FanFic.nl

Pokémon Battle Realms - Torn Islands Adventure

Hoofdstuk 11 De puzzelstukjes vallen in elkaar [DEEL 5] EPI 3

Deel 5 Episode 3

“Charizard! Ga!”� Riep Jos. Charizard vloog zo snel hij kon naar Sandy toe, maar te laat! Ze vielen! Charizard dook tevergeefs nog naar beneden.
“Shit.”� Zei Jos zachtjes. Iedereen leefde in spanning, totdat ze een brul hoorden, en Charizard boven kwam met Sandy en Aipom!
Charizard zette ze weer op de grond.
“Jos, die hou je nog te goed!”� Riep ze ontroerd. Charizard keek haar met een raar gezicht aan.
“Kom op jongens actie!”� Riep Jos. “Charizard Vleugel Aanval!”� Charizard maakte vaart in de lucht, en Regigigas haalde uit met zijn arm. Charizard was er eerder en raakte Regigigas op zijn schouder waardoor hij schuin achterover viel. Hij lag met zijn kop bij de rand van het pad.
“Rennen!”� Riep Rendy weer. Ze stormde lang de grote voeten van Regigigas, die eventjes alles op een rijtje aan het zetten was.
Charizard vloog alvast vooruit, maar wachtte nog vóór de top.
Ze zagen Charizard staan wachten op hun.
“Yes, we zijn er!”� Riep Jenita blij.
“We zijn bijna klaar, we hebben zo iedereen gered.”� Hijgde Sandy trots.
“Wacht, moet je dat horen!”� Riep Jos. “Daar komt hij weer!”� Ze hoorden de kreet van Regigigas, en maakte nu nog meer haast om op de top te komen.
“Charizard, stop hem!”� Riep Jos. Ze rende langs Charizard, die de wacht hield bij de top.
Ze renden de top op. Er was hier gras, en er groeide bloemen en struiken, iets wat ze de afgelopen tijd niet veel hebben gezien. Ze vielen uitgeput neer in het gras.
“Ik ben dood.”� Zei Jos. “Anders ik wel.”� “Ik zeg niks want ik leef niet meer.”� Zeiden Kevin en Rendy. De dames hielden zich stil.
“Kijk jongens een altaar.”� Merkte Jenita op. Zij en Sandy stonden op en liepen er heen.
“Ik denk dat we hier de orbs op moeten leggen.”� Zei Jenita. Sandy knikte. Ze keek naar het uitzicht. Aan de horizon, zover ze kon kijken, zag ze de vulkaan. Ze herkende het aan zijn rode kleur. En toen raakte ze in paniek. “Jongens!”� Riep ze. “We moeten de orbs bij elkaar doen nu!”�
“Rustig, Regigigas is er nog niet en wij willen begraven worden.”�Zei Jos kalm.
“Begrijp me dan!”� Riep ze woest. “De professor zei dat de orbs rampen voorkomen, en als ze in gevaar zijn, de oorzaak zijn van rampen!”�
“Dat zei hij niet!”� Zei Kevin.
“Klopt, maar het is wel zo!”� Riep ze paniekerig. “Ik zie in de verte een gigantische… een.. gigan..”� De grond begon zo hard te schudden dat iedereen zich vast moest houden om niet om te vallen.
“Aardbeving!”� Riep Jenita bang. "Ik zie op het vaste land scheuren ontstaan in de grond, en ook op het eiland!”� Het was inderdaad een aardbeving die heel de regio teisterde.
“En een gigantische tsunami!”� Riep Sandy. “Kijk naar het noorden!”� De jongens sprongen omhoog en keken naar het noorden. Bijna zo breed als je kijken kon zagen ze een mega golf opdoemen. “Kyogre en Groudon.”� Mompelde Jos.
“Wat zeg je?”� Riep Kevin geschrokken. Maar voordat Jos antwoord kon geven verscheen Regigigas voor Charizard. Hij was minstens 2 keer zo groot. Charizard vloog 2 meter de lucht in en spoot een Vlammenwerper. Het had veel schade maar Regigigas negeerde het en trok Charizard aan zijn poot omlaag. Hij brulde in zijn gezicht. Charizard spoot weer een vlammenwerper. Regigigas antwoordde met een Donder Slag! Super effectief!
“Charizard kijk uit bij de rand!”� Riep Jos, hij wilde Charizard helpen, hij lag met zijn halve lichaam over de rand van de top en Regigigas kwam op hem af, maar Jos werd terug geroepen.
“De orb Jos!”� riep Jenita die de andere al bij zich had. Jos dook op zijn rugzak en haalde de orb tevoorschijn. “Gooi hem!”� riepen de meisjes tegelijk. Maar Jos keek naar Charizard, Regigigas haalde uit om te slaan. BAM! “Ambiii!!”� Iedereen had zijn ogen gesloten. Er volgde een doodse stilte “Ambipom is er tussen gesprongen!”� riep Sandy die meteen achter Jenita wegdook. Regigigas moest op adem komen, Jos bedacht zich geen moment en rende op Charizard af.
“Pak mijn hand!”� Riep Jos. Charizard pakte Jos zijn hand, en werd terug op de top getrokken. Jos ging op de rand staan en sloot zijn ogen…
Er kwamen tranen uit zijn ogen. “Ambipom! Waarom jij!”� Riep hij verdrietig. Niemand zei wat. Sandy wilde hem gaan troosten, maar stopte halverwege met rennen.
“Arhg, Am.. bi.. pooom!”� Geloof me of niet, Ambipom hing aan een uitstekende rotspunt,
2 meter lager. Jos’ tranen verdwenen als sneeuw voor de zon. Hij ging op zijn buik liggen en stak zijn arm uit. “Pak mijn hand!”� Riep Jos. Hij hees Ambipom ook de top weer op en pakte hem stevig vast. “Je bent de beste pokémon die ooit heb gehad!”� zei Jos liefkozend. Ambipom reageerde blij, maar dat gevoel maakte plaats voor angst!
“Jos achter je!”� Riep Sandy.
Het volgende ging heel snel. “Double Team!”� Riep Jos die niet eerst omkeek. Regigigas gooide zijn volle gewicht naar Jos en Ambipom toe. Jos sprong naar achteren en landde op zijn rug. Regigigas smakte met zijn smoel op de rotsen, waarna Ambipom hem genadeloos sloeg met Focus Slag!
“Nu de orb!”� Riep Jenita. Jos pakte de orb die hij net weer had neergelegd om Charizard te redden, en rende op het altaar af. Hij knalde op het altaar om zijn snelheid af te remmen.
“Auw.”� Zei hij. “U bestelde een orb?”� Iedereen lachte opgelucht. Jos en Jenita legde de orbs op het altaar…
De wereld om hen heen begon te draaien. Alles werd heel vaag, toen weer helder, en toen weer vaag. Het leek of ze werden opgeslokt in een zwart gat, alles werd zwart, en ineens kwam alles er weer uit. Er volgde een serie flitsen en een hard zoemend geluid. De wereld draaide nog harder om hen heen, zo hard dat ze de omgeving niet meer herkende. En ineens stond het stil. Het leek alsof ze in een vage grijze doos zaten gevangen. De kleuren waren heel vaag, maar ze konden elkaar wel goed zien. Het duurde eventjes. Ze konden praten, alleen er kwam geen geluid uit hun mond. Hun pokéballs vlogen uit hun tassen, en alle pokémon die ze bij zich hadden werden in hun ball gezogen. En toen verdween er één van de grijze muren, het werd vervangen door een super fel wit licht. Ze liepen er naar toe, en werden er langzaam in opgeslokt. Er was nu helemaal niemand meer om hen heen, niemand kon elkaar nog zien, er was alleen maar wit. Iedereen voelde zich nu gewichtloos, alsof je zweefde. Er doemde een hard suizend geluid op, het werd steeds harder, zo hard. Alles werd zwart en boem!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.