FanFic.nl

One day I will be there.

Hoofdstuk 3 - Scarlett’s vertelling

Jou te vertellen wat ik voor je voel, is als een boek schrijven. Je moet er een plan voor maken wil het goed uitpakken - Scarlett Overdijk

“All I need is one song, one life. All I need is one break to survive. All I need is one chance, so come on.”� Schreeuwde de zanger van Rigby uit haar radio. Scarlett draaide zich om en klikte de wekker uit, keek op de klok en zag dat het 9 uur ’s ochtends was, maandag ’s ochtends. Ze moest op half 11 beginnen en daarmee had ze aardig want geluk want een maandagochtend humeur had ze standaard. Ze sloeg langzaam de dekens van haar af en stapte haar bed uit. Zocht haar kleding bij elkaar en trok dit aan. Met slaperige ogen liep ze richting beneden. Pakte een stuk fruit van de fruitschaal die in de keuken stond en liep de woonkamer in. “Goedemorgen schone slaper!”� Zei Casper tegen haar. “Morgen.”� Antwoordde ze en wist zich te laten vallen op de bank. “Zo als gewoonlijk een maandagochtend humeur?”� Vroeg hij belangstellend. “Zo als gewoonlijk.”� Mompelde ze. “Aa… ik zal je maar met rust laten verder.”� Zei hij terwijl hij zijn belangstelling richten op de televisie. “Fijn.”� Antwoordde Scarlett en ging verder met haar appel. Toen ze haar appel op had liep ze naar boven om haar borstel te pakken. Ze opende de deur en zag al vrij snel haar borstel liggen en begon haar haar te kammen. Liep naar de badkamer en gooide en plens koud water in haar gezicht. Dit hielp meestal wel en dit keer ook. Ze knipperde nog een keer naar beneden samen met haar schooltas.

“Casper?”� Vroeg ze toen ze beneden was. “O, je bent weer op aarde? En wat is er?”� Antwoordde hij. “Ja. Hoe laat moet jij op school zijn? En of je me wilt brengen ik heb geen zin om te gaan fietsen.”� “Euh…”� Begon hij. “Eigenlijk, kan ik niet naar school toe. Ik ga met Chris naar de tattooshop. Hij wil een tattoo laten en ik moest mee dus vandaar.”� Antwoordde hij dood leuk. “Chris? Juist. Jij in een tattoshop dat is net zo iets als jij en alcohol. Iets wat niet samen kan. Maar waarom moet je dan mee?”� Vroeg ze belangstellend. “Hij is nog minderjarig hé, daarom ga ik mee.”� Antwoordde hij. “Okay, maar daarom moet je dus mee. Hoe laat komt hij?”� Vroeg ze door. “Ga zo naar hem toe, rond een uur of 2 denk ik. Denk je nu echt dat ik op deze brakke maandag naar school ga?”� Vroeg hij aan haar. Ze keek naar buiten en zag dat het begon te regen en niet zo beetje ook. “Ja!”� Zei ze vol overtuigen toen ze weer naar hem keek. “Daar zit je dus flink mis”� Zei hij afwezig. “Dat is niets voor jou Casper.”� Zei ze streng. “Je bent me moeder niet!”� “Nee, gelukkig niet.”� Zei ze boos en liep richting haar kamer, wachtend tot het 10 uur was, wanneer ze weg mocht. 5 voor 10 sloop ze de trap af, pakte haar spullen en ging weg.

“Casper! Ben je daar?”� Schreeuwde Scarlett door het huis terwijl ze haar tas met een zwaai op de stoel gooide. “Nee!”� Gilde Chloë naar beneden. “Hij is weg.”� Er ontsnapte een zucht uit Scarlett’s mond. “Waar zit hij dan?”� Gilde ze weer naar boven. “Weet niet! Moet je hem eventjes bellen of zo, als je hem echt nodig hebt!”� Gilde Chloë weer naar beneden. “Thanks Chloë, love ya!”� Schreeuwde Scarlett. Ze liep richting haar tas en zocht haar mobiel daar uit, zocht het nummer van Casper op en belde hem. “Hai Scar, wat is er?”� Klonk hij aan de andere kant van de lijn. “Hai, Waar zit je? Dat is wat er is!”� Zei ze. “Waar ik zit? Nog bij Chris is er wat gebeurt dan?”� Vroeg hij. “Nee, dat niet, anders wist je dat al maar ik wilde wat tegen je zeggen. Maar dat doe ik niet over te telefoon.”� Zei ze voorzichtig. “Okay.”� Antwoordde hij. “Ik zie je zo wel dan vertel je hem me maar.”� En hij hing op. Scarlett zuchtte weer. “Deel 1 ”�.

“Chlo, Scar! Ik ben er weer.”� Riep hij terwijl hij de gangdeur dicht deed. Scarlett hoorde dat hij haar riep en vloog de trap af met twee treden tegelijk. “Casper!”� Gilde ze en vloog hem om ze nek. “Wow, scar waar ik heb ik dat aan verdient.”� Ze liet hem met een schok los. “Sorry, liet me wat gaan.”� Zei ze betreurend. “Geeft niets.”� Zei hij. “Wat wilde je vertellen?”� I think I’m fallin’ for you. I’ve been waiting all my life Geschrokken keek ze op. “Dat’s Colbie hoor”� antwoordde ze vluchtig met een rood gezicht. Ze had haar deur open laten staan. “Dat weet ik hoor, je luistert het de hele dag door zowat.”� Zei hij. O, fijn dat is een blunder er bij bedacht ze zich. “Wat wilde je vertellen?”� Vroeg hij verder. “Kom maar eventjes naar me kamer of zo, eventjes zitten.”� Zei ze, en ze liepen samen richting haar kamer. Ze deed haar muziek uit en ging naast hem op bed zitten.

“Casper,”� Begon ze. “Ik weet dat het zo niets is voor mij, maar ik moet dit toch eventjes vertellen. Toen ik vandaag op school zat kon ik mijn gedachten niet echt bij school houden, maar alleen maar bij jou. En ik geloof dat ik dat al een tijdje heb maar dat besef ik pas eigenlijk sinds gisteren, sinds onze zoen.”� Er volgde een lange stilte. “Scarlett,”� stamelde hij. “Ik weet niet wat ik moet zeggen. Eerlijk waar.”� En hij keek haar recht in de ogen aan. “Kan ik me voorstellen, maar dan weet je ook wat er met mij gaande is. Jij ben de schuld er van.”� Zei ze terwijl zij hem ook met een eerlijk blik aan keek. Ze kon aan zijn blik zien dat hij aan het nadenken was. Ze zou alleen nooit weten waar hij nu aan dacht. “Scarlett,”� Zei hij zachtjes. Keek haar recht in haar ogen aan en hij pakte haar hand. “Zou je verkering met me willen, wat ik voel de laatste tijd ook wat voor jou.”� Ze begon te glunderen. “Ja.”� Zei ze snel voordat hij zich kon bedenken. “En Chloë dan?”� Vroeg ze. “Chloë hoeft nog eventjes niets te weten, die komt er snel genoeg wel achter. Of je wilt of niet.”� En hij drukte zijn lippen op die van haar om hun verkering te vieren.

Reacties: