie gave huid met nog een bruin tintje ook. Ogen.. Het zijn de ogen! Zulke ogen heb ik nog nooit gezien! Een stel prachtige bruine ogen kijken me aan. Ik begin ideeën te krijgen voor een nieuwe song. De inspiratie stroomt toe… het liedje is al geschreven in gedachten. Nu nog op papier. Het ondenkbare is gebeurd: ik wil zowaar het podium af. Nog vlug een knipoogje naar mijn bruinharige stud, een dankwoordje aan al men fans en dan naar men kamer backstage.

Eens backstage hoor ik verschillende felicitaties. Maar ik zit met men hoofd bij mijn droomjongen. De felicitaties gaan er het ene oor in en het andere eruit. Nogal gehaast wandel ik naar men kamer, nog steeds met mijn gedachten bij mijn grootste fan. Ik was zelf zo ver aan het wegdromen dat ik een bocht te vroeg neem en tegen de muur loop. Ik voel iets warms mijn neus uitlopen.. en men witte bikini krijgt al snel een rode kleur. Bodyguards en camera mensen geraken in paniek en komen op me afgestormd. En voor ik het weet lig ik op een draagberry in een ziekenwagen met zo’n vijftal mensen rond me heen. Geen enkel gezicht komt me bekend voor. “Mensen, mensen, het is maar een bloedneus! Niks om je zorgen over te maken”�. Ik krijg geen antwoord. “Word ik genegeerd? Waarom krijg ik geen antwoord?
IK BEN FUCKING LADY GAGA! Ik eis een antwoord!”�.
Alles wordt donker…

Reacties: