FanFic.nl

History goes, but sometimes it comes back..

1. The history

"Ahh.." Met een luide kreun kwam hij klaar en trok uit me. Ik hijgde uit en keek in zijn ogen. Een twinkeling vertelde me dat hij gelukkig was en ik trok hem naar beneden voor een zoen. We deelden onze liefde met die zoen, en alles wat we het afgelopen uur hadden gedaan werd uitgedrukt met die ene zoen. "Elizabeth!" Hoorde ik mijn vader roepen. Ik hoorde zijn voetstappen al op de trap. Snel sprong hij uit mijn bed en trok zijn kleding aan. Ik volgde hem en trok mijn kleding ook aan terwijl ik het raam open deed. De frisse zomer lucht woei naar binnen en ik sloot mijn ogen even om het op te snuiven. "Ik ga, ik zie je morgen wel, Angel." Fluisterde hij in mijn oor. Ik keek naar hem op en drukte mijn lippen kort op de zijne. Daarna klom hij uit het raam naar beneden. Hij keek nog even omhoog toen hij landde en blies een kusje naar me. Ik blies een kusje terug en keek hoe hij wegrende. Daarna vloog mijn deur open en ik draaide me om. Mijn vader snoof en keek me achterdochtig aan. "Hey, pap. Wat is er?" Vroeg ik nerveus. "We gaan verhuizen. We hebben hier niks meer te zoeken zonder je moeder." Snauwde hij. Mijn wereld stortte in. Wacht, misschien had ik nog tijd om gedag te zeggen. "W-wanneer gaan we?" Vroeg ik en ik probeerde normaal te klinken. "Nu. Pak je spullen." Siste mijn vader en hij liep mijn kamer weer uit. De tranen sprongen in mijn ogen en liepen niet veel later over mijn wangen. Ik kon niet zomaar weg, ik kon hem niet achterlaten. Ik moest hem vaarwel zeggen. "Ga je koffer pakken! Je hebt nog 20 minuten!" Schreeuwde mijn vader. Ik gehoorzaamde maar. Ik kreeg problemen als ik het niet deed. Zo snel als ik kon pakte ik al mijn dierbare spullen in. Daarna keek ik pas naar kleding enzo. Ik was net op tijd klaar met inpakken. Ik maakte mijn bed nog even op. Ik weet niet waarom, maar ik wou mijn kamer netjes achterlaten. Tenslotte heb ik hier altijd gewoond. De tranen stroomden nog steeds over mijn wangen en maakten zachte drupjes op mijn dekbed. Ik keek naar de natte stipjes op het deken en snikte nog harder. Mijn snikken waren het enige wat ik hoorde. Ik sloeg mijn dekbed open en zag het condoom liggen. Ik moest weer denken aan wat er net was gebeurt en onwillekeurig verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Het was de eerste keer, maar beter dan ik me had kunnen voorstellen. Ik kijk nog eens goed naar het condoom en mijn ogen werden groot. "Elizabeth! Beneden! Nu!" Hoorde ik mijn vader roepen. Snel rende ik naar mijn koffer en sleepte die naar beneden. Mijn vader pakte mijn koffer aan en liep ermee naar de auto. Daarna kwam hij terug, greep me bij mijn arm en sleepte mij naar de auto. Ruw duwde hij me op de achterbank. Ik liet niets merken van verdriet of pijn en ging gewoon zitten. Ik deed netjes mijn riem om en wachtte op mijn vader. Niet veel later reden we weg. Ver weg van de straat met de wilgen langs de weg. Ver weg van mijn thuis. Ver weg van mijn liefde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.